حجت الاسلام حسین ابراهیمی رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه محیطهای تربیتی تعریف شده شامل خانواده، محیط درس، اجتماع و دیگری محیط عبادت و بندگی خداوند است، اظهار داشت: هر کدام از این محیطها در تربیت افراد سهمی مهم بر عهده دارند. چنانچه خانواده مقید به مسائل شرعی و خود عامل باشند در اعضای خانواده تأثیر خواهد داشت.
وی با بیان اینکه به منظور تربیت، نخست باید افکار را تغییر داد، تصریح کرد: باید زمینه ای فراهم کرد تا فکر افراد متوجه خدا و عبادات و بندگی خدا باشد و فرد با ایمان شود، ایمان یعنی باور و اعتقاد. از این رو تغییر فکر و اندیشه و باورها باید محکم باشند. پس از این مرحله رفتار بسیار مهم است، افراد خانواده باید عامل باشند و تنها به گفتن اکتفا نکنند بلکه عمل هم کنند. کسی که می خواهد اثرگذار باشد، علاوه بر ایجاد باور، باید خود نیز عامل باشد تا دیگران از او تأسی بجویند.
ابراهیمی یادآور شد: اگر پدر و مادر مقید به نماز، حرام خوار نبودن و مقید به قیود شرعی باشند، در رفتار فرزندان اثرگذار بوده و آنها به راستگویی، رفتار و کردار خوب و عبادت سوق پیدا می کنند.
وی با بیان اینکه دوستان نوجوان در او بسیار مؤثر هستند، اظهار داشت: اگر دوست متدین و خداشناس نباشد فرزندان خداشناس نمی شوند، به طوریکه می گویند هر کس را می خواهید بشناسید از دوستان آنها بشناسید. جوان از دوست بسیار تأثیرپذیر است. دوم خانواده و سپس محیط و جامعه ای که در آن زندگی می کند. محیط درسی نیز در نمازخوان کردن فرزندان و حتی معلم و مربی اثرگذار هستند، گاهی اثر معلم بیشتر از والدین است.
رئیس مرکز رسیدگی به امور مساجد با اشاره به اینکه ارتباط با مراکزی که ترویج و تبیین دین در آن انجام می گیرد، اهمیت دارد، گفت: انسان نیاز به واعظ دارد تا او را راهنمایی کند. بنابراین لازم است در معرض نصحیت دیگران قرار گیرد و اگر این مقدمات فراهم شود مانعی برای عدم حضور آنها در اقامه نماز می شود.