ابراهيمي مقدم در نشستي كه با هدف بررسي نشاط علمي در دانشگاه ها و زمينه هاي لازم براي ايجاد و توسعه آن در خبرگزاري "مهر" برگزار شد، افزود: فرض بر اين است كه دانشجويان از يك قشر فرهيخته و باهوشند و يك سري مكانيزم در دانشگاه مي آموزند ضمن اينكه روابط اجتماعي مناسبي هم دارند. با اين شرايط دانشجويان نبايد دچار افسردگي شوند. اما چرا اين آمار حاصل مي شود؟ يكي از دلايل اين است كه دانش آموزي كه در دبيرستان خود شاگرد اول بوده و بهترين برخوردها با او مي شده حالا در جمع تمام شاگرد اول ها ديگر شاگرد اول نيست. حتي در برخي از دروس نمره لازم را كسب نمي كند و احساس ناكامي مي كند.
وي افزود : نوع برخورد با دانشجويان در بدو ورود دانشجو به دانشگاه يكي از دلايل اصلي كاهش نشاط علمي در ميان دانشجويان است. در واقع ما خودمان شرايطي در جامعه ايجاد كرده ايم كه دانشجو نشاط علمي نداشته باشد.
ابراهيمي مقدم يادآور شد : در پژوهش ديگري كه از متقاضيان ورود به دانشگاه كه آرزوي قبولي در رشته پزشكي داشتند سوالاتي پرسيده شد. از اين علاقه مندان رشته پزشكي سوال شد كه آيا دوست داريد در هنگام برگزاري مراسم ازدواجتان به اتاق عمل فراخوانده شويد يا هر هفته با يك فرد فوت شده روبرو شويد؟ و ...
وي تصريح كرد : اكثر اين متقاضيان با آنكه علاقه وافري به قبولي در رشته پزشكي داشتند به سوالات پاسخ منفي دادند. اين نشان مي دهد خيلي از متقاضيان ورود به دانشگاه قبل از اينكه وارد رشته اي خاص شوند، اطلاعات قوي در مورد آن رشته ندارند و تنها به دليل اجبار اجتماعي اين رشته را انتخاب مي كنند.
اين استاد دانشگاه خاطرنشان كرد : متاسفانه در دوران دبيرستان دانشجويان را به خوبي با رشته هاي مختلف دانشگاهي آشنا نمي كنند.
نظر شما