چگونه روز محیط بان را تبریک می‌گفتیم

به گزارش خبرنگار مهر، انجمن دیده بان حقوق حیوانات  با اشاره به مشکلات و مصائب  محیط بانان شاد باش گفتن و  برگزاری جشن های نمادین در این روز را بی فایده عنوان کرده و رسیدگی اساسی  به مسائل محیط بانان را خواستار شده است که در پی  می آید:

 وقتی دو ماه قبل یکصد و سیزدهمین محیط بان کشور به ضرب گلوله کشتارچیان شهید می شود،  محیط بان اسعد تقی زاده  هنوز خواب طناب دار می بیند، دو ماه قبل چند هزارمین محیط بان با ساچمه و گلوله های شکاری در بدن روانه بیمارستان می شود تا بخشی از جسمش را جا بگذارد،

هنگامی که محیط بان باید با موتورسیکلت یک میلیون تومانی، موتور سیکلت ۴۰ میلیون تومانی کشتارچی را تعقیب کند،  شکارچیان و متخلفین بی هیچ واهمه ای در مناطق حفاظت شده اقدام به ضرب و شتم محیط بان می کنند، محیط بان از شلیک به سمت قاچاقچی و متخلف واهمه دارد ولی باید تنش آماج گلوله و ساچمه اسلحه های شکاری باشد، خودروی خراب شده محیط بان را خودروی چند صد میلیونی شکارچی تا محیط بانی بکسل می کند،

زمانیکه حتی کابل برق هم به پاهای محیط بان رحم نمی کند،  فرزند دو ساله محیط بان عبدالله یاری به جای بوسه بر پیشانی و سر و روی پدر، عکسش را در مراسم ختم می بوسد، دخترک محیط بانی که دو ماه پس از شهادت پدر به دنیا آمده، به یاد آهوهایی که پدر مراقبت می کرده، آهو نام می گیرد،

و وقتی با این همه هنوز هم محیط بانی در رده مشاغل سخت و زیان آور قرار نگرفته ، جایگاه محیط بان آخرین رده سازمانی است ، محیط بان هزاران مشکل برای استخدام و رسمی شدن دارد و حقوقش با کف حقوق رسمی مقایسه می شود،

شرمگینیم از نشستن در کنج عافیت و تبریک گفتن به زحمتکشان بی ادعا و جان بر کف…