به گزارش خبرنگار مهر، ملاقلی پور با توجه به علاقه ای که به عرصه تصویر داشت، کار خود در این زمینه را با عکاسی تظاهرات روزهای آغازین انقلاب به صورت آماتور آغاز کرد و سپس به فیلمبرداری با دوربین سوپر 8 از مبارزات خیابانی علیه رژیم شاهنشانی پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و با آغاز جنگ تحمیلی به جبهه های نبرد رفت و به عنوان عکاس و فیلمبردار جنگ کار خود را ادامه داد و در عرصه ساخت مستند جنگی فعالیت کرد.
وی همزمان با مستندسازی جنگی، فیلمبرداری و کارگردانی را به شکل حرفه ای تری دنبال کرد و با دوربین 16 میلیمتری ضبط تصاویر جبهه های نبرد را انجام داد. در این میان فیلم کوتاه "شاه کوچک" را ساخت که این فیلم جایزه بهترین فیلم از جشنواره وحدت را به دست آورد.
ملاقلی پور با ساخت فیلم "نینوا" در سال 1362 سینمای حرفه ای را تجربه کرد. این فیلم با استفاده از دوربین 16 میلیمتری ساخته شد و قصه بر اساس مشاهدات کارگردان بود. در اصل این فیلمساز نوعی مستند ـ داستانی ارایه کرد که به واقعیت های دفاع مقدس وفادار است. این فیلم داستان رزمنده نوجوانی است که ماموریت می یابد مجروحی را به پشت جبهه برساند. وی با یک راننده لودر نابینا همراه می شود. آنها در راه با عده ای سرباز عراقی درگیر می شوند.
این کارگردان دو سال بعد فیلم "بلمی به سوی ساحل" را ساخت. این فیلم که بخشی از آغاز فعالیت های وی را تشکیل می دهد، نوعی تجربه برای استفاده از جلوه های ویژه تصویری است. هر چند در این زمینه با توجه به امکانات موفقیت چندانی به دست نیاورد. این فیلم نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره فجر و جشنواره فیلم دفاع مقدس و جشنواره فیلم باکو در کشور آذربایجان شد.
ملاقلی پور اصولا توجه خاصی به جذابیت های تصویری کارهایش داشت. او که کارگردانی خودآموخته بود، همواره در آثارش توجه خاصی به جذب مخاطب در کنار ارایه مضمون نشان می داد. همین مسئله نیز باعث شد در هر اثر نسبت به فیلم بعدی خود توجه بیشتری به جلوه های ویژه، فیلمبرداری و سایر عوامل جذابیت ساز نشان بدهد. در این میان ارایه داستان هایی که به واقعیت های جنگ نزدیک باشد، یکی از اولویت های این کارگردان را تشکیل می داد. به خصوص که بیشتر فیلمنامه های آثارش را خودش می نوشت.
این فیلمساز در سال 65 "پرواز در شب" را ساخت که تجربه خوبی در عرصه دفاع مقدس و به کارگیری جلوه های ویژه محسوب می شود. این فیلم در پنجمین جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین فیلم و بهترین جلوه های ویژه را دریافت کرد و نامزد دریافت بهترین فیلمنامه و موسیقی متن شد. داستان این فیلم درباره یک گردان از نیروهای ایرانی است که به محاصره دشمن درمی آیند و ارتباط شان با قرارگاه قطع می شود. چهار نفر از رزمندگان گردان انتخاب می شوند تا برای درخواست کمک خود را به قرارگاه برسانند. فرج اله سلحشور، علی یعقوب زاده، تاجبخش فنائیان، جعفر دهقان و سیدجواد هاشمی بازیگران این فیلم را تشکیل می دهند.
فیلم سینمایی "افق" دو سال بعد ساخته شد. ملاقلی پور از هفتمین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت جایزه بهترین جلوه های ویژه، فیلمبرداری و صداگذاری شد و جایزه برتر برگزیده سومین جشنواره فیلم دفاع مقدس را به دست آورد. همچنین این فیلم موفق به حضور در جشنواره های بین المللی فیلم کلکته (هند) و داکا (بنگلادش) شد.
این کارگردان با آنکه در عرصه ساخت فیلم های دفاع مقدس بسیار موفق بود، اما همواره از بی توجهی نسبت به ساخت آثار دفاع مقدس و حمایت نکردن هنگام تولید و قرار نگرفتن به موقع امکانات و بودجه گلایه مند بود. این مسئله گاه تا جایی پیش می رفت که وی از فعالیت در زمینه دفاع مقدس اعلام انصراف می کرد. این موضوع اتفاق افتاد و این سینماگر طی سال های 68 تا 72 به فعالیت در عرصه اجتماعی پرداخت.
