به گزارش خبرنگار مهر، همایش ملی و یک روزه حقوق مالکیت ادبی، هنری و حقوق مرتبط صبح امروز دوشنبه ۱۴ اردیبهشت در تالار وحدت با سخنرانی وزاری فرهنگ و ارشاد و دادگستری و نیز صحبت‌های معاون دبیرکل سازمان جهانی مالکیت فکری آغاز به کار کرد.
این همایش تا عصر امروز و در قالب برگزاری چند نشست تخصصی با حضور کارشناسان داخلی و خارجی ادامه خواهد یافت.
موسیقی جزو لایتفک زندگی بشر است
لادن حیدری مدیرکل دفتر حقوقی و امور مالکیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر همایش اولین سخنران افتتاحیه بود، وی در سخنانی کوتاه ضمن خیرمقدم به مهمانان تإکید کرد: سازمان جهانی مالکیت فکری هر ساله با تمرکز بر موضوعی خاص توجه همگان را به آن متمرکز می‌کند. به خصوص که تمام مصادیق مالکیت فکری بخشی از کالاهای را تشکیل می‌دهد که بشر به صورت مستمر از آن استفاده می‌کند در همین راستا سازمان جهانی مالکیت فکری امسال را به نام موسیقی نام نهاده است.
حیدری افزود: عرصه موسیقی عرصه جولان حقوق تولیدکنندگان و فعالان حوزه‌های مرتبط است که حفظ این حقوق بر دوش وزارت فرهنگ و ارشاد است.
وی سپس با تأکید براهمیت موسیقی در زندگی انسان و حضور پررنگ آن در لحظات مختلف زندگی تأکید کرد: اگر موسیقی را جزو لایتفک زندگی بشر بخوانیم بی راه نگفته‌ایم. به رغم این واقعیت اما هنرمندان این عرصه همواره از عدم توجه به حقوق‌شان گلایه‌مند هستند.
حیدری با اشاره به نامگذاری امسال به نام موسیقی گفت: این نامگذاری از سوی سازمان جهانی مالکیت فکری را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم بتوانیم به عنوان بخش اصلی دستگاه متولی حقوق فعالان این حوزه گامی موثر در مسیر رفع مشکل کپی رایت که بازتاب نامطلوب شرایط آن تأثیری مستقیم بر روند تولید آثار مبتکرانه داشته است، برداریم.
مدیرکل دفتر حقوقی و امور مالکیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: این همایش بستری برای تبادل فکری موافقان و مخالفان پیوستن ایران به کنوانسیون «برن» به عنوان مهمترین کنوانسیون حفظ حقوق مالکیت فکری آثار ادبی و هنری است و امیدواریم با برگزاری نشست‌های تخصصی و بررسی‌های کارشناسی بتوانیم به راهکاری اساسی در زمینه رفع مشکلات اجرای قانون کپی‌رایت برسیم.
با حمایت از حقوق مالکیت، انگیزه برای خلق اثر فزونی می‌یابد
حسین نوش آبادی معاون حقوقی، مجلس و امور استان‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رئیس همایش، سخنران بعدی برنامه بود که در سخنانی ضمن خبرمقدم به مهمانان داخلی و خارجی گفت: خوشحالیم که خداوند این توفیق را به ما داد که با پیگیری‌ها و برگزاری همایشی دیگر تا حد ممکن وظیفه خود را در قبال متولیان اصلی این وزارتخانه یعنی هنرمندان و تولید کنندگان آثار ادبی و هنری ایفا کنیم.
نوش‌آبادی ادامه داد: اگرچه در کشور ما تا پیش از این پرداختن به موضوع کپی رایت موضوعی حاشیه‌ای بود اما امروز دیگر اینگونه نیست و توجه به حقوق مولفان در این حوزه اهمیت بالایی دارد.
وی افزود: کشور ما درصدد پیمودن مسیر توسعه است و بدیهی است که باید به این موضوعات توجه ویژه نشان دهد بنابراین لازم است تمهیداتی را در این زمینه فراهم بیاوریم. هرچه میزان حمایت ما بالا رود میزان انگیزه برای خلق آثار هم فزونی می‌گیرد. در همین راستا قانون گذار حقوقی را برای پدیدآوردندگان تعریف کرده است اما آیا صرف این قانون کافی است؟ قانونی که به طور شایسه قابلیت اجرا نداشته باشد راه به جایی نمی‌برد.
نوش آبادی تأکید کرد: یکی از موضوعاتی که می‌تواند رغبت افراد را برای رقابت با آثار خارجی فراهم آورد این است که تولیدکننده بداند می‌تواند اثر را بدون نگرانی در خارج از کشور هم عرضه کند. تا این اطمینان به وجود نیاید نمی‌توانیم انتظار اتقاق ویژه‌ای در عرصه تولید داشته باشیم. در همه دنیا قوانین کپی رایت جزو قوانین سرزمینی محسوب می‌شوند. به این معنا که آثاری که با معیارهای‌شان همخوانی داشته باشد در کشور خود حمایت می‌کنند اما در شرایط امروز آیا صرف حمایت داخلی از آثار کافی است؟
معترفیم صرف حمایت ملی و داخلی از آثار ادبی و هنری کافی نیست
وی افزود: مسلما پدید آورنده باید مطمئن باشد اثرش در همه جای دنیا از تعرض مصون است. همایش امروز ما هم برای این منظور تشکیل شده است تا اعلام کنیم به عنوان دستگاهی که مسئولیت حمایت از آثار هنری و ادبی را دارد خود معترفیم صرف حمایت ملی و داخلی از آثار در این حوزه کافی نیست و اگر می‌خواهیم برای آثار خود بازار اقتصادی مناسب فراهم بیاوریم لازم است که چاره‌ای برای خارج از مرزها هم بیاندیشیم.
نوش آبادی تصریح کرد: در همایش امروز بدون هیچ قضاوت و داوری به دنبال آن هستیم تا همه ظرفیت‌های موجود در کشور برای حمایت از آثار را کشف و بررسی کنیم. امیدوارم این همایش بتواند با بررسی کنوانسیون برن قدمی در این راه بردارد و مبنای نگرانی‌هایی که برای بعد از الحاق در ذهن داریم و سال‌هاست مانع محکمی برای رویارویی با این رویداد بوده‌است بررسی کنیم و بر اساس ببینیم آیا شرایط به گونه‌ای است که باید از آن منصرف شویم یا اینکه با برنامه‌ریزی منسجم و متناسب با امکانات‌مان باید به دنبال بسترسازی مناسب برای مواجهه با شرایط بعد از الحاق باشیم.
نظر شما