مدیریت مراکز مختلف خصوصا مراکز آموزش عالی نیازمند ثبات و امنیت خاطر مدیران است تا با برنامه ریزی دراز مدت زمینه رشد علمی فراهم شود. خبرگزاری مهر در سلسله گزارشهایی به بررسی مدیریت دانشگاههای مختلف دنیا و کشورمان می پردازد. در چهارمین بخش ثبات مدیریت در دانشگاه MIT بررسی شده است.

به گزارش خبرنگار مهر، موسسه تکنولوژی ماساچوست (MIT) یکی از برترین موسسات آموزش عالی در آمریکا و دنیا به شمار می رود. این دانشگاه در رده بندی جهانی شانگهای در سال 2003 رتبه ششم و در سالهای 2004، 2005، 2006، 2007 و 2008 رتبه پنجم 500 دانشگاه برتر دنیا را از آن خود کرده است.

این دانشگاه در سال 1861 تاسیس شد و در مدت 148 سال تنها 18 رئیس بر کرسی ریاست موسسه تکنولوژی ماساچست تکیه زده اند.

موسسه تکنولوژی ماساچوست یک دانشگاه تحقیقاتی خصوصی است که مقر آن در کمبریج ماساچوست آمریکا قرار دارد. MIT دارای پنج مدرسه و یک کالج و در مجموع 32 دپارتمان آکادمیک است که مهمترین هدف تمامی این دپارتمانها توسعه تحقیقات علمی و فناوری است. MIT یکی از دو دانشگاه خصوصی آمریکا است که در یک زمین دولتی ساخته شده است.

موسسه تکنولوژی ماساچوست را "ویلیام بارتون راجرز" در پاسخ به رشد صنعتی سازی آمریکا در سال 1861 تاسیس کرد.

هدف از توسعه MIT راه اندازی دانشگاهی با مدل دانشگاههای آلمان بود و از همان ابتدای فعالیت خود بر لزوم تحقیقات لابراتواری تاکید کرد.

محققان موسسه تکنولوژی ماساچوست در طول 148 فعالیت این دانشگاه تلاشهای مهمی در توسعه رایانه ها و رادارها انجام داده اند. همچنین سیاستگذاریهای این دانشگاه در 60 سال گذشته موجب شده است که علاوه بر علوم طبیعی و مهندسی MIT در توسعه علوم اجتماعی از قبیل اقتصاد، فلسفه، زبانشناسی، علوم سیاسی و مدیریت نیز به موفقیتهای چشمگیری دست یابد.

در سال تحصیلی 2008- 2007 در این دانشگاه چهار هزار و 172 دانشجوی دوره لیسانس و 6 هزار و 48 دانشجوی فوق لیسانس نام نویسی کردند.

سازمان و مدیریت

MIT یک ساختار سازمانی عامل المنفعه دارد و زیر نظر یک هیئت امنای خصوصی اداره و مدیریت می شود. هیئت امنای فعلی این دانشگاه از 74 عضو در حوزه های علمی، مهندسی، صنعت، آموزش و رهبران خدمات عمومی تشکیل شده است.

روسای MIT

به گزارش مهر، در مدت 148 سال از زمان تاسیس موسسه تکنولوژی ماساچوست تنها 18 نفر به ریاست این دانشگاه رسیده اند.

1- ویلیام بارتون راجرز
ویلیام بارتون راجرز بین سالهای 1861 تا 1870 (9 سال) ریاست این دانشگاه را به عهده داشت. وی در سال 1861 این دانشگاه را تاسیس کرد اما از سال 1865 و پس از پایان جنگهای داخلی آمریکا شروع به پذیرش دانشجو در این دانشگاه کرد و در مدت این چهار سال به توسعه زیرساختهای MIT پرداخت. راجرز که از کالج ویلیام و مری فارغ التحصیل شد بین سالهای 1828 تا 1835 در رشته شیمی و فلسفه طبیعی در این کالج به مقام استادی رسید. سپس از 1835 تا 1853 استاد فلسفه طبیعی دانشگاه ویرجینیا شد.

2- جان دانیل رانکل
بین سالهای 1870 تا 1878 (8 سال) جان دانیل رانکل رئیس این دانشگاه بود. وی در سال 1851 از مدرسه علمی لارنس دانشگاه هاروارد فارغ التحصیل شد و از 1865 استاد ریاضی موسسه تکنولوژی ماساچوست بود. وی در سال 1859 ماهنامه ریاضی را تاسیس کرد و انتشار این ماهنامه علمی را تا سال 1861 ادامه داد.

