به گزارش خبرنگار مهر، در "اول خط" گل آقا آمده است: بازتاب گسترده اولین جشنواره فیلم کمدی گل آقا در رسانه ها نشان داد که طنز و کمدی هنوز موثرترین و کارآمدترین ابزار برای بیان اندیشه هاست. برای ملتی که طنز و شوخ طبعی در لابلای تاریخ و ادبیاتش حضوری پررنگ دارد برپایی جشنواره ای برای سینمای کمدی، کوچک ترین کار است... ناظران می پرسند حالا که گل آقا جشنواره فیلم کمدی برگزار کرده یعنی اوضاع آبدارخانه میزان و سماور جوشان و استکانها پر دیشمله است؟ و عاقلان می گویند حکایت همچنان باقی است!
علی زراندوز در مقاله ای با عنوان "ما گل آقایی های ترسناک" نوشته است: آیا گل آقا همان ویلی وانکای معاصر است؟ آیا موسسه گل آقا همان کارخانه شکلات سازی مرموزی است که ویلی وانکا (یا همان گل آقایی ها) اجازه ورود هیچ کس را به آنجا نمی دهد؟ آیا شما یکی از آن پنج بلیت طلایی داخل شکلاتهای کارخانه وانکا را پیدا کردید که الان مشغول خواندن این صفحه های ماهنامه و پی بردن به اسرار پشت پرده آبدارخانه هستید ؟... موضوع سوپاپ بودن گل آقا فقط از جانب کسانی مطرح می شود که طرفدار "تئوری انفجار" هستند. یعنی باید هیچ کاری نکرد تا نارضایتی های مردم متراکم و سپس منفجر شود؟ باید پرسید آیا پس از انفجار، مشکلات تمام می شود؟ کار، فراوان و اقتصاد درمان می شود؟ اکثریت قریب به اتفاق مردم کشور ما طرفدار تئوری انفجار نیستند. برای آنها فرق نمی کند که گل آقا سوپاپ اطمینان هست یا نیست. مردم گل آقا را دوست دارند چون آنها را غمگین و افسرده و عبوس نمی خواهد.
"پیر ما گفت" از منوچهر احترامی، "قربانی" به قلم مهدی شکوری، "قصه های کهن نمکین" از هاجر ده بزرگی، "اولین کارآفرینهای تاریخ" نوشته مهرداد صدقی، "چاپ اولین کمیک استریپها در ایران" از نگاه محمد رفیع ضیایی و "روی خط طنز" به قلم آذین محمد زاده از دیگر مطالب این شماره هستند.
ماهنامه "گل آقا" در 64 صفحه و با قیمت 700 تومان روی پیشخوان دکه های روزنامه فروشی است.