آیت‌الله علی اکبر مسعودی خمینی در گفتگو با خبرنگار مهر، دامنه فرهنگ را گسترده عنوان کرد و گفت: وقتی مقام معظم رهبری از فرهنگ سخن می‌گویند منظورشان دستیابی به همه مولفه‌های فرهنگ است به گونه‌ای که جامعه را از نظر فرهنگ انسانی رشد دهد.
وی معتقد است که کنار هم قراردادن اقتصاد و فرهنگ در شعار امسال، این معنا را توجیه می کند که با توجه به اولویت داشتن فرهنگ بر سایر امور، اقتصاد باید در خدمت فرهنگ باشد. یعنی در اینجا اقتصاد به معنای صرف توجه به امور مادی مردم یا دیدگاه های مادی نگرایانه نیست، بلکه مفاهیم پرارزشی و مهمی در این نامگذاری نهفته است.
این استاد حوزه در ادامه گفت: توجه به اقتصاد به این معنا نیست که امسال از نظر اقتصادی به دیگران کمک بکنیم یا بیشتر صدقه بدهیم. معنایش این است که عزم ملی باید پشتوانه‌ای برای رسیدن جامعه به رفاه و رهایی از وابستگی به کشورهای دیگر باشد.
وی افزود: در پذیرش این معنا توسعه جامعه، فرهنگ نقش مهمی دارد؛ فرهنگی که بتواند عدالت ایجاد کند، حقوق شهروندی و انسانی را احیا کند و بتواند جامعه را برای برچیدن ظلم و رهایی از وابستگی آماده و هدایت کند.
رفاه نسبي مقدمه‌اي براي تمركز انسان به معاد است
آیت الله مسعودی خمینی به آیات و روایات اسلامی پیرامون تفکر انسان به مسائل عبادی و اخلاقی اشاره کرد و گفت: قرآن کریم با این مضمون می‌فرماید اگر انسان معتقد به ابدیت باشد افکارش از نظر مادی و معاش راحت خواهد بود.
وي اظهار داشت: اگر انسان از صبح تا شب به فکر تهیه نان و آب و امور مربوط به معاش زندگی باشد نمی‌تواند به معنویات و اخلاقیات توجه کند، بنابراین رفاه نسبی مقدمه ای برای تمرکز انسان به معاد است.
عضو جامعه مدرسین تأکید کرد: در سال اقتصاد و فرهنگ انتظار می‌رود عزم همگانی و مدیریت جهادی به مدد اقتصاد و فرهنگ بیایند تا سبک زندگی مردم اصلاح شود و با ارتقای فرهنگ و توسعه اقتصاد درون‌زا، وابستگی نظام به کشورهای دیگر از بین برود.
پراکنده کاری نشود
آیت الله مسعودی خمینی در بیان راهکار کارآمدی و تاثیرگذاری طرح های فرهنگی، از پراکنده کاری نهادهای فرهنگی و تبلیغی گلایه کرد و اظهار داشت: همه نهادها می‌خواهند در موضوعات مختلف فرهنگ سازی کنند و هر کدام طرح های خاص خودشان را اجرا می کنند ولی گاهی اوقات برخی از این فعالیت ها، از تاثیرگذاری سایر طرح ها می کاهد.
به گفته وی در حال حاضر حوزه‌های علمیه، سازمان ها و نهادهای فرهنگی و تبلیغی، دانشگاه ها و... هر کدام اقدام به اجرای طرح های فرهنگی می کنند که اگر بخواهیم به نقطه مطلوبی از نظر تاثیرگذاری این طرح ها در جامعه برسیم باید نوعی هم افزایی بین دستگاه ها و نهادهای فرهنگی به وجود آید. من معتقدم که جای یک مجمع یا مرکزی که همه طرح های فرهنگی را رصد و هدایت کند خالی است.
این استاد حوزه علمیه معتقد است که طرح ها و برنامه های فرهنگی در سال های گذشته به دلیل همین پراکنده کاری آن گونه که باید نتوانستند تاثیرگذار باشند، بنابراین باید برنامه ریزی و سیاستگذاری درستی برای اجرای این طرح ها اتخاذ شود.
نظر شما