محمدحسین بدری، سردبیر ماهنامه «داستان» که نخستین شماره آن همزمان با سال جدید از سوی بنیاد ادبیات داستانی منتشر شده، در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به سئوالی درباره دلیل انتشار چنین ماهنامه‌ای که تجربه حضور انواع مشابه آن در فضای مطبوعات تجربه شده، گفت: ماهنامه «داستان»، چنان که در یادداشت اول شماره نخست هم آمده، کار خودش را میکند و قرار نیست جای کسی را تنگ کند، اما در رسانههای مختلف در حوزه داستان کار جدی زیادی انجام نشده و کار بر زمین مانده و حرف نگفته زیاد داریم.
وی ادامه داد: تجربه انتشار مجلههایی از این دست، به ویژه نشریههای سینمایی نشان داده هر یک از آنها مخاطب خودشان را دارند. اگر رسانه فرهنگی مستعد باشد، مخاطب خود را به دست خواهد آورد و این موضوع در بخش ادبیات، به دلیل تنوع و کثرت از سینما هم مفصل‌تر است.
سردبیر سابق ماهنامه «مهرنو» افزود: به خصوص در حوزه داستان، گرفتار نوعی قدرنشناسی هستیم. داستان آسان‌ترین نوع کتاب برای مطالعه مخاطب است، ولی همه ما از وضعیت شمارگان آن، حتی نسبت به سایر کتاب‌ها اطلاع داریم. از سوی دیگر در زمینه کارهای قوی داستانی بدون تعارف با مشکل بی‌اطلاعی مخاطب روبهروییم. در این فضا میشود پای بحث‌های مفصلی درباره آثار حوزه ادبیات داستانی نشست.
بدری همچنین گفت: در جامعهای زندگی میکنیم که پر از داستان است و خیلی از این داستان‌ها از قضا به درد انتشار می‌خورند. جامعه ایرانی جامعهای پر از قصه و قصه‌گو است و ماهنامه داستان نیز به دنبال بازگویی این قصه‌ها است.
وی افزود: بسیاری از نویسندگان فکر می‌کنند که نوشتن در زمره رفتار روشنفکری و ملازم فاصله گرفتن با مردم عادی است، اما مطالعه رفتار نویسندگانی از جمله جلال آلاحمد در میان داستاننویسان ایرانی و مثلاً چخوف در آثار نویسندگان فرنگی، عکس این را به مخاطبان داستان نشان میدهد.
بدری در پایان تاکید کرد: در ماهنامه داستان، علاوه بر نقدهای جدی و معرفی کتابهایی در حوزه داستان که میشود آنها را خواند و از آنها لذت برد، به زندگی واقعی مردم هم که صورت داستانی دارد، توجه داریم و سعی میکنیم اتفاقهای ساده و مهم زندگی مردم عادی را از زبان آدم‌های مختلف این حوزه ببینیم.
نظر شما