به گزارش خبرنگار مهر به نقل از ساینس دیلی، به گفته محققان دانشگاه کلمبیا نیویورک، این روند که در حال حاضر حدود یک چهارم جمعیت جهان درگیر آن هستند نتیجه افزایش دما و رشد بی رویه جمعیت شهری است.
در طول دهه‌های اخیر، هزاران میلیون نفر از مناطق روستایی به مناطق شهری مهاجرت کرده اند و اکنون بیش از نصف جمعیت جهان در شهرها مستقر هستند. دما در شهرها نسبت به مناطق روستایی به دلیل وجود فضاهای سبز کمتر و فراوانی سطوح بُتنی، آسفالت و سایر سطوح غیرقابل نفوذ که جزیره گرمای شهری نامیده می‌شوند، به مراتب بالاتر است.
«کاسکاد توهولسک»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «این شرایط تأثیرات گسترده‌ای دارد و باعث افزایش ابتلاء به انواع امراض و نرخ مرگ و میر می‌شود. بر توانایی کار کردن افراد تأثیر می‌گذارد و منجر به کاهش خروجی اقتصادی می‌شود.»
محققان در این مطالعه، از تصاویر ماهواره‌ای و گزارش روزانه حداکثر دما و رطوبت ۱۳,۱۱۵ شهر از سال ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۶، استفاده کردند.
بدترین شهر از لحاظ روزهای گرم و مرطوب، داکا، پایتخت پرجمعیت بنگلادش، بود چراکه جمعیت شهرنشین این شهر از ۴ میلیون نفر در سال ۱۹۸۳ به ۲۲ میلیون نفر در سال ۲۰۱۶ رسیده بود. سایر شهرهای بزرگ دارای چنین روند سنگین جمعیتی شامل شانگهای و گوانگ ژو در چین، یانگون در میانمار، بانکوک، دبی، هانوی، خارطوم و چندین شهر در پاکستان، هند و شبه قاره عربستان بود.