شمس لنگردوی شاعر و منتقد ادبی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره جایگاه حقوقی در ادبیات معاصر ایران در حوزه شعر و نقد ادبی گفت: کار آقای حقوقی را باید از دو جنبه بررسی کرد یکی جنبه کارهای تحقیقاتی ایشان است و دیگری اشعارش که اعتبار وی بیشتر به کارهای تحقیقاتی او برمی‌گردد.
وی افزود: حقوقی در شروع کار شاعری شعر کهن می‌سرود و در اوایل دهه 40 به سمت شعر نیمایی کشیده شد و مثل بسیاری کسانی که ناگهان چیز شگفت‌انگیزی را کشف می‌کنند از آن سوی بام می‌افتند ایشان هم پس از آشنایی با شعر نیما یوشیج علاقه شدیدی به شعر فرمالیستی ایران پیدا کردند در حالیکه این نوع شعر هنوز جوانبش کاملا روشن نبود.
این نویسنده و پژوهشگر در ادامه تصریح کرد: نتیجه امر این شد که تحقیقات ایشان که متکی بر مطالعات گسترده روی ادب پارسی کهن و معاصر بود توانست بسیار آموزنده باشد اما در عرصه شعر جایگاهی همانند آنچه در حوزه تحقیق داشت پیدا نکرد.
لنگرودی درباره دلایل اتفاقی که در شعر محمد حقوقی رخ داد اینگونه توضیح داد: تصور من این است که علت امر بدانجا برمی گردد که ایشان به رغم علاقه شدیدش به مدرنیسم زیرساخت ذهنش سنتی بوده است. مانند بسیاری از هنرمندان به ویژه شاعران که در حالی که با تمام وجود در فرهنگ روستایی زندگی می‌کنند گرایشهای شدید پست مدرنی پیدا می کنند و این دوگانگی باعث آشفتگی یا بحرانی شدن شعرشان می‌شود.
شاعر "ملاح خیابانها" در پایان تاکید کرد: در هر صورت حقوقی جزو معدود چهره‌های موثر در شناخت شعر نو در ادبیات معاصر بود.