به گزارش خبرگزاری مهر، علی قربانی، به مناسب اول اردیبهشت روز گفتار درمانی، نوشت: از آن زمان که بشر، به گفتار دست یافت، تحولی عظیم در اجزای هستی به وجود آمد و با دستیابی به توانایی نوشتن، مرز زمان و مکان را برداشت. از این سبب است که در کلام خدا از تعلیم سخن و تعظیم نگاره‌های قلم یاد شده است.
گفتار چه بخشی از وجود آدمی است؟ چه نقشی در حیات تاریخی، اجتماعی و بین فردی انسان‌ها دارد؟ این‌ها و بسیاری دیگر پرسش‌هایی بحث برانگیز و مباحثی طولانی با محتوایی فراتر از حوصله سخنی کوتاه در بزرگداشت روز مزین به «روز ملی گفتاردرمانی» است. در این مجال، سخنی کوتاه در باب ارزش بین فردی و بیان اجمالی نقش گفتار درمانگران بسنده خواهد بود.
به تعبیری، جسم انسان را اعضا و جوارحی است که اجزای بدن را می‌سازند، ولی تفوق هر انسان بر دیگری و بر سایر موجودات، از فضل و احسان اوست. احسان، زاده‌ی تربیت و فضل، برآمده از تعلیم است. تعلیم را نیز نخستین و برترین ابزار جان نیوشنده و زبان گوینده است.
هرگاه جسم را دشواری و درد آید، زبان به شکوه باز گوید تا درمان بجوید و آرام گیرد. لکن آن گاه که گفتار را رنجوری در آید چه عضوی فریاد رسد؟
رئیس هیأت مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی ایران، در ادامه عنوان داشت: گفتار، بخشی از وجود آدمی نیست بلکه محیط و محاط بر آن است. علاوه بر این وجه گفتار از منظر ادبی، وجه علمی آن نیز تصدیق همین معرفت است و یقین بر پیچیدگی هر چه بیش‌تر این توانایی معجزه مانند بشر دارد. به تعبیر مولانا «آدمی مخفی است در زیر زبان»، یعنی زبان تنها مهارت و توانایی انسان است که جامع وجود اوست.
گفتار در جای خاصی از بدن متمرکز نیست، چه در فراگیری آن و چه در حفظ و کمال بخشیدن به آن و چه در کاربرد آن. توسعه زبان حد یقفی ندارد و بخش‌های متعدد و مختلف از دستگاه عصبی، تنفس، عضلات، استخوان‌ها و دیگر اجزای جسم در آن در کارند. مضاف بر همه، اراده سخن گفتن، اندیشه، خزانه واژگان و استفاده از ویژگی‌های آوایی گویای مهر و دوستی، فرمان دادن و برتری جویی، لطف و دلسوزی و نظایر آن بر دنیای رمز آلود گفتار و زبان مزید است.
کوتاه سخن آن که درمانگران گفتار و زبان و به تعبیر علمی و سودمند «آسیب شناسان گفتار و زبان» با ارزیابی، شناسایی، پیشگیری و درمان پیچیده‌ترین مهارت و جامع‌ترین وجه حیات بشر سر و کار دارند. درمانگر گفتار و زبان برای انجام وظایف حرفه‌ای و بالینی خود به آگاهی از آناتومی و فیزیولوژی، ابعاد و اجزای زبان و ادبیات، توانایی برقراری ارتباط، مهارت‌های آموزشی و تربیتی، نحوه و چگونگی رشد و تکامل گفتار و زبان، احساسات و عواطف، و به معنای وسیع کلمه به آشنایی با ابعاد جسمی و غیر جسمی انسان به صورتی پویا نیازمند است. زیرا هر چه از زمان می‌گذرد بر حوزه گسترده وظایف یاد شده افزوده می‌شود.
از گذشته وظیفه گفتار درمانگران، بهبود بخشیدن به مهارت‌های برقراری ارتباط و درک و بیان گفتار و زبان بوده است. به تدریج وظایف بالینی دیگری در مشکلات زبان نوشتاری و ضعف تحصیلی، تشخیص و درمان اختلال بلع دهانی حلقی، کمک به تشخیص ناهنجاری‌های صوت و حنجره با استروبوسکوپی بر آن افزوده شده است، امروزه این وظایف با مداخله زود هنگام در کمک به نجات کودکان نارس از گرفتاری‌هایی که آینده آنها را تباه می‌کند، گسترش یافته است. دیر نیست که افق‌های فعالیت‌های علمی و بالینی گفتار درمانگران به عرصه‌های جدید در حوزه‌های اجتماعی برای ارتقای سلامت جامعه و ثبات و آرامش مردم تسری یابد.
آن چه برعهده یکایک درمانگران گفتار و زبان است، پاسداری از گنجینه دانش و معرفت این رشته بالینی با ارائه بهترین رفتار ارتباطی با دیگران است به گونه‌ای که بهترین الگو در برقراری ارتباط و سرآمد جامعه در بهترین نوع روابط انسانی باشند.