به گزارش خبرنگار مهر، سال‌های گذشته با برنامه‌ریزی مسئولان شبکه‌ها برنامه‌های ویژه افطار بسیار پرمخاطب بودند. اما امسال در غیبت مجموعه‌ای قابل اعتنا بازار برنامه‌های افطار هم رونق ندارد. در این بین تنها "ماه من سلام" با اجرای امیرحسین مدرس و داریوش کاردان قابل پیگیری است و بقیه حتی رغبت پیگیری را هم در بیننده ایجاد نمی‌کنند.
در حالی که در گذشته برنامه‌های افطار از شکل برنامه‌هایی بدون جذابیت خارج شده بودند و جریان‌ساز بودند. برنامه‌ها تنوع داشتند و اقشار و طیف‌های متفاوت را مخاطب قرار می‌دادند. برنامه شبکه چهار با اجرای دکتر اسماعیل آذر بر وجوه اخلاقی و پندآموز ادبیات کهن ایران تمرکز می‌کرد و از آن برای انتقال پیام‌هایی بهره می‌برد که آموزه‌های دینی بر آنها تاکید دارد.
دو برنامه "کوله‌پشتی" و "جزر و مد" که به دلیل موفقیت برنامه‌های تابستانی فرزاد حسنی در ماه رمضان با اجرای این مجری با هدف جذب مخاطبان جوان تولید شدند، فصلی تازه در تولید برنامه‌های ویژه رمضان رقم زدند و با این برنامه‌ها مخاطب به دیدن برنامه‌های ترکیبی و زنده در ساعت قبل از افطار عادت کرد. ستاره برنامه‌ها هم مجری آنها بود.
رفتن حسنی از برنامه "جزر و مد" و جانشین شدن احسان علیخانی که در بهترین روزهایش هم سایه‌ای از مجری قبلی نبود به برنامه لطمه زد. سال 86 وقتی علیخانی 30 شب روی صندلی برنامه زنده "ماه عسل" نشست، جای خالی حسنی بیش از پیش حس می‌شد. این روند امسال با انتخاب محسن افشانی به عنوان مجری برنامه "ماه محبوب" ادامه یافت.
این مجری جوان سابقه اجرای برنامه نوجوانان را داشت و در مجموعه "ترانه مادری" هم بازی کرده بود. اما شیوه اجرای او از آغاز با انتقاد مواجه شد. افشانی بداقبال بود که اجرایش با دیگران یا مجریان "ماه من سلام" مقایسه شد و جوانتر و بی‌تجربه‌تر از آن بود که اجرای برنامه را بر عهده بگیرد و سبک نوجوان‌پسند او برای برنامه‌ای با میهمانان بزرگسال نقطه ضعفی بزرگ بود.
سرانجام افشانی در یک برنامه رمانتیک همراه با اشک و آه از شبکه سه خداحافظی کرد تا تهیه‌کننده اشتباه خود را با اشتباهی دیگر جبران و علیخانی را برای اجرای "ماه محبوب" انتخاب کند. علیخانی هرگز مجری توانایی نبوده، دایره واژگانش محدود است، در اجرای برنامه‌ای مذهبی اغراق می‌کند و با بازی کردن با واژه‌ها سعی دارد برنامه را معنوی جلوه دهد.
اما در شرایطی که حسنی غایب بزرگ برنامه‌های زنده است و مدرس باید "ماه من سلام" را اجرا کند، شبکه سه برگ برنده‌ای جز علیخانی ندارد. آیتم‌های برنامه نسبت به گذشته تغییر محسوسی نکرده و به همین دلیل برنامه جذاب نیست. ایده مصاحبه با خانواده‌ها و نخبه‌ها هم تکراری شده و تازگی سابق را ندارد.
اما "ماه من سلام" شبکه دو انرژی خود را از ترکیب خوب مجریانش می‌گیرد. مدرس و کاردان دو مجری با دو شیوه متفاوت هستند که کنار هم جذاب به نظر می‌رسند. شوخ‌طبعی کاردان و وقار و تسلط مدرس ترکیبی مناسب به وجود آورده و آیتم‌های برنامه تا حدی متنوع و مهمتر از همه کوتاه و فشرده است. این امتیازها "ماه من سلام" را در موقعیتی ویژه قرار می‌دهد.
در شبکه تهران هم شرایط بهتر از شبکه سه نیست و دو مجری جوان برنامه زنده "نان و ریحان" به یک اندازه غیرحرفه‌ای‌اند. فقط کافی است پای برنامه بنشینید و آیتم مهمان و پرسش و پاسخ را ببینید. نوع پرسش‌ها و ارتباط مجریان با مهمان نشان می‌دهد سازندگان برنامه و مجری‌ها با مباحث برنامه چندان آشنا نیستند و اطلاعات محدود دارند.
برنامه‌های ویژه افطار امسال حرکت در مسیری تکراری را تداعی می‌کنند. برنامه‌سازی مذهبی دشوار است و نمی‌توان از هر گروه انتظار داشت این کار را به شکل مطلوب انجام دهد، اما ادامه مسیری که زمانی به موفقیت رسیده چندان سخت نیست. راهی که زمانی برنامه "کوله‌پشتی" به درستی آن را طی می‌کرد، اما بی‌توجهی به تجربه‌های مثبت گذشته این روند را کند کرده است.