رضا اسماعیلی، شاعر به خبرنگار مهر گفت: جوان‌گرایی در انتصاب مدیران از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون در سیره عملی حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری جایگاه مهمی داشته است. ایشان همواره در انتصاب مدیریت‌های فرهنگی و نظامی بر جوان‌گرایی تاکید داشتند. علت این رویکرد در جوان‌گرایی این است که اساساً نسل جوان ریسک‌پذیر است و از قدرت بالای خطرپذیری برخوردار است. بسیار پرانرژی، خلاق و نوآور هستند.
وی ادامه داد: طبیعتاً با انتخاب یک مدیر جوان این جوان می‌تواند روح دوباره‌ای در مجموعه بدمد و می‌توان انتظار یک تحول را داشت. اما با این حال، وقتی به سیره عملی امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری در اینباره توجه می‌کنیم، می‌بینیم این جوان‌گرایی با توصیه بر استفاده از تجارب باتجربه‌ها، پیران و پیشکسوتان است.
به گفته خالق «حنجره‌های سرخ عشق»، افرادی که سال‌ها در عرصه‌های علمی و فرهنگی استخوان خورد کرده‌اند، زحمت کشیده‌اند و خدماتی را به جامعه ارائه داده‌اند، قطعاً تجارب گرانقدری را با خودشان حمل می‌کنند و از تجارب ارزنده‌ای برخوردار هستند و مدیران جوان می‌توانند از این تجربه‌ها بهره ببرند.
رضا اسماعیلی یادآور شد: انتصاب آقای دادمان به مدیریت حوزه هنری را باید به فال نیک گرفت و من تبریک می‌گویم اما در عین حال، جای قدردانی از زحمات محسن مؤمنی شریف نیز وجود دارد. تاآن‌جا که با وی ارتباط داشتم، می‌دیدم که خیلی مومنانه و با تعهد می‌کوشید این مجموعه را اداره کند اما به هر حال ناخواسته کاستی‌هایی هم وجود داشت.
وی تصریح کرد: احساس می‌کردم در سال‌های اخیر خیلی از آن پتانسیل انقلابی که در دهه ۶۰ از حوزه هنری سراغ داشتیم، استفاده نمی‌شود. امروزه ضروری است که بدانیم انقلاب اسلامی ادامه دارد و باید به آرمان‌های انقلاب وفادار باشیم و اگر می‌خواهیم تحولی ایجاد کنیم، باید مبتنی بر همین آرمان‌ها باشد. آقای مؤمنی هم به عنوان یک مدیر مؤمن و شریف تلاش می‌کرد که این انقلابی‌گری در انتصاب مدیران جوان اتفاق بیفتند و ما شاهد بودیم که از جوانان برای مدیریت‌ها استفاده می‌شد.
وی گفت: در دوره جدید نیز باید تلاش شود تا نقاط قوت حوزه هنری تقویت شود و در مسیر بالندگی و زایندگی هنر و ادبیات حرکت کنیم و باید بتوانیم آن دِین خود را به هنر و ادبیات ادا کنیم و بکوشیم تجارب خوبی را که در دهه ۶۰ در حوزه هنری اتفاق افتاد احیا بکنیم و به سمتی حرکت کنیم که باز هم به حوزه هنری به عنوان پایگاه هنر و ادبیات انقلاب نگریسته بشود. در سال‌های اخیر کمی این نگاه کمرنگ شده بود. حوزه هنری زمانی پاتوق اهالی هنر و ادبیات انقلاب بود و اکثر کسانی که از سلسله هنرمندان انقلاب هستند، حوزه هنری را خانه خودشان می‌دانستند. باید تلاش کنیم که این تجربه و بینش و نگرش احیا شود و باز هم حوزه بتواند در عرصه فرهنگی تحول ایجاد کند و ما بتوانیم به حوزه امیدوار باشیم که انشاالله پاسدار ارزش‌های انقلاب و نوزایی در هنر و ادبیات انقلاب باشد.