ملاقلی پور سال 1369 فیلم سینمایی "مجنون" را ساخت که اثری اجتماعی بود. این فیلم داستان جوانی به نام ناصر است که برای تهیه پول مداوای بیماری دیابت خود و ازدواج با دختر مورد علاقه اش تن به بمبگذاری در یکی از مناطق پرازدحام جنوب شهر تهران می دهد. ولی در ادامه با مسایلی روبرو می شود که افکار او را تغییر می دهد. مسعود کرامتی، رضا خندان، بهزاد بهزادپور، پرستو گلستانی و پری امیرحمزه بازیگران این فیلم هستند.
"خسوف" سال 71 ساخته شد. اثری اجتماعی درباره فعالیت گسترده قاچاقچیان که با حضور پلیس ناکام می ماند. "پناهنده" یک سال بعد ساخته شد و داستان زن و شوهری را بیان می کند که خسته از همکاری با گروههای ضد انقلاب به کشور بازمی گردند، اما همچنان با مزدوران این گروهها در کشور درگیر هستند و یک بسیجی به آنها کمک می کند.
این فیلم ها هر چند از نظر هنری در سطح کیفی چندان مطلوبی قرار نداشتند، اما تجربه خوبی در سینمای ملاقلی پور محسوب می شدند و شرایطی را فراهم آوردند که وی در عرصه کارگردانی پخته تر شود. به خصوص که بعد از این دوره او دوباره فعالیت در عرصه دفاع مقدس را با توانایی بیشتری از نظر کیفی پیش گرفت. فیلم سینمایی "سفر به چزابه" که در سال 1374 ساخته و آغازی دوباره برای این کارگردان محسوب شد.
این فیلم داستان کارگردانی است که از دوست آهنگسازش دعوت می کند با دیدن قسمت هایی از فیلم برای ساخته جدید او آهنگ بسازد. علی به قصد آشنایی بیشتر با فضای فیلم همراه وحید به محل فیلمبرداری می رود. اما هر دو با رفتن به یکی از خاکریزها خود را در قلب سنگرهای واقعی جبهه در منطقه چزابه می یابند. مسعود کرامتی، فرهاد اصلانی، حبیب دهقان نسب، رضا خندان، مهدی فقیه، علیرضا جلالی و علی سلیمانی تعدادی از بازیگران این فیلم هستند. این اثر در چهاردهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر نامزد دریافت بهترین صحنه آرایی، صدابرداری، کارگردانی، جلوه های ویژه، فیلمبرداری، تدوین و چهره پردازی شد و از ششمین جشنواره فیلم دفاع مقدس جایزه بهترین طراحی صحنه، فیلمنامه و فیلمبرداری را دریافت کرد و نامزد بهترین کارگردانی، جلوه های ویژه، صدابرداری، تدوین، نقش دوم مرد و بهترین فیلم شد.
ملاقلی پور همان سال "نجات یافتگان" را ساخت که تصویری تاثیرگذار از یک رزمنده زخمی است که پرستار زن سعی می کند او را به پشت جبهه منتقل کند. در این راه آنها با دشواری های زیاد و هجوم و تیرباران عراقی ها مواجه می شوند. این فیلم از داستانی ساده و جلوه های ویژه تصویری بسیار خوبی برخوردار است که باعث جلب مخاطب می شود.
این کارگردان فیلم سینمایی "هیوا" را سال 1377 در ژانر دفاع مقدس ساخت و از درونمایه عاشقانه و اجتماعی برخوردار است. ملاقلی پور برخلاف بیشتر فیلم هایی که تا آن سال خود و دیگران ساخته اند، تصویر دیگر از رزمندگان نشان داد که در عین شجاعت و رشادت و استحکام در برابر دشمن با عشق به زندگی و روابطی دوستانه در جبهه حضور می یافتند. داستان فیلم از جایی آغاز می شود که هیوا اکبری پس از گذشت 15 سال از مفقود شدن همسرش حمید به مناطق جنگی می رود و در حد فاصل خیال و واقعیت او را ملاقات می کند.
گلچهره سجادیه، جمشید هاشم پور، آتیلا پسیانی و آناهیتا نعمتی بازیگران این فیلم هستند که از هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم فجر جوایز بهترین کارگردانی، طراحی صحنه، نقش اول مرد، فیلمبرداری، صدابرداری و بهترین فیلم را به دست آورد و از تدوین این فیلم تقدیر شد و از جشن خانه سینما جوایز بهترین جلوه های ویژه و صدابرداری را به دست آورد.
وی همان سال فیلم "کمکم کن" را ساخت که باعث تعجب بسیاری از منتقدان و حتی همکاران وی شد. این فیلم از قصه ای اجتماعی برخوردار است، اما فاصله بسیار زیادی با سبک و سیاق سینمای خاص ملاقلی پور دارد و به اندازه ای با سطح کیفی آثار او متفاوت است که کمتر کسی انتظار ساخت چنین فیلمی را از ملاقلی پور داشت. احمد نجفی، ماهایا پطروسیان، رامبد جوان، حبیب دهقان نسب و سیامک انصاری بازیگران فیلم را تشکیل می دادند.
