به گزارش خبرنگار مهر، در این نشست که عصر روز گذشته برگزار شد، دکتر محمود امیدسالار در ابتدای سخنانش با اشاره به وجود سابقه داستان های حماسی ایرانی در آثار یونانیان گفت: از دوره امپراطوری ساسانیان و یا یزدگرد سوم، داستان های مکتوب پهلوانانه ایران باستان وجود داشته است.
این محقق ادبی ادامه داد: حتی یکی از پزشکان یونانی به نام " خسیوس " که در دربار هخامنشیان بوده است، اسامی هشت نفر از شاهان ماد را به دست داده است. اما محققین نشان داده اند که از میان اینها هفت شاه اصلاً واقعیت تاریخی نداشته اند. حال اگر قبول کنیم که این هفت تن واقعی نبوده اند، پس حتماً داستانی بوده و به صورت مدون و مکتوب در همان قرون وجود داشته است.
وی افزود: بعدها انوشیروان به تدوین اینگونه داستان ها حکم داد و اگر این را بپذیریم، باید گفت که ایرانیان 400 سال پیش از میلاد مسیح سابقه داستان سرایی داشته اند. ضمنا برای جمع آوری و تدوین داستان های پهلوانی نیاز به بودجه هنگفتی نبوده است.
امیدسالار یکی از علل متفاوت بودن و تعدد روایات درباره داستان های پهلوانی را چند دستگی کتاب ها برشمرد و گفت: سرگذشت تاریخی سلطنت ایرانیان نیز در این امر موثر بوده است. یعنی وجود داستان های شفاهی پهلوانی در خاندان شاهان و داد و ستدهایی که در این زمینه انجام می گرفته، نیز در این امر موثر بوده است.
این پژوهشگر تاریخ وجود خداینامه ها را به عنوان کتابی واحد محل تردید دانست و تاکید کرد: خداینامه ها نه مانند شاهنامه یک کتاب واحد، که یک نوع (ژانر) ادبی بوده اند. در واقع خداینامه ها به سبک داستان نوشته می شدند اما بعدها شاخ و برگ شان زیاد شده و هسته اصلی آنها نیز سرگذشت پهلوانان و تاریخ حماسه ایرانیان است.