جهانگير الماسي - بازيگر سينما و تلويزيون - در حاشيه مراسم بزرگداشت شهيد آويني طي گفت و گو با گروه دفاع مقدس خبر گزاري مهر در خصوص تفكرات شهيد آويني گفت : با نظريات شهيد آويني تا حدودي آشنا هستم ودر نكاتي هم در گذشته باهم بحث داشتيم . البته راي و نظرم نسبت به موضع قبلي كمي فرق كرده است .
وي افزود : به خاطر دارم كه در سمينار بررسي مسائل سينماي ايران شهيد آويني اصرار بر نقش رسانه اي هنر و به خصوص سينما داشت - اين برداشت من است ، شهيد آويني به اين صراحت نمي گفت -. از آنجاكه هنر سينما بايستي عهده دار وظيفه توزيع اطلاعات وجوانب مهمي براي ساخت جامعه باشد- نه سينماي دولتي و سينماي متعهد. منظور از توزيع اطلاعات لزوما از مجراي مديران دولتي نيست - در آن موقع من بيشتربه خواستگاه و پايگاه هنري سينما و بخش هنر در سينما در كنار ارج نهادن به رسانه و صنعت سينما توجه داشتم ،ولي امروز با چالشي كه در جامعه پبش آمده من فكر مي كنم آن روز حق با آويني بود . مسئولين سينما و مديران دولتي ما بايستي به اين نظرآويني احترام مي گذاشتند و دركش مي كردند كه او مرادش از تعهد هنر و تعهد در هنر و تعهد در سينماي ايران چيست . منظورم گرفتن استقلال فردي سينما گران نيست. منظورم درك تعهد تاريخي و اجتماعي توسط سينما گر است.
الماسي در مورد مخالفت گذشته اش با نظريات آويني گفت : آن موقع ها در عين حاليكه من معتقد به هنر متعهد و هنر مقاومت بودم و هستم ، به جهت سلامت در سينماي ايران و به جهت برخي مواضع مديريت سينماي ايران با نظرات آويني مخالف بودم. باهمم بحث كرديم . يادم مي آيد يك مسافتي را بعد از سمينار بررسي مشكلات سينماي ايران راه رفتيم . در جائي يك نكاتي را من كوتاه مي آمدم و در جاي ديگر يك نكاتي را او و در جائي هم با هم تعارف مي كرديم. بحث به جائي رسيد كه ديگر تعارفات را كنار گذاشيم و بحث جدي شد . يادم مي آيد كه آويني قرار بود يك سفر برود به آسياي ميانه . درنتيجهبحثمان ناقص ماند . شماره تلفن منزلش را داد و گفت كه زنگ بزنم تا باهم حرف بزنيم . منظورش اين بود كه روشن و آگاهم كند . خيلي به او احترام مي گذاشتم. بخاطر فرو تني وبخاطر تجلي هويت همين بچه هاي شهيد گمنام در وجود شهيد آويني . اين مهمترين وجه اوست يعني روايت گري بچه هاي ارجمند ، دلاور ، رشيد و گمنام اين سرزمين .
جهنگير الماسي در مورد برداشت خود از نظريات آويني افزود : به اعتقاد من نظر آويني كاركرد اجتماعي هنر بود . او نقش ويژه و جدي براي كاركرد اجتماعي هنرهاي سمعي بصري قائل بود . مثل سينما و تلويزيون. او معتقد بود از اين طريق مي شود حقيقت ناب را درجهان بشريت سامان دهي كرد. شهيد آويني معتقد بود نه به گريز و نه به مواجهه كه بعضي ها به آن معتقدند ، بلكه معتقد بود به كنار گذاشتن عقلانيت صرف و شهود و دل ، به موضوع حاكميت دل .
وي خاطر نشان كرد : ما بايد اول جايگاه انسان امروز را در جهان معاصر تعريف كنيم ، تا بتوانيم به معنايي كه شهيد آويني منظورش بود برسيم . انسان امروز در جوامعي مثل ما مصرف كننده خوراك هاي فكري و فرهنگي غرب هست . و در يك حالت معلق قرار دارد. دراين زمان آن چيزي كه متفكرين روز دنيا ، متفكرين آزاده دنيا كه به سعادت بشر مي انديشند توصيه مي كنند عبوديت گمشده است . آويني هم حرفش همين بود . در واقع به نظرم آويني مبلغ و مروج ميل به عبوديت گمشده بود . يعني حاكميت روحاني در آثار فرهنگي به جهت مرتبه و رسالتي كه هنر قائل است . او معتقد بود كه در هر ديداري از طرف تماشاچي با يك رسانه نمايشي اتفاقي در درون او مي آفتد . يا ميل مارا به سمت تاريكي و ظلمت زياد مي كند يا به سمت نور بشارت مي دهد . فكر مي كنم آويني فارغ از بحث هاي گوناگون يك مسلمان مومن بود كه راه سعادت و نيك بختي را فهميده بود . حرف هايي كه شهيد آويني مي گفت موضوع عرفان ، موضوع تصوف و موضوع دين ماست كه فقط اورا ببين و بس.
الماسي در خصوص برگزاري بزرگداشت شهيد آويني گفت : به اعتقاد من بايد بيشتر به نظريات آويني بپردازيم. بيشتر از اينكه به خودش توجه كنيم بايد به انديشه هايش بپردازيم . انديشه اي كه فقط در آويني نيست . آويني هم اين را در جاي ديگري جسته بود. آنهارا از طليعه انقلاب و رهبري امام آموخته بود . آن تفكربايد زنده نگه داشته شود . عواملي مثل ما بايد بدانند كه نبايد بزرگداشت براي خود آويني بگيرند بلكه براي انديشه آويني بگيرند كه البته براي خود آويني هم نيست، از آن حكمت اسلامي است . متعلق به تفكرات فرهنگ ايراني است . تمام خوشبختي و سعادت آويني اين بود كه توانسته براي لحظه اي عطر فرهنگ ايراني و حكمت اسلامي را استشمام كند .
جهانگير الماسي در باره نظريات آويني بعد از شهادتش گفت : من اعتقاد ندارم كه نظريات آويني بعد از شهادتش ابتر مانده است، شايد كمرنگ شده باشد و لي ابتر نمانده است . اصلا من اعتقاد ندارم كه آويني يكي بود اگر يكي بو د نتوانسته است رسالت تاريخيش را انجام دهد . بايستي كثير شده باشد ، كه در بچه هاي خودشان تكثير شده است . من فكر مي كنم تمام عزت كار آويني اين بود كه تكثير شده است در اين آدم هايي كه برايش بزرگداشت مي گيرند .