علیرضا خزائلی سرپرست میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین در گفتگو با خبرنگار مهر اظهارداشت: غار تاریخی قلعه کرد واقع در ۲۰ کیلومتری برج‌های دوگانه خرقان در دهستان حصار از توابع شهر آبگرم با داشتن ویژگی‌های فوق العاده زیبا و مسحور کننده اوج زیبایی طبیعت را در این منطقه به تصویر کشیده و در ۲۵ اسفند ماه سال ۹۵ با شماره ۳۸۳ در فهرست آثار ملی طبیعی به ثبت رسیده است.
خزائلی با اشاره به پیشینه مطالعات تاریخی غار قلعه کرد تصریح کرد: قدیمی ترین محوطه کاوش شده استان قزوین تا پیش از غار قلعه کرد تپه چهار بنه شهر سگزآباد با قدمت ۵۶۰۰ تا ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد بوده و در سال ۱۳۸۸ با پیگیری مسئول اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان بوئین زهرا مرحوم شهربانو سلیمانی این غار به عنوان یک زیستگاه دوره پارینه سنگی میانی شناسایی و مطرح شد.
وی افزود: به دنبال انجام نخستین فصل کاوش‌های باستان شناسی در این مکان از شهریور ماه سال ۹۶ و بر اساس یافته‌هایی چون: سر پیکان‌های دوره موستری، سر پیکان لوآلوآ و سنگ ابزارهای برداشت شده با فناوری لوآلوآ پیشینه سکونت در استان قزوین تا ۲۰۰ هزارسال پیش بینی می‌شود.
سرپرست میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین یادآورشد: تجزیه و تحلیل داده‌های باستان شناختی این غار توسط موزه انسان شناسی پاریس و دانشگاه تربیت مدرس در حال انجام است و بر اساس نظر سرپرست هیئت کاوش غار قلعه کرد، این غار تاریخی به احتمال زیاد یک کمپ پایه و مورد توجه گروه‌های انسانی در بازه زمانی بین ۴۰ الی ۲۰۰ هزار سال قبل بوده است.
خزائلی در خصوص شش هزار یافته فرهنگی به دست آمده از این غار در کاوش‌های سال ۹۷ بیان کرد: داده‌های متنوع استخوانی شامل استخوان‌های اسب، گوزن و خرس از این غار به دست آمده که نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل این داده‌ها در کنار بررسی نهشته‌های رسوبی مبین حضور پررنگ پستانداران بزرگ جثه (اسب سانان) در منطقه آوج و نوسانات و تغییرات قابل توجه رطوبتی در دوره پارینه سنگی میانی است.
سرپرست میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین از انجام دومین فصل کاوش غار قلعه کرد در تابستان ۹۸ خبر داد و خاطر نشان کرد: از مهمترین اهداف سرپرست هیئت کاوش در فصل دوم رسیدن به سنگ بستر غار و بازسازی کامل فرآیندهای تشکیل لایه‌های باستان شناختی و نهشته گذاری در غار قلعه کرد و تمرکز بر موضوع نوسانات اقلیمی، دستیابی احتمالی به اسکلت انسان عصر پارینه سنگی و بررسی رابطه میان صنایع سنگی دوره پارینه سنگی منطقه زاگرس و شمال فلات مرکزی ایران است.