زهرا ابراهیمی در گفت و گو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: خداوند مهربان، قرآن را همچون مصباحی پرنور در جاده تاریک جهان روشن نموده است تا بشریت با پناه بردن به آموزه‌های آن از تاریکی جهل و گمراهی به نور علم و هدایت رهنمون گردد.
وی افزود: سوال اینجاست که به راستی موانع بهره‌مندی از قرآن چیست و چرا با وجودی که قرآن در دسترس همگان است اما همگان از نورش بهره نمی‌برند و تنها گروهی اندک به برکت دستوراتش سعادتمند می‌گردند.
نعمتی که پشت دیوارهاست
کارشناس مذهبی با بیان اینکه برای بهره بردن از هر موهبتی اولین گام این است که انسان باب آن موهبت را بر روی خویش نبندد، ابراز کرد: تا وقتی درها بسته باشد آدم‌ها از نعمتی که پشت دیوارها انتظارشان را می‌کشد بی خبرند.
وی با اشاره به آیه ۱۳ سوره لقمان که «هرآینه شرک، ستمی بزرگ است»، بیان کرد: طبق این آیه بزرگترین ظلمی که بشر بر خود روا می‌دارد شرک است، در واقع انسان با نادیده گرفتن خدا، بی توجهی به تأثیر خواست و اراده الهی، جایگزین کردن خواسته‌های خود و باور به این امر که هر آنچه من می‌خواهم باید اتفاق بیافتد، دچار شرک شده و اینگونه بر خود ظلم نموده است.
بستن باب موهبت‌های الهی و مسدود کردن مسیر کمال
ابراهیمی با بیان اینکه ظلم یعنی بستن باب موهبت‌های الهی و مسدود کردن مسیر کمال، گفت: در آیه‌ای دیگر از آیات الهی می‌خوانیم که «هیچ‌کس جز ستمگران آیات ما را انکار نمی‌کنند»، در این آیه نیز خداوند اهل ظلم را با وصفی دیگر توصیف نموده است.
وی اضافه کرد: در واقع انکار آیات الهی از دیگر ویژگی‌های اهل ظلم است؛ افرادی که آیات الهی را انکار می‌کنند نیز باب موهبت را بر خود بسته و نمی‌توانند از نور هدایت قرآن بهره‌مند شوند.
احساس نیاز به قرآن کریم
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: اولین گام مهم و مؤثر برای بهره‌مندی از قرآن این است که به خود اجازه بهره‌مندی بدهیم و این اجازه جز در سایه احساس نیاز مقدور نخواهد بود.
وی اضافه کرد: وقتی انسان احساس نیاز کند برای رفع آن تلاش می‌کند و هر آنچه درِ بسته است را با سعی خویش باز می‌کند؛ چیزی که امروزه بشریت به آن گرفتار است همین عدم احساس نیاز است که ریشه‌اش جز در استکبار و گردنکشی نیست.
وقتی گوش انسان مستکبر کر می‌شود
ابراهیمی با اشاره به اینکه بشر امروز بشری مستکبر است بدین معنا که گردنش را فراخ کرده و سرش را از آسمان‌ها بالاتر برده و حاضر نیست قرآن را بشنود، گفت: خداوند نیز به این موضوع اشاره کرده و می‌فرماید: «و هنگامی‌که آیات ما بر او خوانده می‌شود، مستکبرانه روی برمی‌گرداند، گویی آن را نشنیده است؛ گویی اصلاً گوش‌هایش سنگین است! او را به عذابی دردناک بشارت‌ده!»
وی نشنیدن را درد بشر امروز برشمرد و تصریح کرد: در حقیقت انسان گاهی اصلاً قصد شنیدن ندارد، درست مثل کودک لجبازی که به هوای راضی کردن والدینش، آن‌قدر گریه و زاری می‌کند و هیاهو به راه می‌اندازد تا بلکه به خواسته‌اش برسد اما حاضر نیست چنددقیقه‌ای آرام گیرد و حرف بزرگ‌ترش را گوش دهد.
کارشناس مذهبی و مدیر گروه نویسندگی صریر بیان کرد: بشر اگر بخواهد از اضمحلال نجات یابد، باید تواضع را تجربه کند و در این میان دست برداشتن از گردنکشی و منیت‌ها می‌تواند تمرینی برای تعبد باشد.
حذف استکبار درونی و نمود استضعاف درونی
وی گفت: از این طریق انسان با حذف استکبار درونی، استضعاف وجودی نمود یافته و بدین حد از درک می‌رسد که ضعیف و ناتوان و نیازمند هدایت قرآن است و ادامه مسیر برای وی روشن خواهد بود.