به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، برای کودکان مبتلا به آژنزیس دندانی یا فقدان دندان مادرزادی، ایمپلنت دندان می‌تواند یک گزینه درمان در نظر گرفته شود. با توجه به اینکه اسکلت کودکان پس از قراردادن ایمپلنت نیز به رشد خود ادامه می‌دهد و نیز خطر انجام جراحی در سنین پایین، نتایجی که از درمان‌های ایمپلنت در کودکان بدست می‌آید، به اندازه نتایج بدست آمده در بزرگسالان قابل پیش بینی نیست. موارد زیادی بدون آنکه بدانند کامپوزیت دندان چیست ایمپلنت را اشتباهاً کامپوزیت تلقی می‌کنند.
آژنزیس دندان چیست؟
آژنزیس دندانی به معنای عدم ساخته شدن و رشد یک اندام در دوران جنینی است به طوری که نوزاد پس از تولد فاقد آن اندام است. آژنزیس دندانی در نتیجه‌ی ایجاد اختلال در شکلی گیری نسج سخت دندانی و پریودنشیوم اطراف به وجود می‌آید. مهمترین اصل در طول درمان کودکانی که آژنزیس دندان دائمی دارند، دست یافتن به یک نتیجه‌ی قائل قبول و مطلوب هم از نظر زیبایی و هم از نظر کارکردی و نیز جنبه‌های روحی-اجتماعی است به طوری که کمترین حد جایگیزنی با درمان پروتز شکل بگیرد.
عامل بروز آژنزیس دندان
مهمترین عامل بروز بیماری کم دندانی، عوامل ژنیتیکی است، ژن‌های مرتبط با رشد دندان می‌توانند در کم دندانی یا فقدان کلی دندان نقش داشته باشند. به طورکلی سه ژن اصلی وجود دارد که نقش بسیار مهمی در شکل گیری و تکامل دندان‌ها دارند، درصورتی که جهشی در هرکدام از این ژن‌ها صورت بگیرد، ساخت و رویش دندان با مشکل مواجه می‌شود. عدم وجود مادرزادی دندان با سندروم‌های گوناگونی نظیر سندروم داون همراه است.
در بیشتر موارد کمبود بافت کوچکی به نام لامینای دندان سبب بروز این بیماری می‌شود. این بافت کوچک سبب ساخت دندان می‌شود بنابراین در صورت فقدان آن، دندان نیز ساخته نخواهد شد. با این حال عوامل محیطی نیز در بروز این بیماری نقش دارند. ازجمله عوامل محیطی که منجر به آزنزیس دندانی می‌شود درمان‌های شیمیایی، درمان‌های رادیولوژی، عفونت و یا صدمات فیزیکی و همچنین استفاده از تالیدومید در طول دوره‌ی حمل جنین توسط مادر می‌باشد. آژنزیس دندانی می‌تواند بصورت ارثی نیز باشد.
میزان شیوع بیماری آژنزیس دندانی
پیش بینی شده است که شیوع بیماری آژنزیس درمانی بین ۱.۵ تا ۱۰.۱ درصد می‌باشد. بیشترین دندان درگیر در این بیماری، پره مولر دوم فک پایین و اینسیزور لترال فک بالا و نیز پره مولر دوم بالا بودند. به طور کلی شیوع آژنزیس دندانی در فک پایین بیشتر از فک بالا می‌باشد. کمتر از یک درصد بیماران مبلا به آژنزیس دندانی، بیش از یک دندان غایب دارند. این بیماری در زنان ۱.۳۷ برابر بیشتر از مردان است.
علائم بیماری آژنزیس دندانی
این بیماری شامل تغییر شکل و کم شدن اندازه دندان‌های موجود و همچنین رویش با تأخیر آنها، عدم تقارن در دندان‌ها و فک بیمار، شکاف لب، آنومالی‌های مینایی و نیز کاهش اندازه زایده آلوئولار است. در برخی از موارد به دلیل فقدان دندان‌ها، ماندگاری دندان‌های شیری در دهان طولانی‌تر از معمول است.
روش‌های درمان آژنزیس دندانی
روش‌های درمانی ارتودنسی و پروتز برای بهبود عملکرد و نیز بدست آوردن نتایج زیبایی در بیماران مبتلا به فقدان دندان استفاده می‌شود. که تا جای ممکن به کاربردن روش درمان ارتودنسی نسبت به پروتز، چه پروتز ثابت و چه پروتز متحرک ارجحیت دارد. بطور کلی تشخیص زودهنگام این بیماری سبب می‌شود که اقدامات درمانی بصورت صحیح‌تری انجام گیرد.
باید در درمان کودکان مبتلا به آژنزیس دندان، از گزینه‌های پروتزی دوری کرد. روش‌های دیگری همچون ارتودنسی مبتنی به رشد فک‌ها نیز از درمان‌های معمول در این موارد است. چنانچه وسعت و گستردگی ضایعه بیشتر باشد، بهتر است که درمان پروتزی به عنوان یک گزینه آخر، در مواردی که که دندانپزشک ناگزیر از انجام درمان‌های پروتز دهان بصورت ثابت یا متحرک است، درنظر گرفته شود.
جایگزینی ایمپلنت برای کودکان فاقد دندان
بنا به اظهار نظر متخصصین کلینیک دندانپزشکی سیب سفید، جایگزینی ایمپلنت دندان برای کودکان سنین پایین، به دلیل اینکه ناحیه مجاور ایمپلنت در فرایند رشد مشارکت ندارد، مشکلات زیبایی و نیز کارکردی به خصوص در قسمت دندان‌های قدامی به وجود می‌آید. بهتر است درمان ایمپلنت در دختران به دلیل اینکه رشد استخوان زودتر تکمیل می‌شود تا ۱۵ سالگی و در پسران تا ۱۷ سالگی به تعویق افتد. چنانچه رشد اسکلتی و دندانی بیمار متوقف شده باشد، درمان‌های ایمپلنت می‌تواند قابل قبول باشد. بهتر است که جایگزینی ایمپلنت دندان مدت زمان کوتاهی پس از کشیدن دندان شیری انجام شود تا تحلیل استخوان آلوئولار به حداقل برسد.
در درمان بیماران مبتلا به بیماری فقدان مادرزادی دندان گزینه‌هایی مانند ارتودنسی برای درمان‌های اصلاح و رشد فک‌ها و نیز اتوترانسپلنت نسبت به درمان پروتزی ترجیح داده شود. درمان پروتزی به عنوان آخرین گزینه در این موارد در نظر گرفته می‌شود.
جایگزینی ایمپلنت در کودکان تنها محدود به مواردی است که به دلیل فقدان چند دندان، درمان‌های رایج نتایج زیبایی و کارکردی مطلوبی را به دست نمی‌دهند. در ارتباط با زمان جایگزینی ایمپلنت در این بیماران، این اعتقاد وجود دارد که قرارگیری ایمپلنت بهتر است مدت زمان کوتاهی پس از کشیدن یا افتادن دندان‌های شیری –نه بلافاصله- باشد تا ریج آلوئولار حفظ شود.
این مطلب، یک خبرآگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.