به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر موسی قائمی مجری طرح هدف از اجرای این طرح را بررسی ساز و کار واکنشهای پخت رزین اپوکسی با عوامل پخت دی آمین های آروماتیک در حضور نانو سیلیکا به عنوان یک پر کننده و تقویت کننده خواص پلیمر ذکر کرد.
وی رزینهای اپوکسی را مهمترین گروه از رزینهای "ترموست" دانست و افزود: این مواد به دلیل استحکام بالا، چسبندگی و مقاومت شیمیایی مناسب و مقاوم در ذوب شدن و حل شدن دارای کاربردهای صنعتی بسیاری در تهیه کامپوزیتهای پلیمری، چسبها، رنگها، صنایع الکترونیک، اتومبیل و هوافضا است. همچنین به عنوان جوش دهنده قسمتهای مختلف در صنایع کشتی سازی به عنوان بتونه در مرمت بدنه قایق ها و ساختمانها به کار می رود.
قائمی با تاکید بر اینکه این مواد به عنوان رزینهای غیر قابل نفوذ در ساختمان موشکها، روکش فولاد و روکش تانکها به کار می روند، افزود: امروزه رزینهای اپوکسی به دلیل خواصی که گفته شد به طور گسترده ای به عنوان پلاستیکهای مهندسی استفاده می‌شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران اضافه کرد: واکنشهایی که ضمن عمل پخت رزینهای اپوکسی صورت می گیرند سبب ایجاد پیوندهای عرضی بین مولکولهای پلیمر شده و در نهایت پلیمر ترموست را تولید می کنند. همچنین خواص مکانیکی رزین پخته شده علاوه بر شرایط پخت به نوع عامل پخت هم بستگی دارد که با افزودن نانوذرات سیلیکا به این واکنشها سرعت پخت آنها به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت.