نقاشی‌های خدابنده؛ روایت تضاد طبیعت با ابر و سنگ

به گزارش خبرنگار مهر، محمد خدابنده یک نقاش اپیزودیک است که در برگزاری هر دوره از نمایشگاه‌های خود به موضوعی از منظری متفاوت توجه دارد. این نقاش که متولد سال 1353 در تبریز است، مدرک کارشناسی ارشد نقاشی دارد و عضویت در هیئت علمی دانشگاه آزاد تبریز، تدریس در دانشکده صدا و سیما و علمی _ کاربردی را در کارنامه دارد.

خدابنده همچنین از برگزیدگان ششمین نمایشگاه طراحی معاصر در سال 1382 و برنده لوح افتخار و تندیس قلم موی طلایی از چهارمین دوسالانه نقاشان ایران در سال 1376 است که سه نمایشگاه انفرادی برگزار کرده است.

وی که در حال حاضر جدیدترین آثار خود را در نگارخانه ایست واقع در درکه به نمایش گذاشته است، در آثار قبلی‌اش به لطافت آسمان، ابرها و ارتباط آن با کائنات و لایه‌های طبیعت می اندیشیده ولی این بار به سراغ ابرها و سنگ‌ها رفته است.

خدابنده در این باره معتقد است: حقیقت این‌طور به نظر می‌رسد که آسمان تا آخر آبی است و ابرها در بالای سرمان معلق هستند اما واقعیت این است که آخر این آسمان آبی و بالای ابرها اجرام بزرگ سنگی معلقند و ما روی کره زمین روی تخته سنگ‌های بزرگ و کوههای استوار زندگی می‌کنیم.

وی می‌گوید: وقتی فکرش را بکنیم که در بین دو لایه عظیم سنگی راحت و بدون توجه به این موضوع زندگی می‌کنیم، قضیه واقعا ترسناک به نظر می‌رسد که نکند یکی از اجرام آسمانی مانند ابرها که تا سطح دریا پایین می‌آیند و مه غلیظی طبیعت را در خود می‌گیرد با آن وزن چند تنی خود بر سر فرود بیایند و با زمین برخورد کنند.

این نقاش با چنین نگاهی نمایشگاه اخیرش را برپا کرده است. گویی می‌خواهد تضادهای موجود در طبیعت همچون گرما و سرما، سختی و لطافت و.. را در کنار هم بیاورد و نشان دهد با وجود تضادهای موجود در طبیعت همه آنها با یکدیگر هماهنگ هستند.

زمینه کارهای وی آبستره و رنگ‌ها با ضربه قلم‌های عصیانگر نمایان شده‌اند. به نوعی زمینه آثار خدابنده کلی ولی موضوع‌ها جزئی هستند. ابرها در آثار قبلی وی به عنوان عنصری از ترکیب‌بندی نه موضوع اصلی کادر تابلوهایش قرار داشتند در حالی که ابرها در مقابل سنگ‌ها از ارکان اصلی و میانی آثار خدابنده در این نمایشگاه محسوب شده‌اند.

هرچند ابرها و سنگ‌های وی حجم‌های یکسانی دارند اما نقاش در این نمایشگاه در برخی از کارها سنگ را به عنوان نمادی از سختی و مقاوت در مقابل ابر که مظهر نرمی و لطافت است، قرار داده است.

نوعی تقسیم‌بندی و کادرهای عمودی و افقی به شکل مربع‌های چهارخانه در برخی از تابلوهایش هم به صورت در زمینه اثر وجود دارد که به نوعی نشانده تصادی است که دوست دارد بر آن تاکید کند.

همانطور که خدابنده در کارهای اخیرش به سراغ موضوع‌هایی از این دست رفته است، قصد دارد در آثار بعدی هم به سراغ طبیعت بیجان برود اما هنوز تصمیم نگرفته کدامبخش از این کره زمین در آن کارها مورد بررسی قرار می‌گیرند.