فلسطین؛ از اوج دنائت صهیونیستی تا قله حقارت عربی

اوج دنائت صهیونیستی

 

در نخستین ساعات صبحگاه روز دهم خرداد (31 مه ) نظامیان صهیونیستی به فرمان "ایهود باراک" وزیر جنگ دست به اقدامی زدند که شاید اگر تبعات بین المللی آن را می دانستند هرگز به آن اقدام نمی کردند.

 

نظامیان صهیونیست با یورش به کاروان آزادی که حامل کمکهای انسانی به نوار غزه بود، موجبات شهادت 9 نفر از فعالان صلح موجود در این کشتی را به وجود آوردند. بعدها مشخص شد صهیونیستها قریب به 400 گلوله به سوی فعالان صلح کاروان آزادی شلیک کرده اند در حالی که آنان هیچ سلاحی برای دفاع از خود نداشتند.

 

البته انتشار سریع و لحظه به لحظه جزئیات این حمله ناجوانمردانه در شبکه های ماهواره ای و اینترنت بار دیگر به صهیونیستها فهماند که حماقت دیگری را مرتکب شده اند. این مسئله در سطح بین المللی نیز بار دیگر موجبات رسوایی رژیم صهیونیستی را فراهم آورد، اما غیر از ترکیه ( که اتباعش در کاروان آزادی به شهادت رسیدند) موضع خاصی از سوی کشورهای عربی و غرب در این قبال دیده نشد تا چراغ سبزی باشد بر تداوم تجاوزات روزمره رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان.

 

محاصره غزه 4 ساله شد

 

در سال 2010 محاصره غزه وارد چهارمین سال خود شد. با گذشت این سالها از محاصره همه جانبه نوار غزه منتخب فلسطین (حماس) همچنان گشایشی در این مسئله حاصل نشده است.

 

البته طی سال گذشته حرکت و اعزام کاروانهای انسانی کمک به غزه شدت گرفت که این خود عامل مثبتی در توجه افکار عمومی به این اقدام ضد بشری رژیم صهیونیستی است. آخرین این کاروانها، کاروان آسیایی با حضور فعالانی از ایران، سوریه، ترکیه، ژاپن، هند، پاکستان بود که در نظر داشت در آخرین روزهای سال جاری خود را به نوار غزه برساند.

 

از سرگیری سازش؛ فریب بزرگ و امتیازات پیاپی

 

مذاکرات مستقیم سازش میان تشکیلات خودگردان فلسطین و رژیم صهیونیستی در نهایت با تلاشهای پیگیر واشنگتن در روز دوم سپتامبر 2010 در نیویورک آغاز شد. این مذاکرات با نشستهای دیگری نیز پیگیری شد، اما هر چه بیشتر به جلو پیش رفتیم طرف فلسطینی از مطالبات اولیه خود دورتر می شد.

 

کار به جایی رسید که تل آویو در جریان از سرگیری مذاکرات خبر از سرگیری شهرک سازی ها داد. اعراب نیز در این میان همچون همیشه چشم امید به اقدام واشنگتن در توقف شهرک سازی داشتند، که با عملی نشدن این مسئله دیگر هیچ راهی برای ادامه مذاکرات باقی نماند.

 

آنچه بیش از همه در شکست این دور از مذاکرات سازش موثر بود انفعال شدید اعراب در اتخاذ مواضع محکم بود. کشورهای عربی که پس از هر دور از مذاکرات سازش تشکیل جلسه می دادند و گزینه های مطرح را با حضور "ابومازن" رئیس تشکیلاات خودگردان بررسی می کردند. جالب آنکه هر بار راه حلی جز تداوم مذاکرات هم نمی یافتند.

 

اما در نهایت تداوم شهرک سازی در کرانه باختری و قدس شرقی که با طرح و ایده های جدید صهیونیستی در سوگند به یهودیت رژیم اسرائیل همراه شده بود سبب توقف مذاکرات شد و بار دیگر این مسئله به اثبات رسید که مذاکرات سازش جز ابزاری در دست تل آویو برای پیشبرد منافع خود و مشروعیت بخشیدن به اشغالگری نیست.

 

شهرک سازی؛ هرگز توقفی در کار نبود

 

مسئله ای که در سال 2010 به اذعان منابع آگاه سیاسی به اثبات رسید این بود که رژیم صهیونیستی در یک سال اخیر هرگز و حتی لحظه ای شهرک سازی را متوقف نکرد.

 

 

گزارش منابع موثق از درون فلسطین اشغالی این مسئله را به اثبات می رساند که توقف شهرک سازی تنها مسئله ای رسانه ای است و عملا این مسئله هرگز حتی لحظه ای متوقف نشده است. بر این اساس، تل آویو از اعلام توقف شهرک سازی به عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف خود استفاده می کند.

 

البته در طی مذاکرات شکست خورده اخیر حتی عجز و لابه اعراب برای اعلام نمایشی توقف شهرک سازی برای مدت تنها سه ماه، نتیجه ای در بر نداشت و تل آویو از اعلام این مسئله هم سر باز نزد، مسئله ای که اوج حقارت اعراب را به رخ کشید.

 

تداوم اختلافات داخلی فلسطین؛ "آشتی ملی" واژه ای نامأنوس

 

 با وجود انجام چندین دور مذاکره سازنده میان رهبران ارشد فتح و حماس، اما در نهایت بار دیگر این مذاکرات در مرحله اصلی خود که پرونده امنیتی (مسئله زندانیان) بود متوقف شد.

ادامه این اختلافات علاوه بر آثاری که بر زندگی فلسطینیان بر جای می گذارد ، دست رژیم صهیونیستی را در تجاوز به حریم فلسطینیان که نتوانسته اند اختلافات خود را حل کنند، باز نگه می دارد.

البته در روزهای ماههای سال گذشته روزنه های امیدی در حل اختلافات داخلی فلسطین دیده شد که به نظر می رسد حل نهایی آنها در سال 2011 را در بر داشته باشد.

 

--------------------------------
گزارش : محمدعلی تخت رونده