خبرگزاری مهر-گروه دین و اندیشه: بررسیها و مطالعات تاریخی نشاندهنده نقش کلیدی نخبگان در تحولات اجتماعی، سیاسی اقتصادی و فرهنگی جوامع است. افلاطون معتقد بود جامعه باید تحت حکومت گروهی از خردمندان و دادگران(اشراف داخلی) اداره شود. برخی از اندیشمندان پیدایش تمدنها را نتیجه تلاش، خلاقیت و دوراندیشی اقلیتهای خلاق میدانند.
توسعه، پیشرفت و ترقی جامعه که نمودی از تمدنسازی به شمار میرود نتیجه عقلانیت، هماهنگی، ثبات، آرامش و برنامهریزی و مدیریت کارگزاران و تصمیمگیرندگان به صورت دسته جمعی است. توسعه و پیشرفت نیازمند مدیریت و هدایت بهترین افراد و نخبگان است.
تجربه شایان توجه بسیاری از کشورهای پیشرفته و توسعهیافته و همچنین کشورهای آسیای جنوب شرقی نیز حاکی از آن است که نخبگان کشور، به ویژه نخبگان سیاسی حاکم با ایفای نقش اساسی خود در فرایند تصمیمگیری امور و اداره کشور، تأثیر مهم در فرایند توسعه ایفا میکنند.
مفهوم نخبگان در ایران با تعریفی که این واژه در غرب دارد منطبق نیست. زیرا در غرب پیدایش طبقه نخبگان معلول عواملی چند، از جمله انقلاب صنعتی و انقلابات اجتماعی بوده که این عوامل در ایران یا اخیراً انجام گرفته و یا اینکه اساساً تحقق نیافته است. وجود تعارض و منازعات قهرآمیز و مخرب در رابطه با توسعه ملی میان نخبگان باعث شده عملاً نقش آنها در توسعه کمرنگ بشود.
اهمیت نقش نخبگان در توسعه و آسیبشناسی این موضوع در حیات جمهوری اسلامی ایران سبب توجه پژوهشکده تحقیقات راهبردی مرکز تحقیقات استراتژیک به این موضوع شده است.
نخبگان و حکمرانی خوب به قلم زهرا شجاعی، اجماع نخبگان سیاسی و توسعه اقتصادی در جمهوری اسلامی ایران نوشته یوسف ترابی، گونههای متناظر نخبگان سیاسی و توسعه سیاسی نوشته مهدی خلفخانی، بررسی چالشها و ناکارآمدی در حفظ نخبگان در ایران به قلم زهرا رضایی، نقش نخبگان در توسعه به قلم جواد حیراننیا و تحلیلی تاریخی از وضعیت نخبگان در ایران با تأکید بر دوران رضاشاه نوشته زهرا رضایی مجموعه مقالات این کتاب را تشکیل میدهند.
کتاب "مسائل نخبگان در ایران" برای نوبت اول در تابستان امسال از سوی گروه پژوهشی فرهنگی و اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در150 صفحه منتشر شده است.
نظر شما