به گزارش خبرگزاری مهر، مارک همرگن - اخترشناس آسمان نمای آدلر در شیکاگو در پاسخ به این سئوال که "خوردن یک قاشق چایخوری از یک ستاره کوتوله چه پیامدی خواهد داشت؟" می گوید اولین مشکلی که برای انجام این کار در پیش رو قرار دارد، جمع آوری این مقدار از خاک ستاره است زیرا نزدیک ترین ستاره کوتوله به زمین 8.6 سال نوری از زمین فاصله دارد.
در صورتی که بتوانید 8.6 سال نوری را با کمک وسیله ای طی کنید و از تشعشعات کیهانی و حرارت جان سالم به در ببرید، مشکلات بعدی نمایان خواهند شد.
ستاره های کوتوله بسیار حجیم هستند و گرانش سطحی آنها در حدود 100 هزار بار قدرتمند تر از گرانش زمین است به همین دلیل حفر سطح خاک ستاره تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد به گفته هامرگن "بدون افتادن بر روی خاک ستاره و فشرده شدن در حد یک لایه پلاسمایی قادر به کندن خاک چنین ستاره ای نخواهید بود و حتی پس از آن نیز فشار بالا می تواند هیدروژن اتمهای بدن شما را با هلیوم ترکیب کند واکنشی که نتیجه آن انفجاری در ابعاد بمبهای هیدروژنی خواهد بود."
پس از طی این مراحل باید نگران بازگرداندن این ماده به زمین بود زیرا فضای کم فشار زمین می تواند باعث گسترده شدن این مواد فوق فشرده در ابعادی نامحدود شود، البته در صورتی که قبل از آن در صورت انسان منفجر نشده و بدن فرد را تبخیر نکند زیرا حرارت آن در زمین از 10 هزار تا 100 هزار درجه فارنهایت متغییر خواهد بود.
در صورتی که بتوان به هر شکلی تمامی این مراحل را پشت سر گذاشت، وزن این خاک مرحله بعدی مشکلات خواهد بود زیرا هر قاشق چایخوری از خاک این ستاره در زمین در حدود 5 تن وزن دارد و در صورت بلعیده شدن می تواند از گلوی فرد تا قسمتهایی از زمین یک کانال طولانی حفر کند.
بر اساس گزارش پاپ ساینس، هامرگن در نهایت معتقد است برای چشیدن طعم یک ستاره نیازی نیست 8.6 سال نوری را سفر کرده و تن به این خطرات گوناگون و عجیب سپرد زیرا عناصر سازنده بدن انسان و تمامی اجسام و موادی که در اطراف انسان وجود دارد از جنس هسته ستاره ها است که طی میلیاردها سال وارد زمین شده است در واقع هر چه امروز انسان می خورد، روزگاری بخشی از یک ستاره بوده است.