به گزارش خبرنگار مهر، سید محمد رضا خلیلی رایزن علمی سفارت جمهوری اسلامی ایران در هند و شبه قاره، جهت حل مشکلات ارزی دانشجویان هند و شبه قاره نامه ای به مجتبی صدیقی رئیس سازمان امور دانشجویان ارسال کرده و این موضوع را پیگیری کرد.
نامه پیگیری رایزن علمی جهت حل مشکلات ارزی دانشجویان هند و شبه قاره به شرح زیر است:
احتراما با توجه به شرایط جدید بوجود آمده حاصل از تحریم‌های ظالمانه آمریکا، دانشجویان کشور هند و شبه قاره که حدودا ۴۰۰۰ نفر بوده و اکثرا در کشور هند زندگی می کنند، با مشکلات زیادی مواجه هستند و شرایط ادامه تحصیل در هند و شبه قاره برای نامبردگان بسیار سخت و دشوار شده است.
موارد دانشجویان عبارتند از:
در کشورهای شبه قاره هند شرایط زندگی نسبت به کشورهای اروپایی و آمریکایی سخت تر است. هزینه زندگی در چند سال گذشته افرایش یافته و دیگر کشوری مانند هند کشور ارزان قیمتی برای ادامه تحصیل نیست.
شهریه دانشگاهها بسیار بالا و عدم همکاری با دانشجویان در تقسیط این شهریه ها مشکل را مضاعف کرده است. وضعیت آب و هوایی در این کشورها مطلوب نیست و افزایش جمعیت و نبود امکانات مناسب برای زندگی و قطعی آب و برق در شهرهای کوچک و گرمی و رطوبت هوا اجازه اقامت طولانی مدت و یا مقیم شدن در این کشورها را میسر نمی سازد.
با توجه به بیکاری و جمعیت بسیار بالا و فقر این کشورها امکان کار به صورت آزاد نیز وجود ندارد. لذا دانشجویانی که به کشورهای شبه قاره و هند برای تحصیل آمده اند، فقط و فقط هدفشان تحصیل و برگشت به میهن برای خدمتگزاری بهتر است.
به طور متوسط یک دانشجو برای زندگی خود آنهم زندگی دانشجویی نیاز به حداقل ۱۴۰۰ دلار در ماه دارد. هزینه های پزشکی با توجه به عدم بیمه دانشجویان در هند، هزینه بالای اجاره منزل، هزینه بالای انرژی و برق، هزینه بالای خدمات اینترنتی و ارتباطات که لازمه زندگی امروز است و هزینه حمل و نقل و رفت و آمد با قیمت تقریبی بنزین لیتری ۸۰ روپیه وضعیت خرج و زندگی کردن درکشورهای شبه قاره خصوصا هند را پیچیده و سخت کرده است.
کاهش بودجه دولت و دانشگاهها در هند و کشورهای همسایه، وعدم بورس کردن دانشجویان خارجی از سوی مراکز دولتی و دانشگاهی این کشورها باعث شده است تا بیش از ۹۰ درصد دانشجویان ایرانی خصوصا در هند با هزینه شخصی خود به این کشورها بیایند.
از نظر فرهنگی این دانشجویان نیاز دارند تا حداقل سالانه به کشور ایران مسافرت کرده و از مواهب موجود در کشور و ارتباط با خانواده و تجدید روحیه خود از این سفر استفاده کنند.
پیشنهادات
با توجه به مواردی که ذکر شد از آن مقام تقاضا دارم تا در خصوص تمامی اقشار دانشجویی در هر کشور و خصوصا دانشجویان ایرانی در کشورهای شبه قاره و هند هر چه سریعتر مساعدت کرده و ارز مقرری تحصیلی و هزینه شهریه دانشگاهها برای نامبردگان را با ارز اعلامی بانک برای مدت زمان تحصیل قانونی از سوی وزارتین تعیین و تسهیلاتی برای پرداخت سریع آنها فراهم کنند.
همچنین برای ارتباط این عزیزان با میهن اسلامی مستدعی است شرایطی فراهم کنید تا این دانشجویان بتوانند با قیمت دانشجویی و ارز اعلامی بانک مانند سنوات بسیار دور بلیط هواپیمای خود را برای یکبار در سال با تخفیفات ویژه تهیه کنند.
در بحث دیپلماسی علمی به دانشحویان ایرانی دوره دکتری در خارج از کشور پیشنهاد شود چنانچه امکان داشته باشد بتوانند استاد راهنمای دوم یا مشاور از دانشگاههای ایران اخذ کنند و به تایید هر دو دانشگاه ایرانی و خارج از کشور و همچنین سازمان امور دانشجویان برسانند تا بتوانند ۶ تا ۹ ماه و حتی یکسال از تحصیل خود را از فرصت کوتاه مدت زیر نظر استاد ایرانی در ایران سپری کنند و این مدت جزو مدت حضورشان در دوره دکتری تلقی شود و با این طرح ارز از کشور خارج نشود، بلکه سازمان امور دانشجویان می تواند مقرری ریالی ماهانه نیز برای آنها در نظر بگیرد.
ضمنا دانشجویان در هند نیازی به مقرری و یا شهریه به صورت ارز دلاری ندارند و اگر بشود روپیه به آنها تعلق بگیرد بسیار مناسب تر و برای آنها مقرون به صرفه تر است. این روپیه برای مقرری و شهریه و خدمات دیگر را می توان از پول روپیه فروش نفت ایران که در بانکهای هندی است برای دانشجویان طلب کرد و قطعا این کشورها برای نشان دادن خود جهت کمک به دانشجویان ایرانی همکاری لازم را در این راستا خواهند کرد.
لذا وزارت امورخارجه ایران می بایست در این راستا فعال شده و مساعدت کند تا مستقیما روپیه از بانکهای هندی برای شهریه و ارز مقرری دانشجویان ایرانی به حساب سفارت ج. ا. ایران در هند واریز گردد و آنها میزان معادل ریالی را به حساب دولت و یا سازمان امور دانشجویان برای انتقال به حسابهای مجاز در ایران پرداخت کنند.
چنانچه این امور نیز قابل تحقق یافتن نباشد، تسهیلاتی را برای انتقال سریع این دانشحویان به دانشگاههای کشور بر اساس ضوابط راحتتر و در پردیسهای بین الملل دانشگاهها اختصاص فرمایید، چرا که در آینده بسیار نزدیک این دانشجویان یا مجبور به ترک تحصیل خواهند شد و یا اینکه دانشگاههای کشورهای شبه قاره از ادامه تحصیل آنها جلوگیری خواهند کرد.
مساعدت به این قشر فرهیخته در تمامی کشورها کمک بسیار شایانی به آینده نظام و پایداری آن در عرصه های علمی و اقتصادی خواهد کرد.