به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله محمدباقر تحریری، در جلسه هفتگی درس اخلاق که با موضوع «مواعظ اخلاقی امام صادق (ع) به عبدالله بن جندب» در مدرسه علمیه معیر برگزار شد، اظهار داشت: همه انسان‌ها از هر قشر و دینی که هستند و در هر زمان و مکانی که باشند در معرض بروز حالات گوناگون نفسانی هستند.
تولیت مدرسه علمیه مروی گفت: انسان برای حرکت در جهت تحصیل کمالات و اموری که در زندگی لازم است نیازمند امید و نشاط بوده تا بتواند به واسطه آن به کمال برسد؛ انسان ناامید هرگز امید رسیدن به کمال را ندارد و همین ناامیدی موجب عدم تحرک و یا انجام رفتارهای لغو و بیهوده می‌شود.
استاد برجسته درس خارج با تاکید بر اینکه انسان باید به شاکله وجودی خود توجه داشته باشد، عنوان کرد: ویژگی‌های گوناگونی در نهاد آدمی وجود دارد که برای رسیدن به یک مقصد معین در نظر گرفته شده است، البته در کنار این رسیدن، نگرانی نرسیدن به مقصد نیز وجود دارد زیرا انسان رابطه خود را با اموری که می‌تواند با آنها به مقصد برسد، قطعی نمی‌داند؛ این دو حالت حالتی است که در مقاطع مختلف زندگی برای انسان پیش می‌آید.
وی افزود: انسان برای اینکه یک فعالیت مستمر و موفقیت آمیز داشته باشد باید در همه فعالیت‌ها تدبیر مناسب اتخاذ کند؛ تدبیر و تعقل آدمی را به حرکت واداشته و نگرانی مانع حرکت او به سوی هدف و مقصد می‌شود.
تولیت مدرسه علمیه مروی با بیان اینکه امید داشتن نباید انسان را از ترک گناه غافل کند، گفت: حالت خوف و رجا برای رسیدن به مقصد در وجود مؤمن بسیار عمیق است و انسان مؤمن باید مراقب باشد که این امید او را به گستاخی وادار نکند؛ امید جز به کمال مطلق که خداوند است بسته نمی‌شود و امید داشتن به خدا نباید سبب شود انسان برای رسیدن به مقصد نهایی تلاش نکند.
آیت الله تحریری در پایان خاطرنشان کرد: انسان مؤمنی که برای دور شدن از گناه از مکانی به مکان دیگر هجرت می‌کند و سختی این هجرت را به جان می خرد چنین انسانی حقیقتاً به رحمت خداوند امید دارد؛ بنابراین اگر چنین انسانی مرتکب لغزش شود خداوند گناه او را با توجه به شرایطش می بخشد اما کسی که گناه می‌کند و می‌گوید خداوند رحیم است مورد رحمت قرار نمی‌گیرد چرا که این فرد تنها در آمال و آرزو سیر می‌کند.