به گزارش خبرگزاری مهر، سیاره شناسان دانشگاه فلوریدا که نتایج تحقیقات خود را در مجله Astrophysical Journal منتشر کرده اند با بررسی رصدهای جدید تلسکوپ فضایی "اسپایتزر" ناسا نشان دادند قمرهای طبیعی مثل ماه که در ادامه یک برخورد عظیم شکل گرفته اند، می توانند در جهان به عنوان یک پدیده نادر معرفی شوند. این پدیده نادر حداکثر در 5 تا 10 درصد از منظومه های سیاره ای مشاهده می شود.
به گفته این دانشمندان، وقتی ماه در ادامه یک برخورد عظیم شکل گرفت، گرد و غبار به اطراف پرتاب شد. درحال حاضر بسیاری از قمرها در مرحله شکل گیری هستند بنابراین با این پیش فرض باید بتوان میزان زیادی گرد و غبار را در اطراف بسیاری از سیارات مشاهده کرد که در عمل این گونه نیست.
براساس مدل های فعلی، اعتقاد براین است که ماه بین 30 تا 50 میلیون سال پس از تولد خورشید و بعد از آنکه سیارات سنگی منظومه شمسی شکل گیری خود را آغاز کردند تشکیل شده است.
براساس این تئوری، یک جرم آسمانی عظیم شبیه به مریخ به زمین برخورد کرده است و تکه ای از جبه آن را در فضا پراکنده است. سپس بعضی از قسمت های این جبه شروع به چرخیدن در اطراف زمین کرده اند و به مرور ماه را آن گونه که امروزه می شناسیم شکل داده اند. قمرهای دیگر منظومه شمسی هم به همین ترتیب در اطراف سیارات خود بوجود آمده اند.
این دانشمندان به دنبال علائمی از گرد و غبار برخوردهای مشابه در حدود 400 ستاره ای که فاصله حدود 30 میلیون سال نوری از زمین واقع شده اند، گشتند. 30 میلیون سال نوری تقریبا برابر با سن خورشید در زمان تشکیل ماه است.
به این ترتیب این دانشمندان کشف کردند که تنها یکی از این 400 ستاره در گرد و غبار شبیه به گرد و غبارهای حاصل از قمرهای طبیعی منظومه شمسی احاطه شده است.
این محققان تخمین زدند احتمال اینکه یک منظومه سیاره ای قمری شبیه به ماه را بوجود آورد حداقل 5 و حداکثر 10 درصد است.