به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه "زوددویچه سایتونگ" در تحلیلی در این باره به قلم "اگون بار" نوشت: آلمان و اروپا در جریان یک سری تنش ها و اختلافات ناخوشایند قرار گرفته اند.
این تحلیلگر آلمانی همچنین خاطر نشان کرد: مسئله گرجستان و سپر موشکی آمریکا در لهستان در اتحادیه اروپا شکاف ایجاد کرده و پیمان کنترل سلاحهای متعارف در اروپا CFE را به خطر می اندازد.
در ادامه این مطلب نویسنده به بحران در گرجستان و تاثیرات منفی آن بر اروپا پرداخته و می نویسد: بحران در گرجستان از دو جنبه با اروپا مرتبط است. اولین ارتباط آن انعقاد قرارداد سپر موشکی آمریکا به عنوان پیامد این بحران است.
نویسنده در توضیح این مطلب اظهار داشت: آمریکا در سال 1988 لندن، پاریس و بن را در جریان تصمیم خود مبنی بر استقرار یک سپر موشکی در انگلیس فرانسه و آلمان قرار داد. اما چنین تصمیمی از نظر این کشورها از جمله آلمان قابل تحقق یافتن نبود. در آن زمان شوروی هنوز وجود داشت و کشور ایران هنوز مورد توجه جامعه بین المللی قرار نداشت.
اما بیست سال بعد مسئله استقرار این سیستم در چند صد کیلومتری مرزهای شرقی آلمان توسط آمریکا آشکار شد و زمانی که چنین موضوعی مطرح شد صدر اعظم آلمان هشدار داد که در هر صورت هیچ توافق یک جانبه ای در این باره نباید امضا شود.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب اظهار داشت: در این میان وقوع بحران در گرجستان تحرکی در تصمیم سپر موشکی آمریکا ایجاد کرد. انعقاد سریع قرارداد سپر موشکی علاوه بر این سپر دفاعی یک پایگاه نظامی در این کشور را نصیب آمریکا کرده و برای لهستان نیز موشکهای آمریکایی و حمایت نظامی بیشتر آمریکا و مقدار زیادی پول برای مدرنیزه کردن نیروهای امنیتی اش را به دنبال آورد.
نویسنده در ادامه انعقاتد این قرارداد را یکجانبه خواند که در آن ناتو و اتحادیه اروپا در نظر گرفته نشد. به این ترتیب شکاف در اروپای قدیم و جدید بار دیگر جان تازه ای گرفت.
نویسنده در ادامه با تاکید بر اینکه چنین ناکامی و بحرانی اروپا را ضعیف خواهد کرد روی گرداندن دلسرد کننده لهستان از جهت گیری اروپایی این کشور را بسیار آشکار ارزیابی کرد.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب بحران در گرجستان را عامل به خطر افتادن پیمان منع سلاحهای متعارف در اروپا ارزیابی کرد. غرب تا کنون به خواست آمریکا از امضای این پیمان غفلت کرده است و امضای آن را منوط به خروج کامل نیروهای روسیه از آبخازیا و اوستیای جنوبی دانسته است.
نویسنده در ادامه با هشدار در این باره که گسترش سلاحهای متعارف تنها محدود به آمریکا، روسیه و لهستان باقی نخواهد ماند اظهار داشت: برای اینکه از گسترش این سلاحها جلوگیری شود باید غرب این پیمان را هر چه سریعتر تصویب کند. چنین اقدامی قدمی برای رفع تشنج خواهد بود.
لازم به ذکر است که پیمان نیروهای متعارف که تعداد تانکها و هواپیماها و دیگر سلاحهای متعارف مستقر در سطح اروپا را محدود می کند؛ در سال 1990 میان کشورهای عضو پیمان ناتو و پیمان ورشو به امضا رسید. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی متن اصلاح شده این پیمان در سال 1999 توسط روسیه به تصویب رسید، اما آمریکا و دیگر اعضای ناتو تصویب آن را به خروج نیروهای روسیه از گرجستان و مولداوی موکول کردند؛ اعضای ناتو تا کنون از امضای این قرارداد خودداری کرده اند.