به گزارش خبرگزاری مهر، ملیحه عرب، بی قراری، عصبانیت و اضطراب را شایع‌ترین علامت رفتاری PMS دانست و افزود: اگر این علائم شدید باشند ممکن است در کار، تحصیل یا ارتباط با اطرافیان مشکل ایجاد شود.
وی ادامه داد: سایر علائم رفتاری شایع نیز تغییر خلق، اضطراب، افسردگی و نا امیدی، گریه کردن، افزایش اشتها و ویار غذایی، حساسیت به بی توجهی دیگران و کاهش علاقه به کار و مشکل در تمرکز است.
فلوشیپ آنکولوژی زنان، نفخ شکمی ( bloating) و حس خستگی زیاد را شایع‌ترین علامت فیزیکی سندروم پیش از قاعدگی خواند و عنوان کرد: تندرنس (حساس به لمس) سینه، سر درد، گر گرفتگی و سر گیجه نیز از دیگر علائم شایع هستند.
به گفته عرب، آزمایشی برای تشخیص سندروم پیش از قاعدگی وجود ندارد و ارزیابی بیماران PMS یا PMDD در ابتدا شامل گرفتن شرح حال است تا ارتباط علائم و فاز سیکل قاعدگی مشخص شود، چراکه احتمال دارد علائم به علت مصرف دارو یا درمان هورمونی باشد، نه PMS یا PMDD.
وی همچنین بر ضرورت بررسی کم کاری و پرکاری تیروئید نیز اشاره کرد و گفت: این کار را می‌توان با بررسی علائم معمول بیماری تیروئید در تاریخچه، معاینه و اندازه گیریTSH (هورمون محرکه تیروئید) فرد انجام داد.
عرب تصریح کرد: اگر تاریخچه علائم بیمار با سندرم پیش از قاعدگی، اختلال ناآرامی و اختلال افسردگی پیش از قاعدگی تطابق دارد و مدرکی از مسائل دیگر پزشکی وجود ندارد، بیمار باید علائم خود را تا دو ماه گزارش بدهد. برای گزارش علائم، چارت روزانه استفاده می‌شود و مهم این است که چارت را طی دو ماه پر کند تا معیارهای تشخیصی PMS دقیق قابل بررسی باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی همچنین اظهار کرد: اختلالات قبل از قاعدگی را باید از تشدید اختلالات ماژور روانپزشکی، دوره گذار به یائسگی، اختلالات تیروئید (کم کاری یا پرکاری تیروئید)، اختلالات خلقی مثل افسردگی ماژور یا مینور و اختلالات افسردگی مداوم (dysthymic)، در ایام قبل قاعدگی افتراق داد.
عرب عنوان کرد: به عنوان مثال زنانی که علائم قابل توجهی در هر دو فاز فولیکولار (مرحله تخمک گذاری) و لوتئال (آماده سازی بدن برای بارداری، مرحله بعد از تخمک گذاری و قبل از آخرین روز از چرخه بعدی قاعدگی)، دارند بیشتر محتمل است که اختلال خلقی داشته باشند تا اختلال قبل از قاعدگی.
فلوشیپ آنکولوژی زنان ادامه داد: علائم اصلی PMS باید به نوعی سبب کاهش عملکرد شده و با قاعدگی از بین برود. همانطور که گفته شد PMDD فرم شدیدتر این سندرم است که تشخیص این دو باید قبل از درمان داده شود و یکی از مهمترین معیارهای تشخیص، فاز فولیکولار بدون علائم است که با برقراری یک جدول برای ثبت تغییرات خلقی و علائم فیزیکی به طور روزانه طی یک، یا بهتر از آن دو سیکل بررسی می‌شود.
عرب اظهار کرد: برای تشخیص PMS یا PMDD لازم است علائم یک تا دو هفته قبل از قاعدگی باشد و حین یا درست بعد از پریود رفع شود و روی بدن و خلق یا رفتار اثر بگذارد.
متخصص زنان و زایمان توصیه‌هایی را برای بهبود علائم سندروم پیش از قاعدگی ارائه و ادامه داد: ورزش منظم موجب کاهش حس افسردگی و اضطراب می‌شود و از ورزش‌هایی همچون یوگا نیز برای حفظ آرامش نباید غافل شد. همچنین تاکید می‌شود از خوردن نمک زیاد و غذاهای سنگین و نفاخ خودداری کنند.
وی عنوان کرد: در موارد درد یا سردرد باید از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NASID) مثل ژلوفن، مفنامیک اسید یا موارد مشابه استفاده شود.
عرب در خصوص درمان‌های دارویی سندروم پیش از قاعدگی، گفت: مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) شامل فلوکسیتین و سرترالین سبب درمان اضطراب و افسردگی می‌شوند. می‌توان به صورت متوالی یا فقط در دوره دوم سیکل ماهانه (از روز چهاردهم سیکل) تجویز کرد. حتی می‌توان با شروع علائم، به عنوان مثال هفته قبل از قاعدگی تجویز کرد. همچنین اگر فرد درخواست جلوگیری از بارداری داشته باشد، قرص جلوگیری از بارداری در برخی زنان سبب بهبود علائم می‌شود.