به گزارش مهر، درحالی که روند مخاصمه غرب با مسئله هسته ای ایران درسال جاری به شکل قابل ملاحظه ای تسریع شده بود و گروه موسوم به 1+5 با صراحت مقابله با فعالیت های هسته ای ایران را سرلوحه رویکرد خود درخصوص پرونده هسته ای ایران قرار داده بود، روند بررسی مسئله هسته ای ایران در شورای امنیت سازمان ملل و تشدید تحریم های آن علیه کشورمان به طور غیرمنتظره ای به تعویق افتاد.
گمانه هایی که می توان برای تعویق این موضوع به طور کلی و با توجه به آخرین تحولات جاری در عرصه بین الملل برشمرد، به شرح زیر است:
- مذاکرات ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی
- مذاکرات ایران و آمریکا
- تداوم پیشرفت های هسته ای ایران
- درگیری شدید آمریکا در عراق
- ترافیک کاری شورای امنیت با وجود موضوعاتی چون کوزوو، مقاومت کشورهایی چون روسیه در برابر تحریم های شدیدتر ایران یا ادعای کند شدن روند دیپلماسی در ماه های تابستانی! ( که عمدتا از جانب رسانه های غربی مطرح شده اند)
در وهله نخست آن گونه که از جانب طرف های غربی مسئله هسته ای ایران مطرح می شود، علت اصلی تعویق صدور قطعنامه جدید در شورای امنیت برای تشدید تحریم ها علیه ایران، گسترش همکاری های تهران با آژانس بین المللی انرژی اتمی است؛ اما با توجه به رویکرد غیرسازنده و تلاش همه جانبه 1+5 در کشاندن مسئله هسته ای ایران از وین به نیویورک، بعید به نظر می رسد که تقویت "شورای حکام" در برابر "شورای امنیت" موجبات رضایت این گروه را به ارمغان آورد و باعث تعویق برخورد آن ها با ایران شود.
| بدون شک فراهم شدن مقدمات نیل به تفاهمی ولو ابتدایی با واشنگتن در این زمینه، رویکرد ایالات متحده به عنوان میدان دار اصلی جبهه غرب علیه ایران را متاثر خواهد ساخت |
مسئله دیگری که در این چارچوب قابل بررسی است، موضوع مذاکرات ایران و آمریکا با محوریت مباحث عراق است؛ بدون شک فراهم شدن مقدمات نیل به تفاهمی ولو ابتدایی با واشنگتن در این زمینه، رویکرد ایالات متحده به عنوان میدان دار اصلی جبهه غرب علیه ایران را متاثر خواهد ساخت؛ براین اساس می توان تعویق تشدید تحریم های ایران درشورای امنیت را به نوعی ظریف با نتایج آتی این مذاکرات نیز پیوند داد.
ازسوی دیگر تداوم پیشرفت های هسته ای کشورمان درعرصه غنی سازی اورانیوم و ساخت و نصب سانتریفیوژها درتاسیسات غنی سازی نطنزعلیرغم تداوم تهدیدات غرب علیه ایران، نکته دیگری است که عملا ناکارآمدی رویکرد تقابل در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران وثمربخش شدن تز ایستادگی به عنوان تاکتیک جدید دستگاه دیپلماسی هسته ای کشور را نمایان می سازد.
درحاشیه عوامل مذکورهر چند که می توان مسائلی چون "کند شدن روند فعالیت های دیپلماتیک در ماه های تابستانی"، "گرفتاری های آمریکا در عراق" یا "مقابله مسکو با تشدید تحریم ها علیه ایران" را نیز مزید بر علت دانست اما از آن جا که "ضعف غرب" در روند بررسی مسئله هسته ای ایران با عنایت به عوامل سه گانه فوق آشکارمی گردد، می توان توجیهی نیمه آشکار برای طرح این "عوامل ثانویه وحاشیه ای" به عنوان "علل اصلی" تعویق تشدید تحریم ها علیه یران از سوی رسانه های غربی را رصد کرد.
مثلث وین - بغداد - نطنز
بر این مبنا چنانچه در حال حاضر مسئله هسته ای ایران را به عنوان صورت اصلی یک معادله فرض کنیم، اشکال آتی نتایج مفروض از این معادله در آینده ای نه چندان دور، تابعی از سه عامل اساسی خواهد بود:
1. مذاکرات ایران و آژانس (وین)
2. مذاکرات ایران و آمریکا (بغداد)
3. روند پیشرفت های هسته ای ایران ( نطنز)
به گزارش مهر، دربهترین شکل، این معادله به صورت رفع ابهامات موجود آژانس درباره فعالیت های ایران، تفاهم عمق ترایران و آمریکا درباره عراق و چرخش همزمان تعداد مشخصی از دستگاه های سانتریفیوژ در نطنز خود را نشان خواهد داد که نتیجه آن علاوه برتحقق حقوق مسلم ملت ایران درموضوع هسته ای، خروج آبرومندانه اشغالگران ازعراق و رفع برخی ابهامات درباره فعالیت های هسته ای ایران نیز خواهد بود؛ در این صورت طرفین شاهد تحقق یک بازی برد - برد خواهند بود.
دراین میان مسئله "مدیریت زمان" دربرتری موقعیت ایران وکمرنگ شدن تحریم ها نیزنکته ای قابل توجه است؛ دوعامل مذاکرات ایران وآمریکا و پیشرفت های هسته ای در نظنز، طی ماههای اخیر باعث شده که ایران در مدیریت زمان در پرونده هسته‌ای نیز موقعیت برتری را پیدا کند.
اما دربدترین حالت وچنانچه مذاکرات در وین و بغداد به نتایج مطلوب نرسد، با توجه به این که ضلع سوم این مثلث، یعنی پیشرفت های هسته ای ایران تابعی از دو ضلع دیگر نبوده و نیست، بدون شک غرب سودی از این روند نخواهد برد چرا که این مسیر به یک "بازی برد - باخت" به سود ایران تبدیل خواهد شد.
لذا مهمترین ضلع این مثلث برای ایران، ضلع سوم و تداوم پیشرفت های هسته ای است که به گونه ای قابل توجه، دو ضلع دیگر را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.
در حالت میانه، چنین روندی یعنی « پیروزی در وین، شکست در بغداد و پیشرفت در نطنز» نیز به نظر نمی رسد، زیان قابل توجه و مستقیمی متوجه تهران گردد؛ بنابراین غرب نیز باید همسو با ایران بازی برد - برد که مدت ها قبل مورد تاکید کشورمان قرار گرفته بود را در دستور کار خود قرار دهد.
و اما دستگاه دیپلماسی هسته ای کشور نیز در شرایط آزمونی دشوار و تاریخی قرار گرفته که بدون شک خروج سربلند از آن، پس از "انسجام ملی" و ایستادگی، منوط به "مدیریت صحیح" و اتخاذ تصمیمات به موقع بر اساس منافع استراتژیک کشور و به دور از هرگونه شعارگرایی یا برخوردهای شتاب زده خواهد بود و تضمین حقوق نسل های آتی کشورمان را در پی خواهد داشت.
.........................................................................
گزارش: حامد وفایی