یک جامعه شناس با بیان اینکه ۸۰درصد مواد مخدر کشور در مناطق حاشیه نشین وجود دارد گفت: زنان در مناطق حاشیه نشین به دلیل مشکلات زیستی و اجتماعی ۲ تا ۵ برابر مردان به مصرف موادمخدر روی می آورند.

به گزارش خبرنگار مهر محمدرضا محبوب فر، جامعه شناس و پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار مهر در خصوص معضل حاشیه نشینی و افزایش اعتیاد در این مناطق گفت: در حال حاضر در کشور ما مواد مخدر و دسترسی به آن در سطح شهر بیشتر متوجه مناطق حاشیه نشین است و می‌توان گفت ۸۰ درصد از مواد مخدر کشور در مناطق بد مسکن و حاشیه نشین وجود دارد که به دلیل تشکیل کولونی و گروه‌های ناهنجار در این مناطق که دور از شهرند است.

این جامعه شناس و پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی افزود: خرید و فروش و ترانزیت مواد مخدر به دلیل گسترش خلافکاران و افراد نا به هنجار در این مناطق به راحتی صورت می‌گیرد و در حال حاضر بیش از ۷۰ درصد از معتادین زنان و مردان ساکن مناطق حاشیه نشین هستند.

وی اظهار کرد: متأسفانه مناطق حاشیه نشین دارای مسکن‌های غیربهداشتی هستند و به دلیل اینکه در این مناطق زنان ۲ تا ۵ برابر بیشتر از مردان متوجه بسیاری از خشونت‌ها و نا به هنجاری‌های اجتماعی قرار دارند بیشترین میزان مصرف مواد مخدر را دارند چراکه زنان به دلایلی از جمله زیستی، اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی در معرض بسیاری از خشونت‌ها قرار دارند و به سمت مصرف مواد مخدر کشیده می‌شوند.

محبوب فر با اشاره به اینکه بسیاری از کمپ‌های ترک اعتیاد در مناطق حاشیه نشین وجود دارد بیان کرد: در خصوص حل چنین معضلی ابتدا باید بدانیم که بحث آسیب‌های اجتماعی به صورت زنجیروار به یکدیگر متصل‌اند و برای حل یک مشکل باید زیرمجموعه‌های بروز آن مشکل حل شود بنابراین برای حل این معضل راهی جز مدیریت این مناطق به لحاظ توزیع امکانات و اشتغال زایی وجود ندارد چراکه فقر و بیکاری پیش زمینه بروز بسیاری از مشکلات از جمله افزایش اعتیاد در مناطق حاشیه نشین است، همچنین می‌توان مشاغل داخل شهری مانند خدمات و یا کسب وکارهای تجاری، کارگاه‌های تولیدی و صنایع کوچک را در این مناطق ایجاد کرد تا ضمن جذب افراد به بازار کار از فقر و بیکاری و در نهایت از مصرف مواد مخدر توسط افراد جلوگیری کرد.

این جامعه شناس در آخر تاکید کرد: در نهایت باید برای حل معضلی به نام حاشیه نشینی به مبدا افرادی که اقدام به مهاجرت به شهرها و پس از آن حاشیه نشینی کرده‌اند رجوع کنیم و با باز ساخت اجتماعی و توزیع مناسب امکانات بتوانیم از مهاجرت معکوس استفاده کرده و افراد را به شهرهای محل زندگی خودشان باز گردانیم.