سطح جشنواره تولیدات رادیو و تلویزیون مراکز پائین است

پژمان علیپور درباره ارزیابی خود از چهارده دوره برگزاری جشنواره تولیدات رادیو و تلویزیونی مراکز استان‌ها به خبرنگار مهر گفت: "برگزاری جشنواره موثر است، اما مقطعی است. من در حوزه انیمیشن کار می‌کنم و در هر دوره شاهد برخی کارهای شاخص در این حوزه هستیم، اما بعد از تمام شدن جشنواره آدم‌ها گم می‌شوند. به نظرم وقتی جشنواره کارها را شناسایی می‌کند، باید مراکز استان بعد از جشنواره از کارهای بعدی این افراد حمایت کند."

برنامه‌ساز برگزیده مهابادی که سال گذشته با ارائه انیمیشن "قلب کوچک" 9 جایزه از جشنواره صدا و سیمای مراکز برد، با اشاره به سیاست‌های پشت پرده جشنواره گفت: "هر سال معمولاً به یک مرکز خاص توجه و تولیدات آن مرکز برتر می‌شود، حتی کارهای آن مرکز هم ممکن است چندان شاخص نباشد. البته پشتیبانی‌های مالی هم برای آن مرکز خواهد داشت. من در چند دوره از این جشنواره جزو برندگان انیمیشن بودم، اما در مجموع باید بگویم سطح جشنواره نسبت به جشنواره‌های دیگر در حوزه انیمیشن مثل دوسالانه انیمیشن یا فیلم کوتاه پائین است."

این انیمیشن‌ساز خاطرنشان ساخت: "من چند بار طرح‌های خودم را به صبا و مراکز استان‌ها ارائه داده‌ام، اما حمایت نشدم و استقبال نکردند. در حالی که جشنواره می‌تواند از کارهای بعدی افراد برگزیده حمایت کند، اما می‌بینیم با اهدا یک سکه قضیه را تمام می‌کنند، حتی پخش آثار مراکز از شبکه‌های سراسری رابطه ای شده است. در حال حاضر می‌بینیم آثار همدان، شیراز و ... از شبکه‌های سراسری پخش می‌شود. البته نمی‌خواهم بگویم کارهای آنها شاخص نیست، اما وقتی بدون رابطه کار را برای پخش ارائه می‌دهیم، برگشت می‌خورد و به آرشیو فرستاده می‌شود."

علیپور ادامه داد: "یکی دیگر از نقاط ضعف جشنواره ریز کردن خیلی از بخش‌هاست. قرار دادن بخش‌های مختلف و اهدا جایزه رقابت را کم می‌کند. تعداد جوایز به حدی زیاد است که این حس را ندارید که برگزیده شده‌اید. شما اگر جشنواره فجر را در نظر بگیرید، در هر بخش سه تا پنج نفر کاندیدا می‌شوند و از میان آنها یک نفر برگزیده خواهد شد. جشنواره تولیدات رادیو و تلویزیون مراکز هم باید اینگونه باشد، اما چند نفر در بخش تدوین، تیتراژ و ... به عنوان نفرات برگزیده انتخاب می‌شوند. به همین دلیل رقابت زیاد نیست."

این برنامه ساز مهابادی درباره اینکه چرا مراکز از عوامل بومی برای تولید کارهایشان کمتر بهره می‌برند، گفت: "در حوزه انیمیشن در مهاباد بیشتر از عوامل بومی استفاده می‌کنیم و کمتر افراد غیربومی هستند. یکی از معایب مراکز کوچک این است که معمولاً در کارهای داستانی از نیروهای غیربومی بهره می‌برند."

علیپور با بیان اینکه برخی مراکز نگاه جشنواره‌ای دارند، ادامه داد: "به دلیل داشتن چنین نگاهی سرمایه‌گذاری می‌کنند و از تهران نیروهای خوب را برای تهیه مجموعه یا تله فیلم‌ها استفاده می‌کنند و فقط چند تصویر از شهرستان نشان می‌دهند. در این نوع کارها اگر بخواهیم این چند تصویر را هم حذف کنیم، کلیت قصه به گونه‌ای است که در هر جایی می‌توان آن را کار کرد. گاهی اوقات نیروهای متخصص کم یا آموزش ضعیف است. البته بحث آموزش مشکلات زیادی دارد. آوردن استاد از تهران، تنظیم وقت و ... برای مراکز کوچک مشکل است."

وی که امسال انیمیشن‌های "من راه خانه‌ام را بلد نیستم" و "فرشته" را به جشنواره ارائه داده، درباره اینکه تا چه حد در انیمیشن مراکز سعی می‌شود نگاه بومی وجود داشته باشد، گفت: "چون انیمیشن هزینه‌بر است معمولاً نگاه بومی نمی‌شود، چرا که وقتی قرار است از شبکه سراسری پخش شود، باید دوبله شود و مشکلات دیگری هم دارد. البته من خودم یکبار انیمیشن تهیه کردم و زبان آن تلفیقی از فارسی و لهجه کردی بود."