روابط عمومی هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است

به گزارش خبرنگار مهر، حسین کاشانی پور پیش از ظهر یکشنبه در نشست شورای روابط عمومی های استان البرز در سالن اجتماعات آسایشگاه کهریزک گفت: یکی از مهمترین فعالیت های هر دستگاه روابط عمومی است اما متاسفانه این بخش در دستگاه های اجرایی ما جایگاهش آنگونه که باید نیست.

وی افزود: البته  تشکیل شورای اطلاع رسانی استان و تشریح مصوبات این شورا خود نشان از آن است که سیر مثبتی را در پیش داریم؛ اما این کافی نیست.

کاشانی پور در بخش دیگری از صحبت های خود بر لزوم واقع گرایی از سوی روابط عمومی ها در اجرای برنامه ها تاکید کرد و گفت: پیشتازی در انتشار رویدادهای دستگاه، بزرگ جلوه دادن کارهای صورت گرفته موجب می شود تا رسالت روبط عمومی که همان اطلاع رسانی است به نحو شایسته اش اجرایی نشود.

رئیس شورای اطلاع رسانی استان با اشاره به انتخابات پیش رو گفت: کاندیداها گاهی اوقات اقدامات خود را آنطور بزرگ  برای مردم ترسیم می کنند که بعد عدم تطابق آن گفته ها دلسردی در جامعه ایجاد می شود.

وی در ادامه بر چگونه و کی بیان کردن موضوعات و داشتن استراتژی از سوی مدیران روابط عمومی تاکید کرد.

کاشانی پور گفت: روابط عمومی نباید مجیزگوی مدیر باشد؛ مدیری که طرفدار روابط عمومی مجیزگو باشد خود و آن دستگاه را به قهقرا می کشاند.

وی تصریح کرد: اگر زبان گویای روابط عمومی ها به موقع و به طرز اصولی خود به جریان نیفتند ارزش اقدامات آن دستگاه از بین می رود.

روابط عمومی ها ارتباط برقرار کنند

کاشانی پور سه مولفه را در برقراری ارتباط از سوی مدیران روابط عمومی یادآور شد و گفت: روابط عمومی باید با رفع سوء تفاهم، ایجاد انس و الفت و همدلی و همراهی با عوامل درون و برون سازمانی ارتباط برقرار سازد.

رئیس شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی البرز با اشاره به بیانات معظم له پیرامون نشان دادن زیبایی های نظام گفت: مقام معظم رهبری نیز بارها تاکید داشته اند که مدیران دستگاه های اجرایی عملکرد دستگاه و خدمات به مردم را با اطلاع رسانی شایسته بیان کنند.

کاشانی پور گفت: دهه فجر و انتخابات دو رویداد مهم سیاسی کشور است که باید با برنامه هایی که قابلیت اجرایی دارند به آنها پرداخت.

وی افزود:  این دهه، دهه بازخوانی آرمانهای انقلاب است و باید کام مردم را به گزارش های دقیق و منطقی شیرین کرد.

کاشانی پور ادامه داد: البته نباید در دوره اقتصاد مقاومتی با برنامه های هزینه بر افراط و تفریط صورت گیرد و ماهیت برنامه ها را زیر سوال برد.