به گزارش خبرنگار مهر، گه گاه دل آدمی براي تنهايي طبیعت تنگ مي شود و با پناه بردن به زیر چادرعشایر دشت هاي پهناور كوچ نشينان و تصویر هفت رنگ و روح نواز كوهستان را به تماشا می نشیند اما نقش و نگارهای این طبیعت هزار چهره همیشه هم آنقدرها زیبا نیست و گاه صحنه آشتی و قهر طبیعت روزگار خاکستری عشایران را تلخ و شیرین می سازد و خشکسالی جان آنان را به لب می آورد.
اینجا آب طلاست و اهالی این سرزمین هیچ آرزویی به جز شنیدن صدا شرشر آب و هجوم قطرات دل انگیز باران بر سقف کوتاه چادرهایشان ندارند؛ آنها همچنان عشایرنشین هستند و با خود می گویند "شاید امروز یا فردا باران بیاید" ....موج امید و دعا برای نزول باران، آنان را هنوزهم نسبت به زندگی در پهنه دشت و صحرا دلگرم می سازد.
بختک خشکسالی و خیال سراب درسرزمین بی آب "تک چشمه"
بختک خشکسالی و خیال سراب درسرزمین بی آب "تک چشمه"، چهره نامهربانی را از زندگی عشایری به نمایش می گذارد و یکی از اهالی این محله عنوان می کند: خشکسالی یکی از پر چالش‌ترین ناسازگاری‌های طبیعت بوده و همچون ماری آرام آرام می‌خزد و بی‌سر و صدا، نیش زهرآگین خود را بر پیکره زندگی ما زخم خوردگان فرو می آورد طوری که گاه تصمیم می گیریم با ساختن سرپناهی هر چندکوچک دست از این روزگار رنگارنگ برداریم.
عباس احمدی ادامه می دهد: سقف ما عشایر آسمان و چهاردیواریمان طبیعت است و هرگاه که باران و برفی نمی بارد ما با هزاران مشکل ریز و درشت روبرو هستیم و با این وجود هنوز هم امید داریم تا از این وضعیت رهایی یابیم.
او می گوید: در حال حاضر دام های ما از بی آبی تلف می شوند و ما نه در ییلاق و نه در قشلاق آب مورد نیاز برای پرورش دام نداریم و در حقیقت نابودی گیاهان مرتعی، افزایش مرگ و میر دام، آبستن نشدن دامها، شیوع و افزایش بیماری‌های دامی از جمله گر شدن دامها و لک افتادن جگر دام بر اثر تشنگی، افزایش توفان‌های ماسه‌ای و گرد و غبار، مسموم شدن دامها بر اثر چرای علوفه با کیفیت نامرغوب یا نوشیدن آب آلوده و در نهایت نامرغوب‌شدن گوشت دامها از مهم‌ترین پیامدهای رخ داده در زمان خشکسالی بوده‌اند.
سراب هایی که از سقف آسمان عشایر می بارد
این عشایرنشین بیان می کند: این روزها از سقف آسمان عشایر به جای آب، سراب می بارد و اکنون مدتهاست که اهالی عشایرنشین در خیال و تصور آب به سر می برند.
یکی دیگر از عشایران تک چشمه به مهر می گوید: تمام دلخوشی عشایر به این است که باران ببارد و طبیعت ساز ناکوک نزند زیرا طی سالهای اخیر مدام از زهر خشکسالی کشیده و چشیده ایم طوری که گیاهان مرتعی نابود شده اند و دامهایمان به دلیل بیماری و تشنگی مرده اند و اگر این وضعیت همین طور ادامه یابد مجبوریم روستانشین شویم و سقف و سرپناهی برای خود دست و پاکنیم.
خبری از آب و علوفه نیست
او می افزاید: زندگی این روزها برای عشایر بسیار سخت و طاقت فرسا شده طوری که دیگر خبری از علوفه و آب نیست و در این میان دلالان هم بیکار ننشسته اند و سود فروش محصولات دامی را به جیب خود سرازیر می کنند.
او عنوان می کند: اکنون دامهایمان آب و علف ندارند و با کمبود آب شرب مواجه هستیم و این موارد در حالی اتفاق می افتد که هیچ کس سراغی از ما نمی گیرد و تنها در زمان کوچ سر و کله محیط زیست پیدا می شود و برای ما دردسرساز می شود.
وی می گوید: گوشت، لبنیات، پشم و صنایع‌دستی از سوی عشایر تولید می شود اما هیچ کسی به فکر این قشر محروم نیست و انگار برای مسئولان اهمیتی ندارد که عشایران؛ روستانشین و شهرنشین شوند البته هیچ بعید هم نیست که دل را به واردات خوش کرده اند.
دوست داریم کسی صدایمان را بشنود
او بیان می کند: مسئولان اگر واقعا به فکر سرپا نگه داشتن زندگی عشایری هستند باید از ما حمایت کنند چرا که در غیر این صورت دیگر تولیدکننده ای باقی نمی ماند و همه افراد مصرف کننده می شوند هرچند که این حرفها آبی را برای ما گرم نمی کند اما دوست داریم کسی صدایمان را بشنود.
