احساس ضعف و عقب ماندگی نباید در فضای دانشگاه ها مستولی شود

به گزارش خبرنگار مهر، سید احمد معتمدی ظهر امروز در نشست رئیس دانشگاه صنعتی اصفهان با رئوسای ۱۰ دانشگاه برتر کشور اظهار داشت: دانشگاه های بزرگ و برتر کشور پتانسیل ها و نقاط قوت بسیار بزرگی دارند که می‌توانند به بخش های مختلف کشور کمک کنند.

وی بیان داشت: این نشست به منظور کمک به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در پیشبرد نظام آموزش عالی کشور تشکیل شده است.

رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر با تأکید بر عدم احساس و دوری از ابراز ضعف و عقب ماندگی گفت: بخش قابل توجهی از مسائل، مربوط به مشکلات درونی دانشگاه ها است که لازم است در جهت حل آن ها تلاش کرد.

رییس دانشگاه تبریز نیز در این گردهمایی گفت: متأسفانه مشخص نیست دانشگاه های کشور توده‌گرا هستند یا علم‌گرا و نخبه‌گرا. توده‌گرا به این معنا که آموزش عالی وظیفه دارد همه افراد را دارای مدرک دکتری کند.

محمدرضا پورمحمدی اظهار کرد: هر محصولی که در کشور تولید می‌شود، پیشرفته‌تر از محصولات مشابه خارجی نخواهد بود و تنها یک مورد پیشرفته‌تر بود که آن مدرک دانشگاه‌ها است، اما امروز بسیاری از دانشگاه‌های معتبر به دانشجویان دانشگاه‌های تاپ کشور نیز پذیرش مشروط می‌دهند.

وی با بیان اینکه آموزش عالی برنامه‌ای برای توسعه خود ندارد، افزود: اگر آموزش عالی برنامه‌ای برای توسعه خود داشت، من به عنوان رییس دانشگاه تبریز باید می‌دانستم که نقش دانشگاه تبریز در توسعه آموزش عالی چیست.

رییس دانشگاه تبریز تصریح کرد: متأسفانه مشخص نیست دانشگاه های کشور توده گرا هستند یا علم گرا و نخبه گرا. توده گرا به این معنا که آموزش عالی وظیفه دارد همه افراد را دارای مدرک دکتری کند.

پورمحمدی به عدالت آموزشی در کشور اشاره کرد و افزود: بودجه با بحث های مطرح شده در وزارت علوم مانند عدالت آموزشی و کیفیت آموزشی سنخیت ندارد و همچنان سیاست پوپولیستی گذشته ادامه دارد. مشکلات دانشگاه‌های کوچک و بزرگ با هم متفاوت هستند.

وی با بیان اینکه برای مأموریت گرا کردن دانشگاه‌ها دو روش وجود دارد، گفت: استنتاج اهداف از مشکلات و مسائل که نتیجه آن انفعال گرایی است یکی از روش‌های مأموریت گرا کردن دانشگاه‌ها است.

رییس دانشگاه تبریز هدف گذاری براساس ارزش‌ها از روش‌های دیگر مأموریت گرا کردن دانشگاه‌ها است، اظهار کرد: باید آینده پژوهی انجام شود. حرکت از گذشته به آینده نوعی اجبارگرایی است اما اگر از آینده حرکت کنیم و مشخص شود در ۱۰ تا بیست سال آینده باید در کجا قرار بگیریم، مناسب‌تر است.