به گزارش خبرگزاری مهر، حسین فتاحی - داستان‌نویس - با بیان اینکه جوایز باید بتوانند تاثیر شگرفی در زندگی نویسندگان ایجاد کنند، گفت: جشنواره یعنی توجه. هر چه این توجهات بیشتر باشد مطمئناً به نفع ادبیات دفاع مقدس خواهد بود. فقط نباید از ایده اصلی دور شویم و آن ایده هم سهیم کردن نویسندگان در برگزاری جشنواره‌هاست.
وی ادامه داد: برخی مسئولان در بعضی از مواقع اعلام می‌کنند که برگزاری جشنواره‌ها خیلی آسان است که این موضع‌گیری سبب کم اهمیت شدن جشنواره می‌شود.
نویسنده «پسران جزیره» تصریح کرد: اگر نگاهی به سال‌های نه چندان دور بیندازیم، درمی‌یابیم که در دهه های 60 و 70 آثار قابل توجهی از نظر کمی و کیفی وارد بازار می‌شد اما اکنون این اتفاق رخ نمی‌دهد.
وی افزود: شاید از دلایل تولید کم داستان دفاع مقدس کمبود وقت آزاد برای نویسنده‌ها باشد، چون امروز نویسندگان چند شغله هستند و به صورت حرفه‌ای قلم نمی‌زدند.
نویسنده کتاب «عشق سال‌های جنگ» با بیان این مطلب که نویسندگان در موقع نوشتن به هیچ وجه به جایزه فکر نمی‌کنند، درباره ارزش مادی جوایز گفت: کسی نمی‌تواند ادعا کند که جوایز مهم نیست ولی در اصل باید گفت که جایزه‌ها هدف نیستند و نویسنده به دنبال جایزه نیست. اما باید قادر باشیم که جایزه‌های ادبی را همسنگ جوایز دیگر، مثلاً جوایز اهدایی در ورزش قرار بدهیم. چه ایرادی دارد که برنده جایزه داستان دفاع مقدس همان مقدار اعتبار دریافت کند که قهرمان کشتی در کشور می‌گیرد.
وی اضافه کرد: از کارهای نادر و خوب در عرصه دفاع مقدس که بگذریم، در مجموع داستان کوتاه دفاع مقدس روندی رو به رشد نداشته است. علتش را هم در یک بررسی عمیق از نویسندگان باید پرسید و از آنان باید خواست که بگویند چرا این قدر کم کار شده‌اند. قرار نیست قلمی که پخته‌تر شده کم کار نیز شود.
نویسنده «آتش در خرمن» درباره ویژگی‌های داوران جشنواره داستان دفاع مقدس گفت: داوران باید شناخت کاملی از داستان کوتاه از نظر علمی داشته باشند و جدا از این مسائل، خوش ذوق، باحوصله، منطقی و مثل یک قاضی عمل کنند.
وی خاطرنشان کرد: گرایش مخاطبان به رمان بیش از داستان کوتاه است و این واقعیت خود به فرهنگ‌سازی نیاز دارد تا مخاطب به کشف لذت از خواندن داستان کوتاه نایل آید.