به گزارش خبرنگار مهر، ساعد باقری شاعر و منتقد ادبی شب گذشته در مراسم رونمایی از دو کتاب تازه منتشر شده از مرحوم سیدحسن حسینی گفت: قیصر امینپور در مقدمه یکی از کتابهای خود نوشته است: دریغم از نسلهای بعد از خودم است که شاید عظمت و بزرگی را نتوانند درک کنند، اما من امشب گمان میکنم با چاپ کتابی مانند سکانس کلمات دیگر نمیتوانیم بگوییم که شاعری همچون سیدحسن حسینی قربت دارد و قربتش باقی خواهد ماند.
باقری در ادامه به مقالهای که در سال 1389 در نشریه فرهنگی «زمانه» منتشر کرده بود، اشاره کرد و گفت: البته برایم جالب است که در این نشریه در کنار یادداشتهای من و دوستانم مثل سهیل محمودی از دوستان دیگری هم مطلب آمده است؛ مانند سیدضیاءالدین شفیعی، علیرضا قزوه و سایرین و البته آمدن این نامها روی جلد مجله لابد برای آن است که آن مطالب در آن شرایط جان بدر برند و منتشر شوند.
این شاعر ادامه داد: در آن مقاله نوشته بودم این روزها بیشتر از قبل فکر میکنم قیصر و سلمان و سیدحسن حسینی یک قطعه از یک سمفونی واحد را شکل دادهاند که روی یک ملودی و آهنگ درخشان شکل گرفتهاند و قابلیتهایشان را اوج دادهاند.
وی همچنین به مقالهای از یوسفعلی میرشکاک در این نشریه اشاره کرد و گفت: هرچند که من با آقای میرشکاک تفاوتهای فکری دارم، اما باید بگویم که یادداشت او در همین نشریه مطلبی است به حق.
باقری در ادامه به بخشی از یادداشت میرشکاک اشاره کرد و افزود: بخشی از این یادداشت که به نظرم مطلب صحیحی به نظر آمد، این گونه نوشته شده است که سیدحسن حسینی به کار مصادره شدن نمیآید. ما با همین مقدار گاوبندیهای سیاسی هم میتوانیم وکیل و وزیر و مدیر بشویم. این نه زیاده خواهی است و نه مجالی برای آنکه از شاعران مرده مانند دیگر مردگان نردبانی ساخت و بالا رفت. البته مصادره شاعری مانند سلمان هراتی زحمتی ندارد، اما قیصر امین پور و سیدحسن حسینی را به دشواری میتوان مصادره کرد.
باقری در ادامه افزود: من البته با دیدگاههای آقای میرشکاک اختلاف نظر دارم، اما بد نیست که برای شما بگویم که قیصر امین پور به نامهای که به دوست «م. م» تقدیم کرده به صراحت گفته است ناامیدم از زمین و زمان. پاسخم نه این میدهد نه آن. که به گمان من به عبث بودن این مثلث سازیها و تثلیث بازیها برمیگردد. اگر توان نقد و سخنسنجی وجود دارد باید فارغ از این اشکال هندسی نشست و ماحصل شعرها را نقد کرد.
این شاعر ادامه داد: فکر نمیکنم بعد از انتشار کتابی مانند سکانس کلمات حتی کسانی که نمیتوانند نسبت روحی و فکری با سیدحسن حسینی برقرار کنند قادر باشند بیش از این به مصادره او ادامه دهند. این روزها زیاد میبینیم که فلان خبرگزاری نوشتههای مربوط به امینپور و حسینی را منتشر میکند و نام آنها را برای مطامع خود به کار میبندد. حالا بعد از انتشار سکانس کلمات آیا باز هم شجاعت و جسارت چنین کارهایی ادامه پیدا میکند یا خیر؟
باقری در بخش دیگری از این مراسم به خوانش بخشهایی از مجموعه شعر بالهای بایگانی و نثرهای کتاب سکانس کلمات پرداخت.
نظر شما