به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دیلی میل، یک تحقیق جدید نشان داد گروهی از محققان که ۱۴ ماه را در قطب جنوب گذراندند، با مغزهایی کوچکتر از این سفر بازگشتند.
۸ دانشمند همراه یک آشپز در یک ایستگاه تحقیقاتی در نزدیکی ساحل این قاره یخی اقامت داشتند. اما نگاه کردن به چشم اندازی خالی برای طولانی مدت، زندگی در یک سازه کوچک با افرادی یکسان به مدت بیش از یک سال به مغز این افراد فشار آورده است.
اسکن های MRI قبل و بعد از این سفر اکتشافی نشان داد قسمت هایی از مغز این افراد که مربوط به یادگیری، احساسات و حافظه است، طی این سفر کوچکتر شده اند.
در این میان افرادی که در خانه سکونت داشتند، طی بازه زمانی مشابه با هیچ کاهشی در قسمت های مغز روبرو نشدند و در حقیقت برخی قسمت های مغز آنها نیز رشد کرده بود.
این یافته ها مشابه کشفیات دانشمندان درباره تاثیر اقامت در فضا روی مغز فضانوردان است. تحقیقات نشان داده توانایی مغزی فضانوردان پس از سفر فضایی کاهش می یابد و تغییراتی در فعالیت های الکتریکی مغز آنها رخ می دهد.
دانشگاههای مختلف آلمان و دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکا این پژوهش را انجام داده اند. پژوهش مذکور نشان می دهد اگر از قسمت های مختلف مغز استفاده نشود، آنها از بین می روند.
از آنجا که مغز محققان هنگام سفر اکتشافی به اندازه کافی تحریک نمی شده، بخش هایی از آن ضعیف تر و کوچکتر شده است.
مشابه این اتفاق در عضلات بدن انسان نیز می افتد.
الکساندر استان مولف ارشد این پژوهش می گوید: تماشای یک صحرای سفید نخست هیجان انگیز به نظر می رسد اما به مرور زمان تکراری می شود.
محققان متوجه شدند یک قسمت مغز پژوهشگران ساکن قطب جنوب به نام dentate gyrus که اطلاعات حسی را پردازش و ذخیره می کند، ۱۰ درصد نسبت به میزان متوسط کوچکتر شده است. بخش های دیگر مغز از جمله قسمت مربوط به یادگیری حدود ۵ درصد کاهش یافته اند.
در نتیجه این روند احتمالا هوش احساسی محققان ساکن قطب کاهش یافته و قدرت آنها در برقراری ارتباط با یکدیگر ضعیف تر شده بود. این محققان در قطب جنوب در ایستگاهNeumayer Station III سکونت داشتند. این ایستگاه در زمینی پوشیده از برف قرار دارد.