هر زنی قادر به مادرشدن خواهد بود/ گام های جدیدی به سوی تخمدان مصنوعی

به گزارش خبرنگار مهر، در سال های گذشته، زنانی که با مشکلات ناباروری دست به گریبان بودند، آرزوی مادر شدن را همواره تا پایان عمر با خود داشتند و راه حلی برای محقق شدن این آرزو وجود نداشت. اما در سال های اخیر، مادر شدن با پیشرفت و نفوذ فناوری های نوین به علم پزشکی دیگر در حد یک رویا و آرزو باقی نخواهد ماند.

در این رابطه با پرفسور "کریستیان آموریم"( Christiani Andrade Amorim)استاد دانشگاه بلژیک که در حوزه ناباروری فعالیت داشته و چندی پیش نیز به عنوان برگزیده گروه ناباروری زنان کنگره بین المللی رویان معرفی شد، به گفتگو پرداخته ایم:

* مهر: خانم دکتر، شما یکی از محققانی هستید که در حوزه ناباروری فعالیت دارند، لطفا در رابطه با تحقیقات اخیر خود بفرمایید:

- پرفسور کریستیان آموریم: در سال های اخیر، پیوند بافت منجمد شده تخمدان به عنوان یک راهکار نویدبخش و مناسب برای حفظ باروری در بیماران مبتلا به سرطان به اثبات رسیده است. این روش را نمی توان برای زنانی که در خطر بدخیمی خود تخمدان هستند به کار برد. در این مطالعه با به کارگیری ماتریکس فیبرینی، ایجاد یک تخمدان به عنوان یک روش جایگزین جهت حفظ باروری در این بیماران بررسی شد. فولیکول های پره آنترال و سلول های تخمدانی از تخمدان های موش جدا شده و در ماتریکس فیبرینی قرار داده شده و به ناحیه پریتونئال موش پیوند شدند. بررسی های مختلف نشان می دهد که استفاده از فیبرین پیشنهاد مناسبی برای ماتریکس سازنده تخمدان مصنوعی است.

* چه آینده ای را در این حوزه متصور هستید؟

- من امیدوارم تا طرح هایی مانند ساخت تخمدان مصنوعی که عملکردی همانند تخمدان طبیعی دارد یا پروژه های مختلف ناباروری بسط و گسترش بیشتری پیدا کنند زیرا برخی از این طرح ها تنها در کشورهای پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرند و بقیه کشورها از داشتن چنین تکنولوژی و فناوری هایی محروم هستند. امیدوارم روزی فرا برسد که تمامی کشورها از چنین تکنولوژی برخوردار شوند تا دیگر مادر شدن برای هیچ زنی آرزویی دور از تصور نباشد و به ناباروری همانند یک بیماری ساده که به سهولت قابل درمان است، نگریسته شود.

* خانم آموریم، آیا از فعالیت محققان ایرانی در حوزه ناباروری اطلاعی دارید؟

- بله، من مقالات بسیاری از محققان و متخصصان ایرانی در رابطه با حوزه ناباروی و سایر شاخه های پزشکی مطالعه کرده ام و باید اعتراف کنم که آنها در حوزه ناباروری و مشکلات زنان، سلول های بنیادی و بیماری های صعب العلاج پیشرفت های شگرفی داشته اند؛ به جرات می توان گفت که علم و دانش محققان ایرانی از بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز فاصله گرفته و قابل تحسین است.