مسئولان و وعاظ نباید سخنی بگویند که به آن عمل نمی‌کنند

به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله جعفر سبحانی بعد از نماز ظهر و عصر چهارشنبه در دومین جلسه تفسیر سوره مبارکه صف در مسجد مدرسه حجتیه اضافه کرد: براساس آیات این سوره تسبیح تکوینی موجودات، آگاهانه است و علت آوردن حکیم در انتهای آیه این است که این بنای آفرینش از سوی کسی ساخته شده است که کارش متقن است.

وی افزود: آخر آیات که به آنها فواصل گویند همیشه با مضمون آیه مرتبط و متناسب است.

آیت الله سبحانی با اشاره به واعظ و گوینده بدون عمل تصریح کرد: به قدری این گناه بزرگ است که قرآن از تعبیر "مقتا" یاد می‌کند که مقت به بغض شدید گفته می‌شود.

وی تاکیدکرد: این که مسئولان و واعظانی سخنی برای مردم بگویند که خود عمل نکنند بسیار در نزد خدا مبغوض است؛ این آیه در جنگ احد نازل شده است که عده ای قبل از آن شعار می دادند و می‌گفتند چنین و چنان خواهیم کرد اما وقتی پای دشمن به میان آمد گریختند.

این مفسر قرآن بیان کرد: بیان خطیب و عالم که منبر می رود در مردم تحول ایجاد می کند و اگر مردم را به رسیدگی به ایتام و نیکی دعوت کند در مردم شوق ایجاد می کند اما وقتی مردم دیدند که او این حرفها را می زند اما خودش عمل نمی کند به عقاید بدبین می شوند.

این مرجع تقلید اظهارداشت: واعظی که منبر برود و مسئولی که مردم را دعوت کند دعوتش موثر است ای کاش پنهان باشد اما وقتی مردم ببینند که خودش به آنچه می گوید عمل نمی کند عقیده مردم سست می شود و در این صورت گناهش بر گردن گوینده ای است که می گوید و به آن عمل نمی کند.

این مرجع تقلید با اشاره به کارهایی که باید در این ماه به صورت پررنگتر انجام شود ادامه داد: برخی دیگران را به صدقه و رسیدگی به ایتام و ... دعوت می‌کنند اما خودشان حتی یک ریال هم نمی‌دهند؛ اگر انسان کاری را عمل نمی کند حداقل اینکه سخن نگوید و مردم را به حال خود واگذار کند.

وی با بیان اینکه قرآن شاعران را نکوهش می کند در حالیکه ائمه(ع) شعرای اهل بیت(ع) را تکریم می کردند و صله می دادند بیان داشت: شاعرو شعر در اسلام مذموم نیست اگر حکمتی در شعر باشد بسیار خوب و مورد تکریم است همان طور که شعرایی مانند فرزدق مورد تکریم ائمه بودند اما قرآن شاعرانی را نکوهش می کند که شعری می گویند اما به آن عمل نمی کنند.

آیت الله سبحانی اضافه کرد: اگر شعر دارای حکمت باشد و شاعرش به آنچه می گوید عمل کند بسیار ارزشمند است اما شاعری که روزی در مدح معاویه و روزی در مدح علی(ع) سخن گوید ارزشی ندارد.

وی با بیان اینکه برخی از علما هستند که خیلی منبر نمی‌روند اما عمل آنها موجب جذب مردم به دین است ادامه داد: ما طلاب و وعاظ در هرجا که منبر می‌رویم مردم ابتدا عمل ما را می‌بینند و بعد دنبال ما می‌آیند اگر از عمل دور باشیم به ما توجهی نخواهند کرد.

این مرجع تقلید با اشاره به روایتی در این باره تاکیدکرد: کسی که فقه و عرفان و تفسیر بلد است عالم نیست بلکه زمانی عالم است که به آن عمل کند وگرنه در مقام ضبط صوت خواهد بود و اگر بخواهد از حالت ضبط صوت خارج شود باید به آنچه می گوید عمل می کند.

وی افزود: امیرمومنان با جمعیتی مواجه بود که برخی منافق مطلق، برخی دوست و پیرو او، عده ای دنبال مال و منال بودند، عده ای بی تفاوت و ... که 5 گروه را تشکیل می دادند و اگر ایشان سخن از خون دل خوردن دارد ناشی از وجود چنین افرادی در کنار اوست که با وجود این پراکندگی نمی تواند با معاویه مقابله کند.