یک سال بعد این کارگردان "نسل سوخته" را ساخت که فیلمی کاملا متفاوت با سینمای ملاقلی پور بود، اما نشان می داد این کارگردان در عرصه ساخت آثار اپیزودیک و تاریخی تواناست. این فیلم از سه قسمت مختلف برخوردار است. این فیلم که از حضور سعید پورصمیمی، نیکی کریمی، آتیلا پسیانی، فرهاد قائمیان، حبیب دهقان نسب و علی هاشمی به عنوان بازیگر سود می برد در جشن خانه سینما جوایز بهترین فیلمبرداری، نامزد دریافت جایزه بهترین صداگذاری و میکس، نقش دوم مرد، نقش اول زن و چهره پردازی را برد.
"قارچ سمی" که سال 1380 ساخته شد را می توان پیچیده ترین اثر ملاقلی پور محسوب کرد که با بیانی سینمایی قصه ای از بی تفاوتی نسبت به بازماندگان جنگ را به تصویر می کشد و در عین حال بخشی از مسایل و مشکلات اجتماعی را مطرح می کند که گریبانگیر اقشار مختلف به خصوص جوانان است. داستان این فیلم درباره مهندس دومان قائمی سردار دوران جنگ تحمیلی است که اکنون به عنوان مدیر یک شرکت ساختمانی فعالیت می کند. وی دچار خاطراتی توهم گونه از جنگ است که باعث زنده شدن آرمان ها و ارزش های آن دوران پیش چشم وی می شود.
جمشید هاشم پور، میترا حجار، فرهاد قائمیان، رویا تیموریان، انوشیروان ارجمند و امیر جعفری بازیگران اصلی فیلم هستند. این اثر از بیستمین جشنواره فیلم فجر جایزه بهترین تدوین، جلوه های ویژه، موسیقی متن را کسب کرد و در جشن خانه سینما موفق به دریافت جایزه بهترین چهره پردازی، نقش دوم زن، موسیقی متن، تدوین چهره پردازی، کیفیت لابراتواری و برگزیده انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران شد.
فیلم "مزرعه پدری" را می توان اوج توانایی و پختگی این کارگردان در ارایه تصویری از صحنه های نبرد به حساب آورد. هر چند این فیلم در کنار "دوئل" به خوبی دیده نشد و نتوانست به طور کامل نگاهها را به سمت خود معطوف کند، اما جلوه های ویژه بسیار خوب فیلم که با هزینه های متوسط سینمای ایران ساخته شد، اثر را در جایگاه مناسبی قرار می دهد. این فیلم داستان محمود شوکتیان است که برای جلسه نقد و بررسی آخرین کتاب خود به اهواز می رود تا در یک همایش ادبی راجع به ادبیات جنگ سخنرانی کند. او در طول سفر، خاطرات گذشته و حوادث جنگ را به یاد می آورد.
جمشید هاشم پور، مهدی احمدی، آتنه فقیه نصیری، قاسم زارع، قربان نجفی و حسن عباسی نقش های اصلی را ایفا می کنند. این فیلم که سال 82 ساخته شد از بیست و دومین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت جوایز بهترین فیلمبرداری، تدوین، جلوه های ویژه، صدابرداری و موسیقی متن شد و از هشتمین جشن خانه سینما جایزه بهترین تدوین و جلوه های ویژه را به دست آورد.
فیلم "میم مثل مادر" را می توان اجتماعی ترین و در عین حال تاثیرگذارترین فیلم او به حساب آورد. داستان فیلم از جایی آغاز می شود که پزشکان دلیل وضعیت سعید فرزند سپیده را ناشی از تنفس گازهای شیمیایی در زمان جنگ توسط سپیده می دانند. سهیل (پدر سعید) اصرار دارد فرزند را به یک آسایشگاه تحویل دهند اما سپیده مخالفت می کند. گلشیفته فراهانی، حسین یاری، شراره دولت آبادی، سحر دولتشاهی، امیرحسین صدیق و رامین راستاد بازیگران اصلی این فیلم هستند که از دهمین جشن خانه سینما عنوان بهترین نقش دوم زن، موسیقی متن، نقش اول زن، کارگردانی، نقش دوم مرد، طراحی هنری و بهترین فیلم
را به دست آورد.
ملاقلی پور در حال ساخت فیلم مستندی با عنوان "شش گوشه عرش" بود که به مراحل ساخت ضریح امام حسین (ع) می پرداخت. وی همچنین فیلمنامه ای با عنوان "عصر روز دهم" را در اختیار داشت که داستان یک خانواده ایرانی در زمان اشغال خرمشهر را به تصویر می کشد. محمد که در چهارسالگی با مادرش شاهد اشغال خرمشهر هستند، این خاطره تلخ را از یاد نمی برد که خواهر نوزاد او را یک سرباز عراقی از خانه شان ربود. 25 سال بعد محمد که اکنون خبرنگار و مستندساز است برای انجام مأموریتی عازم عراق می شود. او با اندک نشانه هایی که مادرش از آن حادثه به یاد دارد، در شهر کربلا دنبال خواهر گمشده اش می گردد. البته ملاقلی پور برای تکمیل این آثار فرصت کافی را به دست نیاورد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.