به گزارش خبرنگار مهر، شکاف بیکاری استان‌ها نشان دهنده فاصله بالاترین نرخ بیکاری با پایین‌ترین نرخ بیکاری استان‌ها در یکسال است که این شاخص از تفاضل بالاترین نرخ بیکاری با پایین‌ترین نرخ به دست می‌آید.
آمار مقایسه‌ای پایین‌ترین نرخ بیکاری با بالاترین نرخ بیکاری استان‌ها به استناد یافته‌های مرکز آمار ایران طی ۶ سال اخیر حاکی از آن است که طی سال‌های ۹۰ تا ۹۶ بیشترین شکاف نرخ بیکاری در بین استان‌ها مربوط به سال ۹۵ است به این ترتیب که در این سال بالاترین نرخ بیکاری با ۲۲ درصد مربوط به استان کرمانشاه و پایین‌ترین نرخ بیکاری نیز مربوط به استان مرکزی با نرخ ۷.۳ درصد بود؛ بنابراین شکاف مطلق نرخ بیکاری در این سال معادل ۱۴.۷ درصد بود.
به عبارتی می‌توان گفت، در سال ۹۵ نرخ بیکاری استان کرمانشاه به عنوان پربیکارترین استان کشور نردیک به سه برابر استان مرکزی به عنوان کم بیکارترین استان کشور بوده است.
همچنین کمترین شکاف نرخ بیکاری در دهه اخیر مربوط به سال ۹۳ است؛ در این سال نیز استان کرمانشاه در صدر بیکار ترین استان کشور با نرخ ۱.۵۷ درصد نرخ بیکاری قرار داشت و استان کرمان با نرخ بیکاری ۶.۹ درصد کمترین بیکار کشور را به خود اختصاص داده بود که شکاف بیکاری در این سال ۸.۸ درصد بود.
روند نرخ بیکاری در سال‌های مورد بررسی نشان می‌دهد، از ابتدای دهه ۹۰، نرخ بیکاری کشور در سال ۹۵ با ۱۲.۴ درصد بالاترین میزان را به خود اختصاص داده و این در حالی است که در همین سال ۴۲ درصد استان‌ها معادل ۱۳ استان، دارای نرخ بیکاری بالاتر از میانگین کشوری دارند. در سال ۱۳۹۴ نیز، ۶۱ درصد استان‌های کشور دارای نرخ بیکاری بالاتر از میانگین نرخ بیکاری کل کشور داشته اند.
بر این اساس، کمترین نرخ بیکاری در سال‌های مورد بررسی مربوط به سال ۹۲ به میزان ۱۰.۴ درصد بوده است که در این سال، ۴۸ درصد از استان‌ها دارای نرخ بیکاری بالاتر از نرخ بیکاری کشور بوده اند.
گزارش: سمیرا اکبریان ساروی