علی میرزایی مدیر و سردبیر فصلنامه نگاه نو به خبرنگار مهر گفت: در هر سال ده‌ها نفر از مقاله نویسان، داستان نویسان، مترجمان، منتقدان، شاعران، عکاسان و... آثار خود را در این نشریه به چاپ می‌رسانند. خوانندگان نگاه نو پس از خواندن یا ملاحظه هر اثر آن را ارزشیابی می‌کنند و این ارزشیابی سرانجام در قالب یک کلمه بیان می‌شود: عالی، خوب، متوسط و ضعیف.
وی افزود: در سال 1386 تاکنون شماره‌های 73، 74، 75 و 76 را منتشر کرده‌ایم که خوانندگان و همکاران نگاه نو می توانند آثار به چاپ رسیده در این سال را بازنگری و بررسی کنند و یکی از آنها را به عنوان «عالی» (از نظر خودشان) برگزینند و عنوان آن اثر را به ما اطلاع دهند. فصلنامه نیز به صاحب اثری که بیشترین رأی را بیاورد تقدیرنامه و جایزه "مهتاب میرزایی" (همکار جوان نگاه نو که خیلی زود از میان ما رفت) تقدیم خواهد کرد.
میرزایی تصریح کرد: این جایزه کاملا مطبوعاتی و نشریه ای است و وجه تمایز آن از دیگر جوایز نیز این است که هیئت داوری آن خود خوانندگان و رای دهندگان هستند؛ یعنی گروه داوری خاصی وجود ندارد و رای اکثریت مخاطبان، برنده را تعیین خواهد کرد.
نخستین جایزه مهتاب میرزایی برای سال 1385 به انتخاب خوانندگان نگاه نو به رضا رضایی (مترجم مقاله «چمدان پدرم» که در نگاه‌نو شماره 72 به چاپ رسیده بود) تعلق گرفت. این جایزه روز هفتم تیر ماه 1386 در خانه هنرمندان ایران اهدا شد.