انعکاس تکبیر آیت الله حقیقی در مسجد جامع کرمان

به گزارش خبرنگار مهر در کرمان، دو سال از پرواز ملکوتی روحانی خداجو، معلم فرزانه و عالم ربانی، حضرت آیت ‌الله حاج شیخ عباس حقیقی (ره) عالم برجسته معاصر کرمان گذشت. مردی که نه تنها طنین تکبیرش همچنان در گوش جان دوستدارانش در مسجد جامعه کرمان باقی است، بلکه یاد و خاطره او به عنوان معلمی که خانه و کوی و برزن و شهر همه و همه جا کلاس درس او بود، ماندگار است.

اگرچه می توان بعد غالب شخصیت این روحانی مبارز را در اخلاص و اعتقاد و باور مذهبی او باید جستجو کرد، اما این روحانی مردمی دارای ویژگی‌ها و پندار و کرداری بود که اگرچه گاه تعجب عده ‌ای را برمی‌انگیخت، اما این رفتار از فکرت اسلامی و انسانی او مایه می‌گرفت و دارای زمینه ‌ای بود که ای بسا افراد عادی جامعه از آن بی ‌خبر بودند.

این روحانی گرانقدر در اسفند ماه 1300هـ .ش در خانواده ای تهیدست اما متدین و در محله ای فقیر در شمال شرقی کرمان که شاید بتوان گفت بدترین نقطه  شهر در آن زمان بود؛ به دنیا آمد. تا هفده هجده سالگی در چنین محله ای زندگی کرد. از اینکه در محیطی ناسالم از هر جهت بزرگ شده و از آلودگیهایی که در معرض ابتلا به آنها قرار داشت در امان مانده بود، خود را مرهون لطف خداوند می دانست.

پدربزرگش قاری قرآن بود. یکی دوبار او را به خاطر می آورد. اما پدرش که "حاجی" نام داشت، بی سواد بود و در اواخر عمر، شغل خوار و بار فروشی داشت. از طبقات پایین کسبه بود اما به اینکه سنگهای ترازویش صحیح است و حبوبات را پاک و خالص به مشتریان عرضه می کند، شهرت داشت. پدر در 60 سالگی درگذشت.

مادرش نیز نه تنها معلم قرآن او، بلکه مشوق و پشتیبانش در همه مراحل تحصیل بود. از مادرشان اینگونه یاد می کردند: آنچه خوبان همه دارند او تنها داشت و روزها ملای من بود و شبها مادر.

سرانجام مادر نیز پس از بیماری ای سخت و طولانی در سال 1325 هـ .ش درگذشت.

پس از آموختن قرائت قرآن نزد مادر، چند ماهی برای خواندن دیوان حافظ نزد آقایان سید حسین و سید جعفر مهدوی به مدرسه ای در جنب مسجد جامع رفت.

حدود سال 1308 هـ . ش به دبستان مدرسه ملی واقع در خانه سردار نزدیک کاروانسرای وکیل در بازار بزرگ کرمان رفت و در سال 1314 هـ . ش دوره ی ابتدایی را تمام کرد.

در سال 1315هـ . ش با وجود فقر شدید باز لطف الهی شامل حالش شد و به کمک مرحوم "شیخ علی لبیبی" که دبیر ریاضیات دبیرستان ایرانشهر بود به آن دبیرستان راه یافت.

وی همزمان ادقام به آموختن دروس حوزوی در محضر اساتید مختلف کرد تا اینکه حضرت "آیت الله صالحی" موفق شدند "مدرسه  معصومیه" را که در زمان "رضا شاه" تخریب شده بود، بازسازی کرده و آن را مکانی مناسب برای طلاب علوم دینی قرار دهند. در این زمان او رسما وارد حوزه ی طلبگی شده و از کار تدریس در مدارس و ادامه ی تحصیل در دروس جدید کناره گرفت.

حدود سال 1320 هـ . ش به طور جدی، تحصیلات علوم دینی را در محضر استادانی چون: "آیت ا... صالحی"، "حاج میرزا علی آقا مهرابی"، "حاج شیخ حسین فقیه"، "حاج آقا آخوند" و "مدرس زنجانی" آغاز کرد و لباس روحانیت پوشید.

وی، دو سه سال در مدرسه ی معصومیه ماند و مقدمات و تا اندازه ای سطح را تمام کرد و آنگاه برای ادامه ی تحصیل به قم رفت. در آنجا از محضر استادانی چون حضرت آیت الله بروجردی، علامه طباطبایی و حضرت آیت الله خمینی(ره) و دیگر استادان مبارز آن حوزه استفاده کرد و از درسهای آنها بهره مند شد.

وی پس از بازگشت به کرمان امامت جمعه مسجد جامعه کرمان را به عهده گرفت و حدود چهارده سال امور مذهبی مسجد را اداره کرد.

 در همین زمان به تدریس معارف دینی و زبان عربی در بعضی دبیرستانها پرداخت جلسات تفسیر قرآن را حدود پانزده سال در منازل افراد بر پا کرد. در این مدت ضمن بهره مندی از درس خارج مرحوم "آیت الله صالحی" به تدریس علوم حوزوی در مدرسه  معصومیه نیز اشتغال داشت، وی با پشتکار درنهایت موفق به کسب درجات رفیع در دروس حوزوی شد.

وی همچنین یکی از فعالترین روحانیون کرمان در و مبارزات علیه طاغوت بود و در این زمینه فعالیتهای زیادی انجام داد.