لوریس هویان ، مدرس موسیقی دانشکده صدا و سیما، ضمن بیان این مطلب در گفتگو با خبرنگار مهر گفت : دانشجویان رشته موسیقی در ایران در مقایسه با دانشجویان این رشته در سایر کشورها، از سطح استعداد، انگیزه و علاقه بسیار بالاتری برخوردار هستند اما عوامل محیطی گوناگون مانع پیشرفت هنری آنان می شود.
هویان در تشریح این عوامل گفت : اولین عامل، شرایط محیط زندگی دانشجویان در ایران بویژه در تهران است. محیط زندگی در تهران، نه هنری است و نه موسیقایی. تهران از نظر آلودگی صوتی مقام اول را در دنیا دارد و این خود ضربه مهلکی است برای کسانی که در حیطه موسیقی فعالیت می کنند.در واقع آلودگی صوتی منجر به وارد آمدن آسیب به حس شنوایی و گوش موسیقائی می شود.
این رهبر ارکستردر ادامه گفت : مشکل دوم عدم ارتباط و تبادل اطلاعات و تجربه میان دانشجویان ایرانی و موسیقی روز دنیاست. چندی پیش دانشگاه تهران فستیوال موتزارت را در تهران برگزارو تعدادی از اساتید موسیقی اتریش را برای شرکت در این فستیوال به ایران دعوت کرد. این اتفاق، حتی برای فارغ التحصیلان رشته موسیقی، رویدادی بسیارجالب بود و موجب شد تا آنان دریابند که چه اندازه از موسیقی دنیا به دور هستند.
وی عامل دیگر را عدم دسترسی به منابع خوب موسیقی و بالا بودن هزینه این منابع مطرح کرد و گفت : اصولا رشته موسیقی در تمامی دنیا، از پرهزینه ترین رشته هاست. اما از آنجائی که در ایران از سوی سیستم آموزشی حمایتی از دانشجویان موسیقی به عمل نمی آید، دانشجویان قادر به رویارویی با این مشکل نیستند. به طور مثال، ما مرکزی به نام شهر کتاب را برای دسترسی به این منابع داریم. اما مگر چند درصد از دانشجویان قادر به خرید سی دی یا نت از این مرکز هستند؟ ما نیاز به مرکزی دولتی به عنوان آرشیو منابع موسیقی داریم تا دانشجویان بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند.
هویان افزود: مشکل دیگر عبارت است از عدم حضور گروه های خوب موسیقی خارجی در جشنواره های موسیقی ایران. در جشنواره های ما، نشانی از موزیسین ها و گروه های خوب خارجی نیست. دیدن اجراهای زنده قوی، تاثیر شگرفی در رشد و پرورش انگیزه و توانائی های دانشجویان دارد. متاسفانه به استثنای برنامه چند سال پیش ارکستر فیلارمونیک ارمنستان در ایران که به اجرای رپرتوار (مجموعه قطعات موجود در یک کنسرت) قوی خود پرداخت، این اتفاق هرگز تکرار نشد.
لوریس هویان در پایان گفت : متاسفانه در کشور ما، تصمیم گیری ها در حوزه موسیقی، قائم به فرد است. تا زمانی که فردی در مقام تصمیم گیری برای این رشته قرار دارد، آرا و نظریات خود را پیاده می کند، اما آن زمان که از مصدر تصمیم گیری کنار رفت و دیگری جایگزین او شد، همه چیز به یکباره تغییر می کند و قوانین جدیدی وضع می شود. بنابراین مدیریت ضعیف در حوزه موسیقی و نداشتن هیچگونه برنامه ریزی و چشم اندازی برای آینده ،از مهمترین موانع بهبود وضعیت این رشته است.