به گزارش خبرنگار مهر، دیابت بارداری یکی از شایع ترین اختلالات متابولیک است که به شکل عدم تحمل گلوکز در سه ماهه دوم یا سوم بارداری تشخیص داده می شود. از دلایل افزایش میزان ابتلا به دیابت بارداری می توان به افزایش سن مادران، پیشرفت روش های تشخیص، افزایش چاقی و رژیم های غذایی ناسالم درجامعه اشاره کرد.
با هدف بررسی میزان بروز عدم تحمل گلوکز، شش تا دوازده هفته پس از زایمان، در زنانی که از روش های کمک باروری استفاده کرده اند و مقایسه آن با زنان دارای باروری طبیعی، محققان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه علوم پزشکی ایران، پژوهشی طراحی کردند که طی آن ۶۲ زن مبتلا به عدم تحمل گلوکز که با استفاده از روش های کمک باروری باردار شده بودند با ۶۲ زن در شرایط مشابه که به صورت طبیعی باردار شده بودند شش تا دوازده هفته پس از زایمان برای قند خون ناشتا، مقاومت به گلوکز و نمایه لیپیدی مورد آزمایش قرار گرفتند.
علاوه بر این، دور کمر و باسن، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، اندازه گیری شد.
نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی یاخته-Cell Journal منتشر شده است، نشان داد، شیوع سندرم های متابولیک پس از زایمان در زنانی که از روش های کمک باروری استفاده می کنند ۲۰.۸ درصد و در زنانی که به شکل طبیعی باردار شده بودند ۱۰.۹ درصد است. علاوه بر این شاخص توده بدنی و فشار خون سیستولیک در زنانی که از روش های کمک باروری استفاده کرده بودند به صورت معنی داری بالاتر بود.
همچنین عوارض نامطلوب بارداری در زنان بهره برده از روش های کمک باروری به صورت معنی داری بیشتر بود. با این وجود میزان عدم تحمل گلوکز در بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت و سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت عامل مؤثر بود.
نتایج این پژوهش نشان داد با وجود آنکه عدم تحمل گلوکز در گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت، بالا بودن شاخص توده بدنی و فشار خون سیستولیک در زنان بهره برده از روش های کمک باروری نشان می دهد استفاده از برنامه های بهینه سازی سبک زندگی و مراقبت طولانی مدت از سلامتی در زنانی که با استفاده از روش های کمک باروری صاحب فرزند می شوند ضروری است. با این وجود آزمایشات دقیق تر با تعداد بیشتر آزمایش شوندگان برای تأیید این ادعا لازم است.
دکتر اعظم کوه کن، آرزو عربی پور، دکتر اشرف معینی، دکتر محمد خمسه و همکارانشان این پژوهش را به نتیجه رساندند.