یکی از شاگردان علامه حسن زاده آملی گفت: مرحوم دشتی از علامه می‌خواهند که ایشان را نصیحت کنند؛ ایشان در جواب می‌گویند قدری از توان جوانی‌تان را برای زمان پیری بگذارید.

به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم یادبود علامه حسن زاده عاملی در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی با حضور سید علی حسینی آملی، از شاگردان و سید مرتضی حسینی کمال‌آبادی، رئیس پژوهشکده ادیب فقه جواهری، در مجمع ناشران انقلاب اسلامی برگزار شد.

سید علی حسینی آملی گفت: در کتابخانه ملی مسکو، چهارصد هزار نسخه کتاب خطی وجود دارد که در ایران نمونه‌اش را نداریم. این کتاب‌ها مربوط به علمای شیعه است. علامه اهتمام ویژه ای برای نسخ خطی دانشمندان قدیمی به‌کار می‌گرفتند. حضرت علامه روزی هفده ساعت کار کردند و هرگاه می‌خواستند مطلبی را بنویسند، زمان زیادی را صرف مطالعه می‌کردند؛ به‌طوری که برای نوشتن یک صفحه، شش ساعت زمانشان را صرف می‌کردند.

وی افزود: علامه در وصف همسر خود و در عزای همسرشان می‌گویند که من دو ماه که از وفات همسرم گذشته است، نتوانستم چیزی بنویسم و قلم از قلم تکان بدهم. مرحوم دشتی از علامه می‌خواهند که ایشان را نصیحت کنند؛ ایشان در جواب می‌گویند قدری از توان جوانی‌تان را برای زمان پیری بگذارید.
شاگرد علامه حسن‌زاده با اشاره به اینکه علامه در درگیری سال ۱۳۴۳ در قم، زیر ضربه‌های کماندوهای شاه قرار می‌گیرند و مجروح می‌شوند، بیان کرد: ایشان چهل سال با درد قلب گذران زندگی کردند. علامه خواجه نصیر دوران ما بود.

وی درباره برخورد علامه حسن‌زاده با حوزه کتاب گفت: یکی از خصلت‌های علامه در برخورد با ناشران این بود که ناشران و انتشارات را بسیار مهم می‌دانستند و آن‌ها را در تقریظات خود تکریم می‌کردند. ایشان به نویسندگان نوپا بسیار اهتمام می‌ورزیدند. حتی لحظه‌به‌لحظه، نویسندگان مبتدی را مورد توجه قرار می‌دادند.
حسینی آملی خاطره‌ای از علامه حسن‌زاده بیان کرد: زمانی که مباحث ایشان درباره ریاضیات منتشر شد، هنوز کتاب موجود نبود و به دست ما نرسیده بود. ایشان شب جزوه را می‌نوشتند، صبح دوستان جزوه را از ایشان تحویل می‌گرفتند و به تعداد زیراکس می‌کردند تا در زمان کلاس مطالب را داشته باشیم. گفتند ساعت ۹ صبح کلاس برقرار باشد. زمانی که آمدند سر کلاس، فرمودند: «برای نوشتن این یک صفحه شش ساعت زمان سپری کردم.»

حسینی آملی افزود: حسن‌زاده یک کشاورز زاده بود. ایشان همواره می‌فرمودند که من از نوجوانی و جوانی، حواسم را جمع کردم که جوری زندگی کنم که در پیری از گذشته خود پشیمان نشوم. اصل این نشست‌ها هم این باشد که ما اصول تربیتی علامه را در زندگی خود به کار ببریم و ایشان را سرمشق قرار دهیم.