3- فرانسیس آماسا واکر
فرانسیس آماسا واکر اقتصاددان، آمارشناس، روزنامه نگار، استاد، مدیر آکادمییک و افسر اتحادیه ارتش آمریکا بین سالهای 1881 تا 1897 (16 سال) ریاست MIT را به عهده داشت. وی در سال 1871 عضو هئیت امور هند، رئیس نمایشگاه فیلادلفیا در سال 1876، نماینده آمریکا در کنفرانس بین المللی پول در سال 1878، رئیس انجمن آمار آمریکا در 1882 و رئیس انجمن اقتصاد آمریکا در 1886 بود.

4- جیمز کرافتس
جیمز کرافتس شیمیدان معروف آمریکایی که "آلکالاین فریدل- کرافتس" را در همکاری با چارلز فریدل توسعه داد به خاطر تحقیقاتی که در بررسی واکنشهای آلکالاین ها انجام داده است از شهرت بالایی برخوردار است. وی بین سالهای 1997 تا 1900 (3 سال) رئیس MIT بود.

5- هنری اسمیت پریخه
هنری اسمیت پریخه به مدت دو سال ستاره شناس رصدخانه نیروی دریای آمریکا بود و در سال 1880 عضو رصدخانه موریسون در گلاسگو شد. وی در سال 1890 دکتری خود را از دانشگاه مونیخ آلمان دریافت کرد. وی بین سالهای 1900 تا 1907 (7 سال) رئیس MIT بود.

6- آرتور آموس نویز
آرتور آموس نویز شیمیدان آمریکایی که بین سالهای 1919 تا 1936 استاد شیمی موسسه تکنولوژی کالیفرنیا و بین سالهای 1907 تا 1909 (دو سال) رئیس موسسه تکنولوژی ماساچوست بود.

7- ریچارد کاکبورن ماکلائورین
ریچارد کاکبورن ماکلائورین از 1909 تا 1920 (11 سال) رئیس MIT بود. این فیزیکدان و ریاضیدان اسکاتلندی تا زمان مرگ خود در 1920 رئیس این دانشگاه بود.

8- الیو تامسون
الیو تامسون مهندس، مخترع و موسس بسیاری از شرکتهای الکتریکی در آمریکا، انگلیس و فرانسه بود که بین سالهای 1920 و 21 سرپرست MIT و از 1922 تا 1923 (یکسال) رئیس این دانشگاه بود. از جمله شرکتهای مهمی که تامسون تاسیس کرده است می توان به شرکت جنرال الکتریک، ادیسون جنرال الکتریک و بریتیش تامسون- هاستون اشاره کرد. از این مخترع بیش از 700 اختراع به ثبت رسیده است.

9- ارنست فاکس نیکولز
ارنست فاکس نیکولز رئیس MIT از 1921 تا 1923 (دو سال) بود. این فیزیکدان آمریکایی مدرک لیسانس خود را از دانشگاه ایالت تکزاس در سال 1888 دریافت و مدارک فوق لیسانس و دکتری خود را از دانشگاه کورنل به ترتیب در 1893 و 1897 اخذ کرد. وی همچنین در دانشگاههای برلین و کمبریج نیز تحصیل کرده است.
وی بین سالهای 1892 تا 1898 استاد فیزیک دانشگاه کالج لندن و از 1898 تا 1903 استاد کالج دارتموث و از 1903 تا 1909 استاده دانشگاه کلمبیا بود. وی همچنین دهمین رئیس کالج دارتموث بین سالهای 1909 تا 1919 است.

10- ساموئل وزلی استراتون
ساموئل وزلی استراتون بین سالهای 1923 تا 1930 (7 سال) عهده دار ریاست موسسه تکنولوژی ماساچوست بود.

11- کارل تیلر کامپتون
کارل تیلر کامپتون  از 1930 تا 1948 (18 سال) رئیس این دانشگاه بود. این فیزیکدان برجسته آمریکایی در سال 1908 از دپارتمان مقدماتی دانشگاه ووستر در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد و در 1910 از دپارتمان شیمی ووستر فوق لیسانس گرفت و سپس وارد دانشگاه پرینستون است و در سال 1912 از این دانشگاه مدرک دکتری گرفت.
وی در سال 1923 به  عضویت انجمن فلسفه آمریکا و در سال 1924 عضو آکادمی ملی علوم شد و در سال 1927 رئیس انجمن فیزیک آمریکا شد.

