چیستا یثربی که به همراه حاتمیکیا فیلمنامه "دعوت" را نوشته، درباره چگونگی شکلگیری این همکاری به خبرنگار مهر گفت: سقط جنین در سالهای اخیر در فیلمهای "من ترانه 15 سال دارم" رسول صدرعاملی و "میم مثل مادر" رسول ملاقلیپور مطرح شده بود. در عین حال فیلم "جونو" نیز که در اسکار بسیار مورد توجه قرار گرفت، این موضوع را مورد بحث قرار داده بود.
وی ادامه داد: در این میان حاتمیکیا تصمیم گرفت با نگاهی متفاوت فیلمی در این زمینه بسازد. من داستانهای متعددی با موضوع سقط جنین نوشتهام و همچنین در چند روزنامه بارها مطالبی از من درباره سقط جنین با رویکرد روانشناسانه چاپ شده بود. به نظر میرسد وجود این کارها در کارنامهام موجب شد حاتمیکیا مرا به عنوان نویسنده این فیلم انتخاب کند.
یثربی با اشاره به اینکه ایده اولیه ساخت فیلم از سوی حاتمیکیا عنوان شده، گفت: با اینکه درباره سقط جنین بسیار نوشته بودم اما وقتی به دفتر آقای حاتمیکیا دعوت شدم، موضوع نگارش داستانهایی با موضوع سقط جنین از سوی ایشان مطرح شد. او از من خواست هفت داستان 50 صفحهای با موضوع سقط جنین بنویسم و طرحها و تحقیقاتی را در اختیارم قرار داد.
نویسنده "دعوت" ادامه داد: در مورد طرحها صحبت کردیم و پس از گفتگوهای 45 روزه اغلب این طرحها تغییر کرد و از آنجا که خودم 14 سال با بسیاری از زنانی که سقط جنین کرده بودند ارتباط داشتم، نیازی هم به مطالعه تحقیقاتی که در اختیارم قرار گرفته بود ندیدم و در نهایت شروع به نگارش قصه هفت زنی کردم که قصد داشتند فرزند خود را سقط کنند.
وی درباره چگونگی شکلگیری قالب اپیزودیک فیلم گفت: این هفت زن از قشرهای مختلف اجتماع بودند و هر کدام در موقعیتی قرار داشتند که باید برای حفظ یا سقط جنین خود تصمیم میگرفتند. وقتی داستانهای 50 صفحهای من تکمیل شد، حاتمیکیا عنوان کرد که هر یک از اینها باید تبدیل به فیلمنامهای 15 دقیقهای شود تا مجموع آن در قالب یک فیلم سینمایی بگنجد.
یثربی تبدیل کردن داستانهای 50 صفحهای را به فیلمنامه 15 دقیقهای کاری دشوار دانست و گفت: بسیار سخت بود که بخواهم داستانها را در 15 دقیقه توصیف کنم. اما با توجه به اینکه زمان نگارش داستانها کاملاً تصویری نوشته شده بودند و آقای حاتمیکیا نیز از این مسئله راضی بود، بالاخره پس از سه ماه کار، فیلمنامه در آبانماه به کارگردان تحویل داده شد.
وی درباره کاهش تعداد اپیزودهای فیلم از هفت به پنج گفت: یکی از داستانها به گونهای بود که آقای حاتمیکیا ترجیح داد آن را نگه دارد تا در یک فیلم سینمایی به صورت مستقل به آن بپردازد. اپیزودی دیگر هم که از کار خارج شد، مربوط به بخشی میشد که در آن پژمان بازغی و لیلا اوتادی بازی کرده بودند.
این نویسنده در مورد دلیل حذف این اپیزود گفت: اوتادی و بازغی در اپیزودی بازی کردند که در آن داستان حاملگی دختری دانشجو روایت میشد. پس از آنکه این بخش کنار دیگر اپیزودها قرار گرفت، حاتمیکیا اعلام کرد این اپیزود ضرباهنگ را کند میکند و فیلم طولانی شده، در نتیجه آن را از فیلم خارج کرد تا در نهایت "دعوت" با پنج اپیزود روی پرده برود.
حاتمیکیا با توجه به آشنایی یثربی با شخصیتهای قصه انتخاب بازیگران را هم بر عهده او قرار داد. یثربی در مورد چگونگی انتخاب بازیگران گفت: این مرحله سخت بود، چون فیلم 18 بازیکر اصلی و هفت هشت بازیگر فرعی زن داشت. علاوه بر آنها باید بازیگران مرد را هم انتخاب میکردم. اما مسئلهای که به من کمک کرد، احاطهام به شخصیتها و تصویری دیدن داستان بود.