به گفته او، در حال حاضر از میان جمعیت عشایری خراسان رضوی به دلیل عدم حمایت های لازم و تداوم خشکسالی تنها کمتر از 10درصد باقی مانده و در حقیقت اغلب آنان با روستانشینی دام هایشان را فروخته اند و به زندگی کارگری روی آورده اند تا لقمه نان حلالی را بدست آورند.
کاهش جمعیت عشایران زنگ خطری برای مسئولان محسوب نمی شود
یکی دیگر از عشایر خراسانی هم عنوان می کند: زندگی عشایری آمیخته با سختی‌ها و رنج‌هاست اما این رنج ها در هنگامی ما را محاصره و تسلیم می سازد که می بینیم دولت توجهی ندارد حتی کاهش جمعیت عشایر نیز زنگ خطری برای آنان محسوب نمی شود.
معصومه ذرگرلو بیان می کند: عشایر همواره نقش تولید کننده را داشته و هرگز باری بر دوش دولتها نگذاشته اند بنابراین امروز شایسته است که برای قدردانی از عشایران هم که شده آنها را در بحران خشکسالی رها نکنیم و با ارائه تسهیلات مناسب دستشان را به گرمی بفشاریم.
او با بیان اینکه این روزها از میزان جمعیت عشایری کاسته می شود، می افزاید: ما پشت و پناهی نداریم و با وجود اینکه تولیدکننده هستیم اما زیرچتر حمایتی دولت قرار نداریم و برای گذران زندگی و امورات خود ناچاریم یا روستانشین شویم و یا با تلف شدن دامها و سایه سنگین خشکسالی به مرگ تدریجی تن دهیم.
مدیر کل امور عشایری خراسان رضوی به مهر می گوید: عشایر طی سالهای اخیر به دلیل خشکسالی با مشکلات فراوانی روبرو شده اند و این در حالی است که جمعیت عشایر این استان 31 هزار نفر در قالب شش هزار خانوار است و در صورت حمایت می توانند در تولید گوشت قرمز و سایر فرآورده های دامی نقش موثری داشته باشند.
علی اکبر معمارزاده می افزاید: یک درصد از جمعیت استان خراسان رضوی را عشایر تشکیل می‌دهند و این جمعیت تولیدکننده 10 درصد گوشت قرمز استان هستند و تاکنون کمک هایی برای حمایت از آنان صورت گرفته است.
ارائه وام و تسهیلات
وی با بیان اینکه عشایران در حال حاضر متضرر شده اند، ابراز می کند: در این راستا با کمک امورعشایری جهاد کشاورزی استان و برای حل این معضل می خواهیم بخشی از دامداری‌های عشایر را به دامپروری تبدیل کنیم و با تشکیل تعاونی‌ها و مشاغل جانبی برای عشایر و خانواده‌هایشان درآمد ایجاد نماییم.
مدیر کل امور عشایری خراسان رضوی بیان می کند: طرح‌های زنبورداری، بافت تابلو فرش، پرورش مرغ بومی و بوقلمون از دیگر راه هایی است که ما از طریق آن به دنبال ایجاد درآمد بیشتر برای عشایران هستیم.
عشایر خراسان رضوی کمتر از یک درصد جمعیت استان را تشکیل می دهد
مدیر کل امور عشایری خراسان رضوی بیان می کند: در حال حاضر با ارائه وام از تولیدات عشایر حمایت می‌کنیم و از سویی برای بازاریابی محصولات به آنان کمک می‌کنیم تا در فروش محصولات مشکلی نداشته باشند.
به گفته وی عشایر خراسان رضوی کمتر از یک درصد جمعیت استان را تشکیل داده و 10 درصد گوشت قرمز استان را تولید می کنند.
گوشت تولیدی عشایر خراسان رضوی 10 تا 15 هزار تن در سال است
معمارزاده اظهار می کند: عشایران سهم و نقش قابل توجهی در تولید گوشت قرمز استان دارند و در حال حاضر میزان گوشت تولیدی عشایر خراسان رضوی 10 تا 15 هزار تن در سال است و در صورت حمایت های لازم این رقم به 25 هزار تن در سال می رسد.
وی با بیان اینکه جمعیت دام عشایری این استان در مجموع 900 هزار راس و اغلب دام سبک است، می افزاید: از این تعداد 400 هزار راس یعنی 45 درصد آن قابل پروار است که طی سال های اخیر به دلیل خشکسالی ها و وضعیت نامناسب مراتع و حضور دلال ها به صورت نارس و نیم رس با وزن اندک فروخته و کشتار شده است.
عشایر میراث‌دار غم ها وشادی های یک ملت هستند و اکنون فقر، نداری و بختک شوم خشکسالی همه ما را نسبت به این افراد بی توجه کرده و این در حالی است که در نگاه‌ها و احساسات آنان هزاران هزار حرف نگفته در پشت پرده زندگیشان موج می زند.
...............................
گزارش: مرضیه صاحبی
نظر شما