12- جیمز راین کیلیان
جیمز راین کیلیان بین سالهای 1948 تا 1959 (11 سال) رئیس MIT بود. وی از 1957 تا 1959 دستیار ویژه علوم و فناوری آیزنهاور رئیس جمهور وقت آمریکا بود و اولین مشاور علمی ریاست جمهوری آمریکا به شمار می رفت. کلیلیان در اکتبر 1957 کمیته مشاوره علمی رئیس جمهور را کمی پس از پرتاب قمرهای مصنوعی شوروی سابق (اسپاتنیک 1 و 2) راه اندازی کرد. این کمیته اولین جرقه های تاسیس ناسا است.

13- ژولیوس آدامز استراتون
ژولیوس آدامز استراتون از 1959 تا 1966 (7 سال) بر کرسی ریاست MIT تکیه زد. وی مدارک لیسانس و فق لیسانس خود را به ترتیب در سالهای 1923 و 1926 در رشته مهندسی الکترونیک از موسسه تکنولوژی ماساچوست دریافت کرد و سپس برای ادامه تحصیلات خود به اروپا رفت و در سال 1927 از دانشگاه ETH زوریخ مدرک دکتری اخذ کرد. استراتون از 1964 تا 1971 رئیس بنیاد فورد بود.

14- هوارد وزلی جانسون
هوارد وزلی جانسون بین سالهای 1966 تا 1971 (5 سال) رئیس MIT بود. وی همچنین بین سالهای 1959 تا 1977 رئیس مدرسه مدیریت موسسه تکنولوژی ماساچوست و از1971 تا 1983 رئیس هیئت امنای این دانشگاه بود.

15- جروم ویسنر
جروم ویسنر در سالهای 1971 تا 1980 (9 سال) رئیس موسه تکنولوژی ماساچوست بود. وی مشاور علمی آیزنهاور، کندی و جانسون روسای جمهور آمریکا و یکی از طرفداران کنترل سلاحها و یکی از منتقدان مهم سیستم دفاع ضد موشکی بود. وی همچنین یکی از مدافعان اکتشافات فضایی با استفاده از قمرهای بدون سرنشین به شمار می رفت.

16- پل ادوارد گری
پل ادوارد گری  از 1980 تا 1990 (10 سال) ریاست MIT را به عهده داشت. وی نیز به مدت چهار سال عضو شورای علم کاخ سفید بود.

17- چارلز مارستیلر وست
چارلز مارستیلر وست از 1990 تا 2004 (14 سال) رئیس موسسه تکنولوژی ماساچوست بود. وی در 6 فوریه 2004 از سوی جورج بوش در کمیسیون هوشمند عراق مامور شد و کمی بعد به عنوان رئیس آکادمی ملی مهندسی برگزیده شد. دانشگاه کمبریج در سال 2006 به وی دکترای افتخاری حقوق و دانشگاه هاروارد نیز در سال 2005 به وی دکترای افتخاری اعطا کرد.

18- سوزان هاکفیلد
سوزان هاکفیلد اولین رئیس زن موسسه تکنولوژی ماساچوست است که از فوریه 2004 تاکنون ریاست این دانشگاه را به عهده دارد. هاکفیلد مدرک لیسانس خود را در 1973 در رشته بیولوژی از دانشگاه روچستر و در 1979 مدرک دکتری خود را در رشته آناتومی و نوروساینس از مدرسه پزشکی جورج تاون دریافت کرد.

به گزارش مهر، بررسی مدیریت در دانشگاه بزرگی چون MIT و موفقیتهای قابل توجه این دانشگاه به خصوص در رده بندی های دانشگاههای دنیا و تحقیقات مهم علمی نشان می دهد ثبات مدیریتی و برنامه ریزیهای بلند مدت و کاملا علمی تا چه اندازه می تواند در موفقیتهای یک دانشگاه موثر باشد.

نگاهی گذرا به مدیریتهای موسسه تکنولوژی ماساچوست نشان می دهد مدیریتها به واسطه تغییر دولتها تغییر نکرده اند و آنچه در این دانشگاه و دانشگاههای مطرح دنیا از ارزش بسزایی برخوردار است حرکت بر مبنای علمی حتی در بخش مدیریتی است.

گروه حوزه و دانشگاه خبرگزاری مهر فردا چهارشنبه در ادامه این سلسه گزارشها به بررسی مدیریت دانشگاه کورنل می پردازد. در این سلسله گزارشها به بررسی دانشگاههای ایران نیز پرداخته می شود.