سید حسن موسوی چلک در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: مراقبت از مراقبین یکی از وظایف سازمان‌ها در قبال ارائه کنندگان خدمات است. و باید برای کلیه کارکنان ارائه کننده خدمات در مراکز توانبخشی، درمانی، مددکاری اجتماعی، کودکان، زنان، سالمندان، بیماران خاص و صعب العلاج و نادر، زندان‌ها و کانون‌های اصلاح و تربیت، اورژانس اجتماعی و … مورد توجه قرار گیرد.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران افزود: خود مراقبتی این کارکنان به عنوان یک مهارت باید مورد توجه قرار گیرد و همچنین به مراقبت سازمانی و خانوادگی نیز توجه شود. برای ایجاد و حفظ سلامت خود، خانواده و جامعه باید بدانیم که سلامت، پلی است که بر دو ستون خود مراقبتی و مهربانی استوار شده و استحکام این دو ستون برای برقراری پل سلامت ضرورت دارد. در حقیقت خود مراقبتی و مهربانی، نخستین تجلیات انرژی زندگی هستند که در کنار هم سلامت را پایه‌ریزی می‌کنند و زمینه‌ساز جریان آزاد انواع دیگر انرژی می‌شوند.
به گفته وی، اگر هرکدام از این دو پل (خود مراقبتی و مهربانی) تضعیف یا تخریب شوند، سلامت پل زندگی سالم و سازگارانه به خطر می‌افتد اما اگر هر دو مستحکم باشند، پیمودن مسیر آسان می‌شود.
وی گفت: خود مراقبتی عملی است که در آن، هر فردی از دانش، مهارت و توان خود به عنوان یک منبع به طور مستقل استفاده می‌کند تا از سلامت خود مراقبت کند. در این مهارت مشورت و کسب کمک تخصصی یا غیرتخصصی از دیگران نیز مدنظر قرار گیرد.
موسوی چلک همچنین تاکید کرد: خستگی نیز می تواند برای این کارکنان مضر باشد خستگی مکرر کارکنان خدمات اجتماعی و درمانی با شرایط دردناک و رنج آور مراجعه کنندگان باعث نوعی خستگی از شفقت به آنان می‌شود که می‌تواند علاوه بر آسیب‌های روانی، پیامدهای نامطلوبی همچون افت کیفیت در مراقبت از مراجعه کنندگان را به همراه داشته باشد. ضمن اینکه ترومای ثانویه خود می‌تواند نگرانی‌های را برای ارائه کنندگان خدمات ایجاد کند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی گفت: ترومای ثانویه به دلیل اهمیت دادن شما به دیگرانی که آسیب دیده‌اند، رخ می‌دهد و شما خود را موظف یا مسئول کمک کردن به آنها می‌دانید و با گذشت زمان این فرایند می‌تواند به تغییراتی در سلامت روانی، جسمی و معنوی تان منجر شود.
موسوی چلک همچنین اضافه کرد هم ارائه کنندگان خدمات و هم مدیران سازمان‌های محل کار این افراد و هم خانواده لازم است برای خود مراقبتی برنامه ریزی کنند در غیر این صورت بعد از مدتی فرسودگی‌های شغلی تأثیر منفی خود را بر کیفیت خدمات این افراد خواهد گذاشت. این افراد سرمایه سازمان محسوب می‌شوند لذا برای حفظ این سرمایه‌ها نباید از هیج کوششی دریغ کرد.