تحلیلگران اعتقاد دارند که ارائه فیلمی با جهان بینی دینی نه تنها هدف پیروان ادیان است بلکه هدف هر فردی است که اعتقاد دارد فیلمهای امروز بیش از حد با مسائل خشن و غیر اخلاقی در ارتباط هستند.
کوین مک کالوو مدیر مدارس دینی جوانان و کودکان وستمینستر به عنوان یک کلیسای پروتستان مشایخی گفت : برخی کلیساها و برخی فیلمها به سختی می توانند صدای خود را به گوش مردم برسانند در حالی که باید چنین وضعیتی تغییر کند. فیلمها باید به مردم مفاهیم مورد نظر دین را بیاموزند. زینا دل استفان فیلمنامه نویس، کارگردان و تهیه کننده و کارشناس تولید فیلمهای دینی نیز در این زمینه اظهار داشت تلاش می کند به دانشجویان خود بیاموزد همه ما توانایی انجام کارهای بسیاری داریم اما باید از انجام بسیاری از آنها پرهیز کرده و به دنبال تقوی و رستگاری باشیم.
سینمای امروزغرب به شدت در پی کم کردن فاصله بین دین و سرگرمی است و در این راستا به کرات با انتقادات بسیاری رو به رو شده است چرا که زمانی که صنعت سینما با دین آمیخته شده و نتیجه آن به کمدی دینی تبدیل شود ممکن است به انتقادات شدید الحن و تقویت و تحکیم دیوار حائل میان دین و فیلم منتهی شود. نمونه بارز این امر فیلم " بروس قدرتمند" و دنباله آن " ایوان قدرتمند" است که به رغم تلاش تهیه کنندگان برای ساخت فیلم دینی براساس فرمول تازه هالیوودی در جهت جلب مخاطب به گیشه با انتقادات رهبران دینی رو به رو شد. بی تردید تهیه کنندگان این فیلم قصد داشتند سیل عظیم مخاطبان " مصائب مسیح" را راهی گیشه های " ایوان قدرتمند" کنند.
مشکل سیستماتیکی که بسیاری استودیوهای بزرگ هالیوود از آموختن درس آن از فیلم "مصائب مسیح" سرباز زدند این بود که فیلم باید 6 تا 9 ماه پیش از اکران برای رهبران دینی جوامع مختلف به نمایش در آید تا علاوه بر حمایت آنها از مضمنون فیلم می تواند از انتقادات شدید آتی نیز جلوگیری کند.
پس از موفقیت "مصائب مسیح" و نارنیا" تهیه کنندگان فیلمهای هالیوودی به این نتیجه رسیدند که شرکت کنندگان در مراسم دینی از جمله اقشاری هستند که به تماشای فیلم نیز می روند، اما حقیقت اینجاست که آنها پیام صحیح دین را در بسیاری از موارد از یاد برده اند.
هالیوود پیش از ساخت مصائب مسیح نیز به دین روی کرده بود. نگاهی به فیلم "ردا" ، "ده فرمان" و "بن هور" می تواند نمونه های مناسبی باشد اما در اواسط دهه 60 فیلمهای دینی جای خود را به فیلمهای موزیکال داده و ساخت آن محدود تر شد.
اکنون تهیه کنندگان بار دیگر به عرصه ترکیب دین و سینما پای گذاشته اند و با این استراتژی قصد دارند از فیلمهای دینی به دوره های فروش سه ساله در گیشه دست یافته و مؤمنان ادیان را به مخاطبان دائمی هالیوود تبدیل کنند.
در نهایت با اشاره به تحقیقات یک پایگاه اینترنتی تحت عنوان راهنمای فیلم " MOVIEGUIDE" فیلمهایی که جهان بینی قوی دینی را در محتوا و پیام خود مدنظر دارند بسیار بیش از فیلمهایی که اشاعه کننده بی بند و باری و به کارگیری زبان نامناسب بوده در گیشه موفق هستند. در حقیقت فیلمهای دینی دو تا هفت برابر و حتی 3 تا 5 برابر فیلمهای غیر اخلاقی درآمد دارد.
این نتایج پس از تحلیل 2 هزار و 400 فیلم طی سالهای 1998 و 2006 به دست آمده است .
برای نمونه در سال 2006 فیلمهایی چون بازگشت سوپر من، داستان تولد، راکی بالبوا، به فروشی میانگین 39 میلیون دلار دست یافت اما فیلمهایی چون اره 3، خوابگاه و مردگان با درآمدهای 9، 16 و 23 میلیونی رو به رو بودند.
براساس این تحقیق طی 9 سال گذشته کمترین درآمد فیلمهای دینی بین 30 تا 106 میلیون دلار بوده است، درحالی که درآمد فیلمهای غیر اخلاقی که بی بند و باری را به صورت واضح اشاعه می کنند بین 6 تا 27 میلیون دلار تخمین زده شده است.
بنابراین می توان نتیجه گرفت که بیشتر مخاطبان سینما که 142 میلیون نفر در ایالات متحده محسوب می شوند در مراسم و آداب دینی جامعه خود شرکت می کنند و به فیلمهای دینی با پیام صحیح و غیر تحریف شده علاقه نشان می دهند.