انواع شادی و نمودهای مختلف آن/ لزوم بازسازی الگوی شادی

وی افزود: البته برعکس این مطلب هم در قرآن ذکر شده است و مثلا یکی از خوشی های بهشتیان لبخندزدن به یکدیگر  و اینکه شادمانند و نسبت به نعمتهای الهی به یکدیگر بشارت می دهند آمده است.
 

حجت الاسلام سادات منصوری با اشاره به اینکه در اسلام از شادی کاذب نهی شده است، گفت: اسلام شادی کاذب را نمی پسندد. شادی کاذب، شادی است که در اثر غفلت در انسان به وجود آید. مثلا شادی ناشی از استفاده از مواد مخدر، شادی از به دست آوردن پولی از راه دزدی و ... را می توان نمونه های شادی کاذب خواند.

 

وی توجه به عامل شادی را مشخص کننده شادی کاذب از شادی پسندیده دانست و یادآور شد: اید ببینیم مثلا عامل این شادمانی در ما چیست، اگر عامل آن بی توجهی به قواعد الهی و انسانی باشد، شادمانی ناپسند است پس از نگاه اسلام شادی پسندیده است که منشأ آن غفلت و مسائل حرام نباشد.

 

رئیس مرکز پاسخگویی به شبهات دینی در عین حال تأکید کرد: البته در احکام شرعی ما یکی از مستحبات مؤکد شاد کردن دیگران است که بیان طنز و یا عملی عاری از امور حرام که موجب شادی دیگران شود از نظر اسلام پسندیده است.

وی در مورد ابراز شادی در جامعه نیز گفت: متأسفانه در جامعه زیاد در مورد این مسئله کار نشده که دلایل تاریخی و جامعه شناختی متعددی دارد. ما در ایام سوگواری به خاطر سنن طولانی که از نسلهای گذشته به ما رسیده، می دانیم چگونه عزاداری کنیم اما در ابراز شادی همیشه راههای افراط و تفریط را می رویم و به آن راه حل میانه که مورد پسند شرع و سنتها و فرهنگ جامعه کشورمان باشد کمتر دست یافته ایم.

 

وی افزود: ابراز شادی تقلیدی هم نیست و ما نمی توانیم از دیگران یا کشورهای همسایه و کشورهای شرقی و غربی تقلید کنیم و مثل چین و ژاپن و...کارناوالهایی به راه بیندازیم؛ بلکه باید بر اساس سنتهای جامعه خود روش درست ابراز شادی را با توجه به فرهنگ ایرانی-اسلامی خود بازسازی کنیم که جامعه شناسان و متولیان فرهنگی باید بر روی این مسئله کار کرده و به جامعه آموزش درستی در زمینه ابراز شادی دهند.

 

حجت الاسلام سادات منصوری شیوه ابراز شادی در شادیهای ملی، مذهبی و شخصی را متفاوت دانست و گفت: ابراز شادی در جشن مذهبی مثل ایام ولادت ائمه، عید فطر و...  باید جنبه مذهبی آن بیشتر نمود داشته باشد، اما در جشنهای ملی مثل 22 بهمن و... قطعا شکل رفتار متفاوت است و جنبه ملی آن بیشتر نمود دارد و یا جشنهای شخصی مثل ازدواج، تولد و... شخصی تر می شود و فرهنگ خانواده، تمایلات، خصوصیات شخصی افراد و...ضمیمه شده و کار را دشوار می کند و در این زمان نیاز به آموزش بیشتر احساس می شود.

وی با بیان اینکه الگوی مناسبی در ابراز شادی نداریم، تأکید کرد: این خلأ منجر به این شده است که در جامعه شاهد الگوگیری از فرهنگهای دیگر باشیم که همراه با سلایق شخصی رفتارهای نامناسبی را به اسم شادی انجام می دهند که فاقد پشتوانه فرهنگی و اعتقادی است.

 

رئیس مرکز پاسخگویی به شبهات دینی در پایان تأکید کرد: یک انقطاع فرهنگی در ابراز شادی در جامعه ایران به وجود آمده است. از صد سال پیش تا کنون ما آموزش شادی را نداریم اما قبل از آن متناسب با خرده فرهنگهای ایرانی، اشکال مختلف شادی را داشتیم اما متأسفانه در یک قرن اخیر یک انقطاعی حاصل شده و ما از سنتهای گذشته اطلاعی نداریم و همه را می خواهیم تقلیدی به دست آوریم که این الگوی تقلیدی با روح جامعه ما سازگاری ندارد و باید الگوهای ابراز شاد در ایران بازسازی شوند.