وی ادامه داد: در مورد نقش گوهر خیراندیش در اپیزود "سیده خانم" زمان نگارش فیلمنامه دیالوگها را با صدای او میشندیم. با توجه به سابقه همکاری قبلی حاتمیکیا و خیراندیش، با انتخاب وی موافقت شد. در "بهار" نمیتوانستم به فردی جز مریلا زارعی فکر کنم. با اینکه او برای بازی در فیلمی به خارج رفته بود، از حاتمیکیا خواستم صبر کند تا برگردد و نقش را کسی نسپرند.
یثربی درباره انتخاب مهناز افشار نیز گفت: افشار در این فیلم در نقش یک سوپراستار حاضر میشود. من نمی توانستم برای این نقش بازیگر ناشناخته یا فردی که ستاره نیست بیاورم. باید کسی این نقش را بازی میکرد که تماشاگر او را یک ستاره بداند. افشار در یک صحنه در سرمای زمستان در آب زیر صفر درجه رفت که پنج بار برداشت شد و واقعاً برای او سخت بود.
او همچنین درباره انتخاب آناهیتا نعمتی گفت: آقای حاتمیکیا از بازیهای اخیر نعمتی کاری را ندیده بود. اما من با دیدن چهره او احساس کردم میتواند دو بعد منفی و مثبت را در چهره خود داشته باشد. او با این چهره میتوانست به تماشاگر بباوراند که در نقش یک دکتر زنان قادر به سقط جنین است.
نویسنده "دعوت" در مورد در حاشیه قرار گرفتن بازیگران مرد در فیلم گفت: فضای این فیلم کاملاً زنانه است و تمامی بازیگران مرد بیش از دو سه سکانس بازی ندارند. طولانیترین نقش در میان مردها متعلق به فرهاد قائمیان است که پنج سکانس در فیلم حضور دارد. به طور کلی ما قصد چندانی برای تمرکز روی بازیگران مرد فیلم نداشتهایم.
یثربی درباره تاثیر تعدد شخصیت و داستان بر نحوه ارتباط مخاطب با اثر گفت: به هر حال ساخت فیلم درباره موضوع حساس سقط جنین دشوار بود. اما ما تلاش کردیم با قرار دادن شخصیتهای مختلف در کنار هم موضوع را از زوایای مختلف بررسی کنیم. هر چند شاید همین تعدد شخصیتها موجب شود تماشاگر چندان فرصت همذاتپنداری نیابد و در لحظهها تعمق نکند.
وی با تاکید بر اینکه هدف "دعوت" دوری از شعار بوده افزود: فیلم با زحمت و تلاش بسیار ساخته شده و معتقدم تماشاگر حتماً این مسئله را درک میکند و با احترام به تماشای آن مینشیند. ما قصد شعار دادن مستقیم نداشتیم و فقط میخواستیم پس از پایان فیلم این سئوال در ذهن تماشاگر شکل بگیرد که میتوان جز سقط جنین به دنبال راههای دیگر برای حفظ فرزندان بود.
یثربی درباره دلیل اینکه هر پنج زن فیلم فرزندان خود را نگه میدارند و از سقط آنها منصرف میشوند گفت: حاتمیکیا این فیلم را در تکریم ذات انسان ساخت. خداوند در قرآن میفرماید فرزندان خود را از ترس فقر سقط نکنید، خدا روزی آنها را میرساند. اگر بخواهیم "دعوت" را غیرواقعگرایانه بنامیم، به اعتقاد من همه فیلمها چنین هستند و در آنها واقعیت خدشهدار میشود.
او ادامه داد: اما در این فیلم برای آنکه ماجراها قابل باور به نظر برسند، ما شخصیتهایی را انتخاب کردیم که بالاخره راهی برای حفظ فرزند خود دارند. به عنوان مثال مادری که میداند فرزندش دارای سندروم دان است را در فیلم قرار ندادیم، زیرا او راهی غیر از سقط فرزندش ندارد. بنابراین ما در واقعیت دست نبردیم بلکه فقط بخشی از آن را مورد بحث قرار دادیم.
فیلمنامهنویس "دعوت" با اشاره به پیشینه کارگردانی حاتمیکیا گفت: باید توجه کنیم چطور حاتمیکیا که سالها در سینمای جنگ فیلم ساخته سراغ چنین موضوعی میرود. او این فیلم را ساخته تا نشان دهد میتوان راهی غیر از سقط انتخاب کرد. هر چند در فیلم چندان فرصت ارائه راه حلها برای حفظ فرزندان نبوده، اما حاتمیکیا تلاش کرده نشان دهد میتوان راههایی تازه یافت.
یثربی در پایان فیلم سینمایی "دعوت" را اثری تلخ نامید و گفت: اغلب فیلمهای حاتمیکیا طنز ویژه خودش را دارد، اما "دعوت" به هیچ عنوان طنز در خود ندارد و تماشاگر باید بداند با یک فیلم کاملاً تلخ مواجه است.